Το πιο ανώδυνο διαζύγιο είναι αυτό που φταίει πάντοτε ο άλλος!

Είμαι άνθρωπος που έχει κάποιους σταθερούς φίλους στη ζωή του και από εκεί και έπειτα, δεν διστάζει να γνωρίσει καινούριους και να τους βάλει στον κύκλο του. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται και κάποιοι φεύγουν. Όλοι όμως σου δίνουν κι από κάτι.

Από τη Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook

Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται για να σου ανοίξουν τα μάτια, να δεις τα λάθη σου και να τα διορθώσεις ή να βγεις από τη μίζερη ζωή σου. Αλλά και άνθρωποι που έρχονται να ξεφορτώσουν πάνω σου τη πιο αρνητική και κακιασμένη εκδοχή τους, μόνο και μόνο για να σε μάθουν να προσπερνάς και να δυναμώνεις. Το πώς θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι, με τι ρόλο και μορφή, είναι σχετικό. Γνωρίζω περίπτωση “παράνομου” εραστή που στάθηκε στο πρόβλημα υγείας της συντρόφου του περισσότερο από τον ίδιο της τον σύζυγο, όπως και περίπτωση πατριού που αγάπησε τα παιδιά της συντρόφου του, περισσότερο κι από τον βιολογικό τους πατέρα. Όπως υπάρχουν γονείς που -Ω Θεοί του Ολύμπου-δεν αγαπούν τα παιδιά τους (ναι ζουν ανάμεσά μας) έτσι υπάρχουν και εκείνοι που μπορεί να μας ξέρουν λίγο αλλά να μας γνωρίζουν πολύ. Και να μας αγαπούν ακόμα περισσότερο.

Οι καρμικές σχέσεις, εκείνοι που ήταν γραφτό να συναντήσεις, είναι των άκρων. Ή που θα εμφανίζονται στη πιο ανύποπτη στιγμή της ζωής σου ή στη πιο κρίσιμη καμπή της. Γιατί σκοπός τους είναι να σου μάθουν κάτι που χρειάζεσαι ή αγνοείς. Το κακό με αυτές τις σχέσεις είναι ότι δεν έρχονται πάντα για να μείνουν. Ή τουλάχιστον, έτσι δείχνουν.

Δείτε σχετικά: Να ζήσουμε να μην τον θυμόμαστε!

Μετά την απόφασή μου να ζητήσω διαζύγιο και όσο η διαδικασία προχωράει, απομακρύνθηκαν από κοντά μου άνθρωποι που υποτίθεται πως ήξερα μα τελικά δεν γνώριζα καθόλου. Αντίθετα, άνθρωποι που ήταν δίπλα μου και δεν τους έβλεπα ή δεν ήξερα καν την υπαρξή τους, μου φέρθηκαν σαν να με γνώριζαν χρόνια. Όταν αλλάζεις τη ζωή σου, με όποιο τρόπο, οι άνθρωποι γύρω σου φοβούνται. Όχι εσένα, τον εαυτό τους.

Ο φίλος που θέλει να χωρίσει και δεν το παίρνει απόφαση, όταν μαθαίνει πως χωρίζεις, συνήθως φεύγει πρώτος. Γιατί δεν αντέχει να βλέπει πάνω σου, τις αποφάσεις που δεν παίρνει. Η φίλη που ζει σε ένα δυστυχισμένο γάμο και σε βλέπει ευτυχισμένη, συνήθως σ’ αποφεύγει. Δεν θέλει να ξέρει πόσο χαρούμενη είσαι γιατί εκείνη δεν είναι. Κι αυτό τη κάνει να μην είναι φίλη πια.

Ευτυχώς που υπάρχουν τα διαζύγια και πέφτουν οι μάσκες. Εκει καταλαβαίνεις, απομυθοποιείς και προχωράς. Εκεί κατά κάποιο τρόπο, ό,τι κορόιδευες το “λούζεσαι” και αποκτάς εντελώς άλλες αξίες και άποψη περί του τί σημαίνει ελευθερία, ανεξαρτησία και ηθική. Καταλαβαίνεις πως στη ζωή έχεις έρθει ακριβώς γι’ αυτό που λέει και η λέξη: Να ζήσεις. Όχι να πεθαίνεις κάθε μέρα μές από ανθρώπους που δεν το ‘χουν σε τίποτα να βγάζουν συνέχεια όπλο στα λάθη σου, για να ξεχνάνε τα δικά τους!

Υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν λάθη στον γάμο τους, τα αναγνώρισαν, τα αποδέχτηκαν και προχώρησαν-είτε μαζί είτε χώρια-και άνθρωποι που ενώ ο χωρισμός τους, όχι μόνο δεν τους έκανε καλύτερους αλλά τους δείχνει ξεκάθαρα πως πρέπει να το πάρουν αλλιώς, πιστεύουν ακόμα πως είναι αλάθητοι. Εξάλλου το πιο ανώδυνο διαζύγιο είναι αυτό που φταίει πάντοτε ο άλλος!

Υστερόγραφο: Πολλοί μου στέλνετε email και μου γράφετε “νιώθω πως στο γάμο μου, δεν αγαπιεμαι. Μήπως κάνω λάθος;”. Αν νιώθεις πως δεν αγαπιέσαι, να ξέρεις πως δυστυχώς δεν κάνεις κανένα λάθος. Κι αυτό θα το καταλάβεις μόνο, όταν βρεις τον άνθρωπο για τον οποίο δεν θα χρειάζεται καν να αναρωτιέσαι…