Να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, τώρα που “περνάει η μπογιά σου”!

Είσαι 20 χρονών πιτσιρίκα. Όνειρό σου να σπουδάσεις, να ταξιδέψεις, να ερωτευτείς, να ζήσεις. Αλλά έχεις μια μάνα κι έναν πατέρα που΄χουν της μπογιάς σου το χαβά και σε γειώνουν στα γρήγορα. “Άστα αυτά κακομοίρα μου και κοίτα να βρείς ένα γαμπρό τώρα που περνάει η μπογιά σου!” σου λένε, μη τυχόν σου πέσει ο σοβάς (σοβάς=στήθος, βλέφαρο, ποπός) και δεν προλάβεις να καπαρώσεις τον γαμπρό της σκαλωσιάς!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη

Και τον βρίσκεις, τον παντρεύεσαι, κάνετε κανα δυο παιδιά και μόλις χωρίζετε πιστεύεις πως εκπλήρωσες επάξια το όνειρο των γονιών σου, άρα τώρα δικαιούσαι και με τη βούλα να σπουδάσεις-ταξιδέψεις-ερωτευτείς και ζήσεις. Αλλά έχεις τη μάνα σου από δίπλα που δεν σ’ αφήνει ν’ ασπρίσεις. “Τώρα να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου που περνάει η μπογιά σου” σου λέει σχεδόν αμέσως μετά το διαζύγιο και φρικάρεις. Γιατί ανακαλύπτεις ότι παραδόξως αυτή η μπογιά “βάφει” μόνο τις γυναίκες. Ο άντρας στην Ελληνική κοινωνία παριστάνει τον μπογιατζή που σε “περνάει” ένα χεράκι και είναι στην απόλυτη κρίση του αν θα σε περάσει και δεύτερο ή θα πάρει την παλέτα να διαλέξει το επόμενο χρώμα, το καινούριο το οικολογικό που δεν μυρίζει και δεν μολύνει και το περιβάλλον (του)!

Από πότε οι άνθρωποι -και δη οι γυναίκες-γίναμε μπογιές με ημερομηνία λήξης; Πότε γίναμε αναλώσιμο είδος και δεν το πήραμε χαμπάρι; Γιατί μετά το διαζύγιο, τη χηρεία ή οποιαδήποτε οικογενειακή κατάσταση σε καθιστά μόνη, πρέπει οπωσδήποτε να βρεις κάποιον πρίν κάνεις ρυτίδες, κρεμάσει ο τρικέφαλος και πέσουν τα βυζιά σου; Ποιος έδωσε στον έρωτα ηλικία και στην κιλότα, χρώμα;

Ναι το ιδανικό είναι να μην τρως τα χρόνια της νιότης σου, σε ένα γάμο που σε κάνει δυστυχισμένο κι αυτό όχι για να προλάβεις τη κυτταρίτιδα αλλά τις αντοχές σου. Κακά τα ψέματα, άλλες αντοχές έχεις στα 35 και άλλες στα 55. Αλλιώς σπάνε τα νεύρα σου στα 30 αλλιώς στα 40, άλλη υπομονή έχεις με το παιδί σου όταν είσαι νέος και άλλη όταν είσαι μεσήλικος. Αλλά κι αυτά σχετικά είναι, διότι στη βάση τους, ένα διαζύγιο και μια νέα αρχή, είναι θέμα χαρακτήρα. Έχω δει ανθρώπους να έχουν λιγότερη όρεξη για ζωή στα 40 τους απ’ ότι στα 60 τους! Το ότι δεν είναι υποχρεωτικό να κάνεις νέα σχέση αμέσως ή πολύ πιο μετά το διαζύγιο, είναι νομίζω περιττό να το αναφέρουμε. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με πρόγραμμα γιατί όταν τα πιέσεις να γίνουν, πάντα μα πάντα θα βγαίνουν από αυτό!

Η μπογιά στους τοίχους μπορεί να είναι οικολογική όμως στον άνθρωπο είναι μόνο τοξική. Του βάζει deadline σε πράγματα που δεν μπαίνουν σε ρολόγια και τον οδηγεί σε συντρόφους ίδιους και χειρότερους με αυτόν που κάποτε παντρεύτηκε μην τυχόν “περάσει η μπογιά του”. Τώρα όμως δεν είσαι 20 και μόνη. Είσαι 30, 40, 50 κι έχεις ένα δύο ή τρία παιδιά. Δεν είσαι ο φοιτητής, ο καινούριος της καφετέριας, η κόρη του μπαμπά σου. Τώρα τη μπογιά κρατάς εσύ κι είναι στο χέρι σου αν θα βάψεις τους τοίχους της ζωής σου ή τη ζωή σου ολόκληρη. Να θυμάσαι μόνο πως η αγάπη δεν θέλει αστάρι. Αστέρι θέλει!

Κυριακή Χαριτάκη