Πέρνα καλά αλλά μην δένεσαι!

Πέρνα καλά αλλά μην δένεσαι!
Έχε τον αλλά μην δένεσαι!
Κάνε το κέφι σου βρε παιδί μου αλλά πρόσεχε, μην δένεσαι!

Φαίνεται πως για πολλούς ανθρώπους, αυτό το περιβόητο “δέσιμο” είναι ένα κουμπάκι on/off που οι άνθρωποι μπορούμε να πατάμε κάθε φορά που νιώθουμε πως δεν πρέπει να “δεθούμε” με κάποιον για να μην πληγωθούμε. Αν εξαιρέσουμε ότι είναι κυριολεκτικά για δέσιμο όποιος πιστεύει πως η ζωή είναι πλυντήριο και μπαίνει σε πρόγραμμα, σκεφτείτε πως κάτι τέτοιες προειδοποιήσεις/απόψεις τις περνάμε και στα παιδιά μας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη

Από πότε το “δέσιμο” έγινε του Διαβόλου; Και πώς άραγε μπορείς να το ρυθμίσεις όταν έχεις ήδη βάλει έναν άνθρωπο στη ζωή σου άρα έχεις, κατά το ήμισυ, δεθεί; Γιατί δεν μιλάμε για δόσιμο αλλά για πληγή; Τί θα μάθεις σε αυτή τη ζωή αν δεν κάνεις λάθη, δεν πληγωθείς, δεν δεθείς; Πώς θέλεις τη ζωή σου ολόκληρη αν δεν τη ζήσεις μέχρι τέρμα;

Αυτός που δένεται, συνήθως δεν το κάνει μόνος του. Κάτι παίρνει, κάποιο έναυσμα έχει. Μπορεί να δένεται και αυτός που είναι μαζί tου. Μπορεί να δένονται κι οι δυο σε κάτι που για τους έξω φαίνεται παράλογο. Ποιός τους λογαριάζει όμως τους έξω που πιστεύουν πως αν δεθούν θα τους θιχτεί το κομ ιλ φο; Γιατί να λάβω υπόψιν τη γνώμη κάποιου που θεωρεί πως οι άνθρωποι είμαστε ρομπότ που αγαπάνε-ξαγαπάνε;

Ο μπαμπάς μου, μου λέει συχνά πως είμαι αγύριστο κεφάλι. Πως είμαι άνθρωπος που βλέπει τον μαντρότοιχο κι όμως πάω ντουγρού!  Ναι οκ αλλά τα λάθη μου ήταν πάντοτε δικά μου και έμαθα από αυτά. Δεν μου έμεινε απωθημένο με κανέναν γιατί ναι δέθηκα και πληγώθηκα μα απομυθοποίησα. Ξεγύμνωσα ανθρώπους, κατάλαβα ποιόν έχω απέναντί μου και προχώρησα χωρίς φαντάσματα. Χωρίς κατάλογο με αριθμούς των πρώην στο τηλέφωνο. Γι’ αυτό όταν με γνωρίζεις είμαι πάντα καθαρή κι έχω στο μυαλό μου μόνο έναν ή κανέναν.

Φυσικά κανείς δεν λέει, τί γίνεται με τα παιδιά. Τί μαθαίνουν τα παιδιά όταν βλέπουν τον γονιό τους να μην δένεται. Τί παραδείγματα παίρνουν για τη φιλία, τον έρωτα και τις σχέσεις των ανθρώπων. Πόσο συναισθηματικά απρόσιτα όντα μεγαλώνουμε όταν τους δείχνουμε να φοβούνται και τη σκιά τους; Πόσο δοτικός μπορεί να είναι ένας ενήλικας στις σχέσεις του όταν σαν παιδί τον μάθαιναν να μην δίνεται; Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι άνθρωποι γύρω μας είναι εγωϊστές. Αφού εγωϊστές μεγαλώνουμε, δεν είναι να απορούμε!

Να δίνεσαι.
Να δένεσαι.
Να αγαπάς με τη καρδιά σου.
Γιατί μόνο τότε ξεσκεπάζονται οι άνθρωποι.

Αν προσέχεις μην δεθείς, δεν θα μάθεις ποτέ ποιόν έχεις πραγματικά απέναντί σου!Κι αν ο άλλος είναι παπάρας και δεν εκτιμά αυτό που δίνεις, πρόβλημά δικό του. Εσύ θα πληγωθείς, θα σηκωθείς. Αυτός είναι που μια ζωή θα χάνει τ’ αξιόλογα!