Είχα παράλληλη σχέση και τελικά παντρεύτηκα τον άντρα μου. Δεν τον θέλω όμως ερωτικά. Έχει μέλλον ο γάμος μου;

Γεια σας σας διαβαζω καθημερινα,θα ηθελα κι εγω να μοιραστω την ιστορια μου…στα 17 μου εκανα την πρωτη μου σχεση κρατησε περιπου 3 χρονια, τοτε θεωρουσα οτι ηταν ο αντρας της ζωης μου. Δεν πηγαιναμε πουθενα γιατί δεν ηθελε παρα μονο σπιτι του..Επειτα θελησε να διακοψουμε προφανως γνωρισε καποια αλλη. Πάθαινα κρίσεις πανικου που εχω ακομη και σημερα. Ετρεχα σε νευρολογους ,ψυχολογους, φαρμακα κτλ…τοτε γνωρισα τον αντρα μου.

Απο την αρχη δεν τον εβλεπα καθολου ερωτικα αρχισε να με βγαζει εξω να μου φέρεται ωραια να βλεπω καινουρια πραγματα και να διασκεδαζω οπως δεν ειχα κανει ποτε..Ειπα γιατί οχι ας προσπαθησω κι ετσι ξεκινησε η σχεση μας.Στον ενα χρονο τα πηγαιναμε τελεια καποια στιγμη εχασα τους γονεις μου δεν θα ηθελα να αναφερθω σε αυτο με ποναει ακομα…ετσι στα 22 μου επρεπε να εργαστω επιασα μια δουλεια περιπου 2μηνες.

Εκει γνωρισα εναν αλλον. Στην αρχη απλα μιλουσαμε στη δουλεια. Χωρις να το θελω αρχισα να νιωθω αισθηματα για αυτον και καταπιεζα τον εαυτο μου οτι δεν ειναι τιποτα ισως να ειναι απλη συμπαθεια. Αρχισαμε να κανουμε πιο πολυ παρεα το ενα εφερε το αλλο κατεληξε σε ερωτικη σχεση.

Ενιωθα τρελες τυψεις για τον αντρα μου κι ετσι αποφασισα να του τα πω ολα και να διακοψουμε..εγινε εξω φρενων. Να σημειωσω τη δουλεια την σταματησα γιατί παθαινα παλι κριση πανικου και δεν μπορουσα να εργαστω. Ετσι ο αντρας μου αρχισε να με κυνηγαει κι εμενα κι αυτον να μαλωνουν συνεχως οπου τον βρει, να ερχεται σπιτι μου να τον διωχνω και να μην φευγει.

Αυτο κρατησε 3 χρονια, μια να χωριζω τον αλλον μια να τα ξαναβρίσκω με τον αντρα μου. Ήμουν ανεργη χωρις χρηματα χωρις να μπορω να δουλεψω χωρις οικογενεια ο αλλος σπουδαζε οχι οτι ο αντρας μου ηταν κανενας πλουσιος απλα εργαζοταν και με βοηθουσε οσο μπορουσε. Όλα αυτα με φοβιζαν κι ενω ο αλλος ηταν ο ερωτας της ζωης μου, τον αφησα.

Μου πηρε 3 χρονια να το καταφερω. Παντρευτηκα με τον αντρα μου, ειμαστε στα 3 χρονια παντρεμενοι και σημερα εχουμε κι ενα παιδακι. Η ζωη μας κυλαει ωραια και ησυχα.

Το προβλημα μου ειναι οτι ακομα δεν μπορω να τον δω ερωτικα οταν μου ζηταει να ερθουμε σε επαφη το κανω αναγκαστικα και οχι επειδη το θελω ή νιωθω κατι.

Οπότε το ερωτημα μου ειναι τι εκανα; Έχει μελλον αυτος ο γαμος;

Τόνια

Αγαπητή Τόνια,

Επέλεξα να σου απαντήσω εγώ διότι θεωρώ πως-ειδικά λόγω των κρίσεων πανικού-θα πρέπει να δεις το συντομότερο, κάποιον ειδικό. Ρωτάς αν ο γάμος σου έχει μέλλον. Τόνια μου, ο γάμος σου δεν έχει καν παρόν. Πώς θα έχει μέλλον;

Παντρεύτηκες όπως λες, έναν άνθρωπο τον οποίο δεν ήθελες, απλά και μόνο επειδή πέρναγες καλύτερα από τον πρώτο σου σύντροφο και στη πορεία διότι δεν μπορούσες να δουλέψεις, και ήθελες να εξασφαλιστείς οικονομικά. Συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος, αλλά εγώ αυτό καταλαβαίνω. Και τώρα λογικό κι επόμενο, να έχεις “παγιδευτεί” στα λάθος κριτήρια με τα οποία διάλεξες έναν άνθρωπο για άντρα σου και να κάνεις ό,τι σου ζητήσει, για να μην “μπλέξεις” κι άλλο τη κατάσταση και κυρίως επειδή φοβάσαι να εργαστείς.

Εντύπωση δε μου έχει κάνει που δεν έχεις αναφερθεί καθόλου στο παιδί σας. Πώς εισπράττει το ψυχρό κλίμα μεταξύ των γονιών του; (φαντάζομαι ότι από τη στιγμή που όπως λες δεν τον θες ερωτικά, αυτό εκδηλώνεται και στη συμπεριφορά σου και ξέρεις, τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα).

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν ο γάμος σου έχει μέλλον αλλά τί μέλλον έχεις εσύ. Πώς θα ήθελες να είναι η ζωή σου σε 5 χρόνια από τώρα; Πού θα ήθελες να είσαι, πώς και με ποιόν; 

Νομίζω πως έχεις, εγκλωβιστεί μέσα σε αυτό που λέγεται “κρίση πανικού” και έχεις μπλοκάρει. Η κρίση πανικού είναι κάτι σοβαρό αλλά ξεπερνιέται και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εμπόδιο στο να δουλέψει κανείς. Με αυτή τη λογική, οι μισοί θα ήμασταν άνεργοι. Γράφεις ότι έβλεπες ψυχολόγο και έπαιρνες φάρμακα, μου δίνεις όμως την εντύπωση ότι έχεις σταματήσει ενώ ίσως θα έπρεπε να είχες συνεχίσει.

Θες να σου απαντήσω ειλικρινά; Όχι, με τα δεδομένα που μου παρουσιάζεις, ο γάμος σου δεν έχει ούτε παρόν, ούτε μέλλον. Χωρίς έρωτα, χωρίς αγάπη, χωρίς ανιδιοτέλεια, με δεκανίκια και ψέματα, δεν υφίσταται γάμος.

Η δική μου γνώμη όμως, ελάχιστη σημασία έχει. Η δική σου είναι που μετράει και για να ξεκαθαρίσεις μέσα σου και τί θέλεις αλλά και γιατί μέχρι σήμερα, επιλέγεις να εμπλέκεσαι σε τοξικές καταστάσεις με ακατάλληλους για σένα ανθρώπους, θα πρέπει να δεις ειδικό και να τα ξεδιαλύνεις όλα. Τότε μόνο θα δεις φως στο μέλλον σου, είτε επιλέξεις να το ζήσεις δίπλα στον άντρα σου θέτοντας τη σχέση σας σε νέες βάσεις, είτε όχι.

Σου εύχομαι τα καλύτερα μες από τη καρδιά μου και κυρίως να προσέχεις το παιδί σου. Τα παιδιά είναι καλά όταν είναι καλά και οι γονείς. Με γάμο ή χωρίς!

Με αγάπη,

Κυριακή Χαριτάκη