Να ζήσουμε να μην τον θυμόμαστε!

Το να προσπαθήσεις να πείσεις έναν άντρα να πάει σε σύμβουλο γάμου, είναι σαν να προσπαθείς να περάσεις καμήλα από τη τρύπα της βελόνας!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη

Για να μην μου λέτε ότι γενικεύω, οκ δεν μπορώ να μιλήσω για όλους τους άντρες, μπορώ όμως να μιλήσω γι’ αυτούς που ξέρω. Και δυστυχώς όλους όσοι ξέρω, ενώ όσο ήταν παντρεμένοι άκουγαν τη λέξη “σύμβουλος γάμου” και έκαναν σαν το κοριτσάκι του Εξορκιστή, μόλις άκουσαν τη λέξη “διαζύγιο” ξύπνησε μέσα τους η Τένια Μακρή και άρχισαν να το παίζουν κάτι μεταξύ Ellen degeneres και Ανδρέας Μικρούτσικος! (συγγνώμη δεν έχω photoshop να κάνω τη μίξη κεφάλι Ellen-σώμα Μικρούτσικος ή το ανάποδο που θα είχε και μεγαλύτερη πλάκα).

Τί να τον κάνω ρε άνθρωπε τον σύμβουλο γάμου; Να μου πεί τί, όταν έχει πεθάνει μέσα μου ό,τι ένιωθα για σένα; Σύμβουλος γάμου είναι όχι η Παναγιά της Τήνου! Που ήσουν όταν σε παρακαλούσα να πάμε; Τον πυροσβεστήρα δεν τον αγοράζεις τη στιγμή που καίγεται το σπίτι σου, τον αγοράζεις πρίν καεί. Τώρα ό,τι και να κάνεις, είναι σαν να προσπαθείς να σβήσεις πυρκαγιά με νεροπίστολο! Μη μου λες λοιπόν για σύμβουλο γάμου. Αν θες κάποιον να σου πει πως δεν πάει άλλο και πρέπει να χωρίσουμε, μπορώ να σου το πω κι εγώ και χωρίς να πληρώσουμε για να ελπίζεις.

Γνωρίζω ανθρώπους που δέχονται να πάνε σε σύμβουλο γάμου όχι για να τον σώσουν αλλά για να τον τελειώσουν. Βάζουν δηλαδή τον σύμβουλο σαν ένα είδος “αγγελιοφόρου” που θα φέρει μαλακά την είδηση στον/στη σύζυγο, ώστε αφού χωρίσουν, να χρησιμοποιούν το επιχείρημα “Ορίστε. Μέχρι και σε σύμβουλο πήγαμε και είδες τί έγινε/τί είπε ο άνθρωπος!”. Εγώ αυτό το θεωρώ φαιδρό και δεν το κάνω. Αν θέλω να πω κάτι το λέω, δεν βάζω άλλον να το πει για μένα. Όπως όταν σε παντρευόμουν. Εγώ ήρθα στο γάμο, όχι άλλη στη θέση μου (παρ’όλο που εύχομαι να το είχα κάνει…).

Νιώθω σαν κάποιος να ήρθε ένα βράδυ και να τράβηξε τη πρίζα απ’ το μηχάνημα. Και να τη ξαναβάλεις, η ευθεία γραμμή στο μόνιτορ μένει ευθεία και ο νεκρός δεν ανασταίνεται. Αντί να κλαις πάνω απ’ το πτώμα, κάν’ του τη κηδεία και πήγαινε παρακάτω. Η ζωή συνεχίζεται και μπορεί να είναι πιο ζωντανή από τη προηγούμενη που (δεν) έκανες τα πάντα να αναστήσεις. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να σου γίνει μάθημα, τον σύμβουλο γάμου να τον θυμάσαι όταν υπάρχει γάμος και όχι όταν του κάνουν τα σαράντα. Να ζήσουμε λοιπόν να (μην) τον θυμόμαστε. Αιωνία μου η μνήμη!

Υστερόγραφο: Και μην ξεχνάτε: Μένουμε πάντα γονείς!