Γιατί δεν έχουμε ξενοδοχεία φιλικά προς τους μονογονείς;

Υποτίθεται πως φημιζόμαστε για το πόσο φιλόξενος λαός είμαστε, αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω στο “ό,τι δηλώσεις είσαι” ή ότι αυτό ισχύει όταν φιλοξενούμε ανθρώπους από το εξωτερικό. Το κείμενο της Inventive Mommy, μονογονέας που πήγε σε ξενοδοχείο και ήθελαν να της χρεώσουν δίκλινο δωμάτιο για να κοιμηθεί με το -ούτε-3 ετών παιδάκι της, στάθηκε αφορμή να γράψουμε αυτό το άρθρο και να θίξουμε ένα θέμα που ενώ στο εξωτερικό θεωρείται κανόνας, στη χώρα μας πρέπει ειδικά για τους μονογονείς, να εξηγούμε τα αυτονόητα…

Ας ξεκινήσουμε καταρχάς από το συναισθηματικό κομμάτι: Πώς νιώθει άραγε ένας μονογονέας που έχασε τον άνθρωπό του όταν καλείται να πληρώσει μερίδιο για λογαριασμό του και πώς ο ξενοδόχος που χρεώνει τα παιδιά ως ενήλικες κι αυτό το χρέος το ζητάει από έναν άνθρωπο που είναι φανερό ότι δεν έχει καν προβλέψει; Κι αν μου πείς “κλείσε μονόκλινο και βάλε το παιδάκι σε κούνια” οκ να το βάλω. Αν μιλάμε για ένα παιδάκι κι αν το παιδάκι είναι τόσο μικρό. Αλλιώς δεν μπορείς να βάλεις το 5χρονο ή το 10χρονο σε κούνια την οποία, να σημειωθεί , ότι πολλά ξενοδοχεία χρεώνουν εξτρά όπως εξτρά χρεώνουν και το μονό κρεβάτι. Τελικά οι μονογονείς δικαιούνται να κάνουν διακοπές σαν μονογονείς ή πρέπει για μια ζωή να πληρώνουν και για εκείνον που έφυγε;

Και ας μιλήσουμε και για το οικονομικό που θίξαμε παραπάνω. Υπάρχουν λοιπόν ξενοδοχεία που χρεώνουν δίκλινο δωμάτιο χωρίς καμία ειδική τιμή, σε έναν μονογονέα που θέλει να κοιμηθεί με το παιδάκι του (το οποίο μην ξεχνιόμαστε, είναι δωρεάν) όπως υπάρχουν και-ελάχιστα- ξενοδοχεία που ειδικά για τους μονογονείς, κάνουν έκπτωση ένα ολόκληρο 5%. Ναι, αυτό είναι το ποσοστό έκπτωσης πάνω στο οποίο έπεσε το μάτι μου όταν είδα τιμοκαταλόγους ξενοδοχείων που διατείνονται “φιλικά” προς τους μονογονείς οπότε και άρχισα να αναρωτιέμαι το “εχθρικά” πως είναι. Είσαι ένα ξενοδοχείο που χρεώνει 100 ευρώ τη βραδιά άρα δεν απευθύνεσαι στον μέσο Έλληνα μονογονέα και μπράβο σου, δική σου είναι η επιχείρηση και ό,τι θέλεις κάνεις. Αλλά αυτό το 5% έκπτωση σε ένα δωμάτιο τέτοιας τιμολογιακής κλάσης, από που κι ως που σε κάνει φιλικό προς τους μονογονείς; Ότι δηλαδή του μονογονέα του έλειπαν τα 5 ευρώ τη βραδιά για να επιλέξει το ξενοδοχείο σου; Ας σοβαρευτούμε…

Υπάρχει λοιπόν μια-δυστυχώς, αυξανόμενη- μερίδα πελατών στην οποία οι τουριστικές επιχειρήσεις μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχουν δώσει καμία σημασία, αλλά φαίνεται και να την απαξιώνουν. Κι αυτή η μερίδα είναι οι μονογονείς, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είναι τυχαίο που είτε επιλέγουν το κάμπινγκ για τις διακοπές τους είτε τις μικρές φιλικές πανσιόν των 30 και των 50 ευρώ που η γυναίκα που τις έχει, θα σου πεί μια καλημέρα, θα σου ψήσει και καφέ, θα σου φέρει κι ένα ακόμη κρεβάτι για το μικρό και δεν θα στο χρεώσει. Αν λοιπόν έχεις ξενοδοχείο ή ταξιδιωτικό γραφείο, αντί να κλαίς που περνάς κρίση προσπαθώντας το καλοκαίρι, να βγάλεις  τα σπασμένα όλης της χρονιάς, σκέψου σε ποιούς πελάτες δεν απευθύνεσαι αλλά και πώς θα ένιωθες αν μεγάλωνες ένα παιδί μόνος σου και το ξενοδοχείο που επέλεγες, χρέωνε εσένα και τον αποβιώσαντα σύζυγο εκτός φυσικά από το παιδί γιατί είπαμε: Τα παιδιά είναι δωρεάν!

Update: Μετά από σχόλια ανθρώπων που το πήραν προσωπικά, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι κατηγορώ ούτε προς ολόκληρο τον τουριστικό κλάδο ούτε προς κανέναν στοχευμένα. Αυτό που θέλει να πεί το άρθρο, με αφορμή ένα συγκεκριμένο περιστατικό, είναι ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια ευελιξία και κυρίως μια ειδική τιμολογιακή πολιτική για τους ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι.