Εφηβεία: To παιδί λέει όχι στους γονείς, για να πει ναι στον εαυτό του

Η εφηβική ηλικία είναι ένα  πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ηλικία του ενήλικου ανθρώπου. Καθώς το παιδί φεύγει από την παιδική ηλικία, αφήνει τα πατήματα της παιδικής ηλικίας και βρίσκεται σε ένα μετέωρο βήμα μέχρι να μπορέσει να πατήσει στο ασφαλές πεδίο της ενήλικης ζωής. Αυτή είναι μια περίοδος αστάθειας και ανασφάλειας για τον έφηβο.

Ο άνθρωπος για να μπορέσει να ωριμάσει, πρέπει να διαμορφώσει μια προσωπική ταυτότητα. Το ερώτημα το οποίο υπάρχει σε αυτήν την ηλικία είναι: ποιος είμαι, τι θέλω στη ζωή, τι θέλει η ζωή από εμένα. Και αυτό για να απαντηθεί χρειάζεται ευαισθησία και ένα ασφαλές πλαίσιο αγάπης και εμπιστοσύνης από τους γονείς.   Θα πρέπει να φτάσει στην άρνηση στην εφηβική ηλικία, για να μπορέσει να φτάσει μετά στην κατάφαση της ενήλικης ζωής. Λέει η Dolto: “To παιδί αρχίζει να λέει όχι στους γονείς, για να πει ναι στον εαυτό του”. Γιατί αν δεν  πει όχι στους γονείς και δεν αυτονομηθεί, δεν θα μπορέσει να διερευνήσει τον εαυτό του, την προσωπικότητα του, τις δυνατότητες του, για να μπορέσει να ξαναγυρίσει στους γονείς, συνειδητοποιημένο άτομο που ξέρει πως λειτουργούν τα πράγματα.

• Ένας γονιός πρέπει να είναι καλός ακροατής κάθε οικογενειακή στιγμή.
• Πρέπει σε αυτήν την πορεία του παιδιού να θέτει αξίες.
• Αυτό που πρέπει να κάνουν σε σχέση με το διαδίκτυο, είναι να μάθουν το παιδί να αξιολογεί τις πληροφορίες και να κρίνει την αξιοπιστία τους.
• Καλό είναι να θέτει και όρια σε θέματα που ο γονέας θεωρεί πολύ σοβαρά
• Θα πρέπει ο έφηβος να γνωρίζει ότι υπάρχουν συνέπειες για τις πράξεις του και ότι η αυτονομία μπορεί να γίνεται μόνο από την προοδευτική μάθηση των ορίων.

Oι έφηβοι έχουν ανάγκη να αντιμετωπιστούν με έναν τρόπο ειλικρινή και δημιουργικό.  Αυτός είναι όταν του δίνουν την δυνατότητα να καταλάβει ότι ακόμα είναι στο στάδιο της εξάρτησης, αλλά συγχρόνως ότι μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του κάποια προβλήματα. Εάν οι γονείς του πουν ότι  “Ξέρεις, εσύ δεν μας χρειάζεσαι πια, μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου” πριν της ώρας του, τότε είναι δεδομένο ότι δημιουργούν στο νέο την ψευδαίσθηση ότι καλλιέργησε ήδη την ταυτότητα του, ενώ το παιδί δεν έχει φτάσει ακόμα σε αυτό το επίπεδο. Πρέπει να είναι μελετημένη και σταδιακή η εκχώρηση ευθυνών και προτεραιότητας.

Το παιδί προσπαθώντας να ανακαλύψει τον εαυτό του είναι πιθανό να κάνει πράγματα τα οποία απάδουν προς αυτό που εμείς έχουμε υπόψιν μας. Ανάλογα με τις αντοχές μα και την αγάπη μας για το παιδί που υποφέρει, κρίνεται και η δική μας σχέση με τον εαυτό μας και την κριτική που έχουμε διαμορφώσει.

Απομένει η δική μας ευαισθησία, αντοχή, υπομονή και αυτοκριτική, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά.

Αγγελική Κουβαρά
Ψυχολόγος Μ.SC-Οικογενειακή Θεραπεύτρια
Λ.Πεντέλης 24,  Χαλάνδρι, Αττική
Τηλ: 2130 254126
Κιν: 6942071225
Email: angelakouvara@yahoo.gr