Πώς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίσει τις κλίκες

Αν το παιδί σου ανήκει στη κατηγορία των «μη δημοφιλών» παιδιών στο σχολείο και τα «δημοφιλή» παιδιά το εξαιρούν απ’ τις παρέες τους ή δυσανασχετούν στο πέρασμά του, αντί να εστιάσεις στη δική τους συμπεριφορά, είναι πιο ωφέλιμο να εστιάσεις στη συμπεριφορά του παιδιού σου, όταν βρίσκεται μαζί τους, αν δηλαδή στη προσπάθειά του να ενσωματωθεί κάνει πράγματα έξω από το χαρακτήρα του και τις αρχές που του έχεις περάσει. Σε περίπτωση λοιπόν που παρατηρήσεις κάτι από τα παρακάτω, δες τι μπορείς να κάνεις:

Ναρκωτικά, αλκοόλ, τσιγάρο, συχνά πάρτι
Σαν σχολική σύμβουλος το μόνο που θα σου πω είναι ότι μια τέτοια κουβέντα δεν πρέπει να την κάνεις από πολύ νωρίς. Μπορείς όμως να συζητήσεις μαζί του, τους κανόνες και τις αξίες που έχεις ορίσει στην οικογένειά σας, σε σχέση με τις ουσίες αλλά και να του δώσεις εναλλακτικές ώστε να τις αποφύγει.Μπορείς π.χ. να του μάθεις πώς να λέει ένα σταθερό και κοφτό «Όχι». Ή θα μπορούσε να αλλάξει θέμα ή απλά να φύγει από το χώρο όπου του έχει προσφερθεί τσιγάρο ή χασίς ή να σε πάρει τηλέφωνο και να σου ζητήσει να έρθεις να το πάρεις από όπου κι αν βρίσκεται με την υπόσχεση από μέρους σου, πως δεν θα του κάνεις καμία ερώτηση, ούτε γιατί ούτε πώς, ούτε τρομολαγνία. Απλά θα σε πάρει και απλά θα πας.

Η προσωπικότητα του παιδιού αλλάζει προς το χειρότερο
Τα παιδιά που περνάνε χρόνο μαζί τείνουν να υιοθετούν το ένα, τις συμπεριφορές, τις συνήθειες και τις αξίες του άλλους ενώ σύμφωνα με έρευνες, οι άνθρωποι γενικότερα έχουν τη τάση να μιμούνται τους άλλους προκειμένου να ενταχθούν σε μια ομάδα ή παρέα. Αυτό φυσικά μπορεί να σε ξαφνιάσει ή να σε στενοχωρήσει, να δείς δηλαδή ξαφνικά ένα γλυκό και ευγενικό παιδί να αντιδρά, να σου απαντάει «Άσε μας μωρέ» και να βαράει τη πόρτα πίσω του. Τα παιδιά στην προ-εφηβεία και στην εφηβεία, εστιάζουν περισσότερο στους φίλους τους παρά στην οικογένειά τους. Επίσης ένα παιδί σε αυτή την ηλικιακή φάση, αρχίζει να καταλαβαίνει τον εαυτό του, να θέλει να κάνει περισσότερα πράγματα, να έχει περισσότερες επιλογές, περισσότερη ελευθερία αλλά και περισσότερη απόσταση από το οικογενειακό περιβάλλον. Η ανάγκη του να ανήκει οπωσδήποτε κάπου το κάνει επιρρεπή στη συμπεριφορά των συνομιλήκων του ενώ ιατρικά, ο εγκέφαλός του βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία ανάπτυξης, επομένως δεν είναι σε θέση να έχει αυτό-έλεγχο και να παίρνει αποφάσεις.

Τι μπορείς να κάνεις: Αν η συμπεριφορά του παιδιού σου, αρχίζει να αλλάζει ως αποτέλεσμα της περισσότερης επαφής με συγκεκριμένα παιδιά, ξεκίνα μια συζήτηση όταν θα είστε και οι δυο σας ήρεμοι. Να ξέρεις ότι το παιδί σου με κάποιο τρόπο ταυτίζεται μαζί τους οπότε οτιδήποτε κακό πείς γι’ αυτά τα παιδιά, θα έχει ως αποτέλεσμα να αμυνθεί και να περνάει ακόμα περισσότερο χρόνο μαζί τους. Γι’ αυτό είναι πιο ωφέλιμο αντί να εστιάσεις στη δική τους συμπεριφορά, να εστιάσεις στη συμπεριφορά του παιδιού σου, όταν βρίσκεται μαζί τους. Μπορείς για παράδειγμα να ξεκινήσεις με τη φράση «Από τότε που άρχισες να κάνεις παρέα με τη Μυρτώ, έχεις αρχίσει να μου αντιμιλάς. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;». Η συζήτηση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεφύγει και να γίνει κατηγορώ εναντίον της Μυρτούς και της κάθε Μυρτούς, αντιθέτως πρέπει να επικεντρωθείς περισσότερο στην ουσία, δηλαδή στους κανόνες, στις αξίες σου και στο τι περιμένεις από το παιδί. Επιπλέον, αντί να προσπαθήσεις να απαγορέψεις αυτή τη φιλία στο παιδί, μπορείς να θέσεις μερικές παραμέτρους εάν οι συζητήσεις δείχνουν να μη βγαίνουν πουθενά. Μπορείς π.χ. να του/της πείς ότι θα πάει στο σπίτι της Μυρτούς μόνο όταν βελτιώσει τη συμπεριφορά του/της αλλά ότι μπορεί να έρθει η Μυρτώ σπίτι σας ώστε να γνωριστείτε καλύτερα!
Προσοχή: Αν η συμπεριφορά του παιδιού γίνεται άκρως ανησυχητική ίσως να πρέπει να μιλήσεις με κάποιον ειδικό.

Το παιδί μου εξαιρείται
Είναι πολύ επώδυνο για τα παιδιά όταν εξαιρούνται από κάτι είτε πρόκειται για πάρτι γενεθλίων ή μια κλίκα ή ομάδα στο σχολείο. Μερικές φορές δεν είναι ξεκάθαρο γιατί συμβαίνει αυτό και φαίνεται εντελώς ξαφνικά ότι το παιδί το αφήνουν απ’ έξω με αποτέλεσμα να νιώθει δυστυχισμένο.

Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, σχεδόν όλα τα παιδιά νιώθουν το πόνο της εξαίρεσης. Αυτό έχει να κάνει είτε με την απευθείας εξαίρεση, δηλαδή όταν τα άλλα παιδιά, του λένε ευθέως ότι δεν το θέλουν στη παρέα τους, είτε με τις κλίκες μεταξύ φίλων, μπορεί δηλαδή κάποιος να συμπαθεί το παιδί σου αλλά να μην το κάνει παρέα επειδή δεν το συμπαθεί κάποιος άλλος από τη παρέα. Είναι σημαντικό ωστόσο, να παρατηρήσεις πόσο γρήγορα αλλάζουν οι φιλίες στην εφηβεία. Το άτομο με το οποίο δεν κάνει παρέα το παιδί σου σήμερα, μπορεί να γίνει ο καλύτερός του φίλος αύριο και το αντίστροφο.

Τι μπορείς να κάνεις: Καταρχάς να μην του ρίξεις ευθύνες. Σε πολλές περιπτώσεις δεν φταίει το παιδί και η εξαίρεση πολλές φορές δεν έχει ούτε αιτία ούτε καν λογική. Αν το παιδί νιώθει μοναξιά και τα προβλήματά του επικεντρώνονται στα παιδιά του σχολείου, μπορείς να το προτρέψεις να ασχοληθεί με μια εξωσχολική δραστηριότητα, να φτιάξει ένα κύκλο γνωριμιών από εκεί και να καταλάβει ότι υπάρχει ζωή και εκτός σχολείου. Αν από την άλλη, παρατηρήσεις ότι το παιδί δεν είναι τόσο κοινωνικό ή θέλει να περνάει πάντα το δικό του, μπορείς να του μάθεις να φέρεται κοινωνικά χωρίς όμως να του δώσεις την εικόνα ότι κάτι δεν πάει καλά με εκείνο. Π.χ. μπορείς να παίξεις μαζί του το παιχνίδι των ρόλων, να δείτε δηλαδή μια ταινία μαζί και να αρχίσεις να το ρωτάς τι πιστεύει πως νιώθει η σερβιτόρα ή τι σημαίνει όταν ένας άνθρωπος σταυρώνει τα χέρια μπροστά του ενώ μπορείς να κάνεις πρόβα μαζί του για το πώς να συστήνεται. Επίσης, αν το παιδί είναι άτομο που θέλει να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και μιλάει ασταμάτητα όταν είναι με άλλα παιδιά, μπορείτε να βάλετε ένα σημάδι μαζί, ότι δηλαδή αν το παιδί σε δεί π.χ. να πιάνεις τη μύτη σου, είναι σημάδι πως έχει ήδη μιλήσει πάρα πολύ και είναι σειρά κάποιου άλλου παιδιού να συμμετάσχει. Μπορείς εννοείται να ζητήσεις τη βοήθεια του σχολείου ή ενός ειδικού που θα σου δώσει περισσότερες ιδέες.

Να εστιάζεις πάντα στις δυνατότητες και όχι στις αδυναμίες του παιδιού
Είναι σημαντικό να εστιάζεις στις δυνατότητες του παιδιού και να το μάθεις και εκείνο να εστιάζει σε αυτές. Δώσε έμφαση στα θετικά χαρακτηριστικά του και δίδαξέ το, να κάνει φιλοσοφία ζωής το «Κάθε άνθρωπος διαφέρει» και όχι το «Γιατί είμαι διαφορετικός;».

Η πίεση (όπως είναι η εξαίρεση από μια ομάδα ή παρέα) δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό αλλά κάτι που όλοι βιώνουμε καθημερινά σε κάθε ηλικιακή φάση και που πολλές φορές είναι κίνητρο για να κάνουμε δημιουργικά πράγματα. Υπάρχουν όμως και στιγμές που μπορεί να μας «ρίχνει» ψυχολογικά τόσο πολύ που να παίρνουμε τον λάθος δρόμο. Ξεκίνα να μιλάς στα παιδιά σου για τις δυνατότητες, τις ικανότητες και τους τρόπους με τους οποίους θα ξεφύγουν από στρεσογόνες καταστάσεις  ώστε να τις διαχειρίζονται αποτελεσματικά, όχι μόνο στην εφηβική ηλικία αλλά και σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Πηγή: http://www.empoweringparents.com