fbpx

Τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου, τα χειρότερα δικά σου!

| 4 Ιανουαρίου 2015
ADVERTISEMENT

Είναι ρε παιδί μου απ’ αυτές τις στιγμές, που καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς ας πούμε. Και εξηγούμαι…

Από τη Κυριακή Χαριτάκη


ADVERTISEMENT

Πρόσφατα ξεκίνησα κι εγώ, σεμνά και ταπεινά, τις διαδικασίες του διαζυγίου μου. Οκ δεν βγήκα να το φωνάξω και με τη ντουντούκα, εξάλλου ούτε η πρώτη είμαι ούτε η τελευταία. Κάτι τα γραφειοκρατικά, κάτι η έννοια μας τί θα γίνει με το παιδί, πώς θα του το πούμε και πώς θα ρυθμίσουμε την επικοινωνία, κάτι που είχα δουλειές δεν έκατσα να γράψω γι’ αυτό. Εξάλλου αυτοί που ήθελα ή έπρεπε να γνωρίζουν, γνώριζαν. Ίσως και κάποιοι που δεν έπρεπε…

Δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ γι’ αυτό το χωρισμό. Έκλαψα τόσο πολύ μέσα στο γάμο που δεν μου έμεινε κανένα. Νευρίασα, θύμωσα, έβρισα, ξέσπασα αλλά δεν έκλαψα. Ούτε στενοχωρήθηκα. Τολμώ να πω πως μόλις λίγους μήνες μετά την απόφασή μου και τη φυγή του από το σπίτι, έχουμε -μέχρι στιγμής-ένα πολύ καλό διαζύγιο και καμαρώνω γι’ αυτό. Λέω “μέχρι στιγμής” γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει, πότε του τη βαράει του άλλου κι αρχίζει να στηλώνει τα πόδια αλλά να μην μας ματιάσω. Αν τον Αύγουστο του 2002 που κάναμε σχέση, αποφασίζαμε να μείνουμε φίλοι, πιο καλά θα περνάγαμε!

Που λες σήμερα καμαρώνω γι’ αυτό το διαζύγιο. Κι όταν λέω καμαρώνω, δεν εννοώ που χώρισα, πίστεψέ με προσπάθησα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ και ανέχτηκα πολλά πράγματα για χρόνια μήπως σώσω αυτό το γάμο. Αλλά δεν τα κατάφερα. Ή αν θες κάπου εγκατέλειψα και καλά έκανα. Όμως δεν παύω να είμαι περήφανη, γιατί συγκριτικά με το διαζύγιο του μέσου Έλληνα που βάζει στη μέση τα σόγια και γίνεται της κακομοίρας, το δικό μας είναι κάτι μεταξύ Εκάλη club και Βιλαμπάχο (που ακόμα τρίβουν). Γιατί δεν ανακατέψαμε ούτε μανάδες, ούτε πατεράδες, ούτε θειάδες, ό,τι δηλαδή κάναμε και παντρεμένοι. Μπορεί στην αρχή να σκοτωνόμασταν αλλά τα σόγια το ‘μάθαν τελευταία και πάλι όχι όλα. Αρκετοί είναι εκείνοι που δεν το ξέρουν καν. Μια κουβέντα πήγε κάποια στιγμή να πεί η μάνα μου, και ένα μου βλέμμα μαζί με ατάκα του τύπου ” κάτσε καλά γιατί θα κάνεις να δεις το εγγόνι σου κανα μήνα” ήταν αρκετά για να μην τολμήσει καν να συνεχίσει.


ADVERTISEMENT

Σ’ αυτά τα θέματα είμαι “στρατιωτικός” και τα λέω τσεκουράτα. Δύο άνθρωποι παντρεύονται, δύο χωρίζουν. Οι υπόλοιποι παιδιά μου, είναι δορυφόροι. Και σαν δορυφόροι (πρέπει να) κινούνται στη δική τους τροχιά, όχι στη δική σας. Όταν κλείνει η πόρτα, στο σύμπαν σας ζείτε μονάχα εσείς. Όχι εκείνοι.

Κάπως έτσι πορευόμαστε. Η πρώην πεθερά μου, να μου στέλνει τάπερ με γιουβαρλάκια, ο πρώην άντρας μου να τηρεί κανονικά την επικοινωνία και με το παραπάνω, κάθε τέλος του μήνα να μπαίνει η διατροφή και να κάνουμε διάλογο του τύπου “-δεν πειράζει αν δεν έχεις βάλτα στις 10 του επόμενου-όχι μα τι λες θα τα βάλω τώρα στις 30!” και να τα βάζει από τις 25, το παιδί να χαίρεται που βλέπει τον μπαμπά του κι εγώ -όπως έρχεται στο δρόμο για να πάρει τον μικρό-να σηκώνω το τηλέφωνο και να παραγγέλνω “μπορείς όπως έρχεσαι να φέρεις ένα φρέντο καπουτσίνο γλυκό κι ένα κάμελ ασημί;”. Να βγάζω να του δώσω λεφτά και να “μαλώνουμε” στη πόρτα που δεν τα παίρνει. Αυτό είναι το διαζύγιό μας, μέχρι στιγμής. Κι ελπίζω να μην αλλάξει. Αλλά….

….αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχω αισθήματα.Το ξεκαθαρίζω, γιατί ειδικά τον πρώτο καιρό και ιδίως στην Ελλάδα που τέτοιοι χωρισμοί δεν συνηθίζονται, ο πολύς πολιτισμός παρεξηγείται. Τον αγαπάω σαν πατέρα του παιδιού μου αλλά μέχρι εκεί. Χώρισα και βρήκα τον εαυτό μου. Ηρέμησαν τα νεύρα μου. Τόσο απλά. Όχι πως δεν μου γυρίζει το μάτι καμιά φορά μαζί του, αλλά ρίχνω ένα μπινελίκι, μπαίνει το μάτι στη θέση του και τέλος. Είναι ένα πολιτισμένο διαζύγιο, οκ, αλλά δεν δώσαμε και τα χέρια φεύγοντας σε στυλ “καλή τύχη και σ’ ευχαριστώ για το γάμο!”. Τη γκάφα μου όμως την έκανα…

…ξέρεις τί είναι ο άλλος να περνάει μακριά σου, τα χειρότερα Χριστούγεννα ever, να τον παίρνεις για να μιλήσεις με το παιδί που κάνει γιορτές μαζί του και όταν σε ρωτάει πώς πέρασες, να του λες “Καλά, ήταν οι καλύτερες γιορτές της ζωής μου”; Με καραμπίνα να τον είχα πυροβολήσει, λιγότερο θα πόναγε!

Βέβαια η “πυροβολημένη” της υπόθεσης, είμαι εγώ. Κρύψε την αλήθεια σου κουκλίτσα μου, εδώ βρήκες να την απλώσεις; Δεν είναι σωστό, πατέρας του παιδιού σου είναι, πώς του το πετάς έτσι στα μούτρα; Μετά που το κατάλαβα ήταν αργά κι άντε να το μαζέψεις. Στ’ αλήθεια μου βγήκε αυθόρμητα, δεν το ‘κανα επίτηδες. Του ζήτησα συγγνώμη αλλά το κακό είχε γίνει.

Τη νέα λοιπόν χρονιά, εύχομαι σε όλους σας, καλύτερους χωρισμούς. Καλύτερα διαζύγια, καλύτερες σχέσεις, καλύτερες συνθήκες στις μονογονεϊκές οικογένειες και προπάντων καλύτερες βουτιές της γλώσσας στο μυαλό. Γιατί καμιά φορά, δεν ξέρουμε τί λέμε, πώς το λέμε και σε ποιόν. Γιατί είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τους δικαστές και τους εισαγγελείς και τους κριτές των πάντων χωρίς ποτέ να έχουμε βρεθεί στη θέση τους, χωρίς καν να προσπαθούμε να μπούμε στη δική τους και να τους καταλάβουμε.

Το 2016, εύχομαι πιο ανθρώπινους, ανθρώπους. Δεν σφάλουν μόνο και πάντοτε οι άλλοι. Κάπου πάντα σφάλουμε κι εμείς!

Κυριακή Χαριτάκη

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Να μας ζήσει η μικρή Ζωή, καλοφώτιστη και τυχερή στη ζωή της! 🌹 (Links για φούστα και πέδιλα θα σας βάλω στα σχόλια μετά, τρώω τώρα 😋)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kiriaki Charitaki (@kiriakicharitaki) στις

ADVERTISEMENT

Είχα παράλληλη σχέση με παντρεμένο αλλά εκείνος επέλεξε την οικογένειά του. Φοβάμαι την τρελλή γυναίκα του, τί να κάνω;

Singleparent.gr 29 Μαΐου 2020

Είχα παράλληλη σχέση με κάποιον περίπου ένα χρόνο.Παντρεμενοι και οι δύο και είχαμε πει πως στο έμμεσο μέλλον να μείνουμε μαζί.Απο δική του απροσεξία η σχέση έγινε γνωστή και από...