Παιδί που νοσεί και πως επηρεάζονται τα αδέρφια του μέσα στην οικογένεια

Όταν ένα παιδί έχει συναισθηματικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς, αυτό επηρεάζει όλη την οικογένεια. Για τους γονείς, η φροντίδα του παιδιού αυτού μπορεί να κατακλύσει τη ζωή και τον χρόνο τους, πράγμα που μπορεί να κάνει δύσκολη την φροντίδα του άλλου παιδιού.

Ένα παιδί που δεν έχει ειδικές ανάγκες, που φαίνεται ότι τα πάει καλά – ή μπορεί απλά να υποκρίνεται ότι τα πάει καλά – μπορεί να έχει και αυτό τα προβλήματα του. Να μερικοί τρόποι με τους οποίους ένα αδελφάκι μπορεί να επηρεαστεί και πως μπορείς εσύ να το βοηθήσεις ν’ ανταπεξέλθει στις δυσκολίες με τον σωστό τρόπο:

Τα παιδιά καθηλώνονται από τη κακοποιητική συμπεριφορά του αδερφού ή της αδερφής τους
Τα υπόλοιπα παιδιά σε μια οικογένεια είναι εκείνα που επηρεάζονται περισσότερο όταν μια ψυχιατρική η αναπτυξιακή διαταραχή προκύψει στο αδερφάκι τους, η όποια έχει ως συμπτώματα συχνά ξεσπάσματα – κατάρρευση ή οργή, ή επιθετικότητα σε μέλη της οικογένειας.

“Είναι φυσιολογικό ν’ αναστατώνεται ένα παιδί όταν το αδελφάκι του φωνάξει ή ξεσπά – αυτό αναστατώνει και τους γονείς” είπε η Mandi Silverman, κλινική ψυχολόγος που εργάζεται στο Child Mind Institute. Τα αδέρφια αυτού του παιδιού μπορούν να αναστατωθούν πρόσκαιρα όμως γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις, τα περισσότερα παιδιά συνέρχονται γρήγορα και προσαρμόζονται, ειδικά αν κατανοούν ότι το αδελφάκι τους έχει μια ασθένεια που το δυσκολεύει να ελέγξει τα συναισθήματα και την συμπεριφορά του.

“Από την άλλη όμως υπάρχουν αδέλφια που μπορεί να νιώσουν ότι καθηλώνονται από τη συμπεριφορά του αδερφού ή της αδερφής τους που αντιμετωπίζει το πρόβλημα” είπε η Dr. Silverman, “ειδικά αν αυτή, περιλαμβάνει σωματική η λεκτική κακοποίηση και την υποστούν και τα ίδια. Κάποιες φορές μπορεί να νιώθουν και ανασφάλεια”.

“Τα χρόνια συναισθήματα θυμού, εκνευρισμού ή άγχους μπορεί να έχουν σημαντικές συνέπειες για τ’ αδέλφια,” λέει η Jill Emanuele, κλινική ψυχολόγος του Child Mind Institute. “Τα παιδιά αυτά κινδυνεύουν από ψυχικές ασθένειες, όπως κατάθλιψη και τραύματα, ειδικά αν υπάρχει επιθετικότητα και βια στην οικογένεια εκ μέρους του συγκεκριμένου παιδιού”.

Τα αδέρφια του ασθενούς παιδιού χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη
Τα παιδιά της οικογένειας που βιώνει ένα τεράστιο άγχος εξαιτίας της ψυχικής ασθένειας του αδερφού ή της αδερφής τους, χρειάζονται υποστήριξη. Πρέπει να έχουν κάπου να στραφούν όταν νιώσουν την ανάγκη. Αυτή την υποστήριξη μπορεί να την παρέχει ένα μέλος της οικογένειας ή ένας οικογενειακός φίλος με τον οποίο το παιδί να νιώθει άνετα. Ή μπορεί να είναι ένα εβδομαδιαίο ραντεβού σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Ένα παιδί μπορεί να χρειαστεί χρόνο για ν’ αναπτύξει σχέσεις με αυτό το άτομο αλλά είναι σημαντικό να το έχει στη ζωή του, για να μπορεί να θέτει τις ερωτήσεις του σε αυτό, να του μιλήσει για τα προβλήματα του και τις ανησυχίες του.

Όταν το μεσαίο παιδί της Laura, διαγνώστηκε με βαριάς μορφής ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η μεγαλύτερη της αδελφή κλείστηκε στον εαυτό της και οι βαθμοί της στο σχολείο έπεσαν. Οπότε η Laura, αποφάσισε να την πάει σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο, κάτι που πιστεύει ότι ήταν η καλύτερη επιλογή. “Ήταν ένα πιο θετικό περιβάλλον. Απέκτησε καινούριους φίλους και δέθηκε με τους δασκάλους της. Μπόρεσε να μοιραστεί πιο εύκολα τις εμπειρίες της” λέει.

Τα παιδιά μιμούνται την αρνητική συμπεριφορά του αδερφού ή της αδερφής τους
“Είναι πολύ κοινό,” είπε η Dr. Emanuele, “τα μικρότερα αδέλφια να μιμούνται την αρνητική συμπεριφορά του αδελφού ή της αδελφής τους, ειδικά αν είναι τόσο μικρά ώστε να μην κατανοούν από που πηγάζει αυτή”.

Η Michaela Searfoorce, μητέρα 5 παιδιών, είπε ότι το 3ο παιδί της, ένα αγοράκι 4 ετών, έχει τάσεις για έντονα ξεσπάσματα όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα θέλει.  Αν τα ποτήρια δεν είναι το ίδιο χρώμα κατά τη διάρκεια του δείπνου ή αν χάσει λίγο από το παραμύθι πριν τον ύπνο, μπορεί να ξεσπάσει σε ουρλιαχτά. Βρίσκεται μεν σε διαδικασία διάγνωσης και θεραπείας αλλά αυτά του τα ξεσπάσματα, ταράσσουν όλη την οικογένεια. Απαγορεύουν στα άλλα παιδιά να παίζουν ήρεμα ή να δουν μια ταινία και να κάνουν τις εργασίες τους για το σχολείο και απορροφούν μεγάλο κομμάτι της προσοχής των γονιών. Την Michaela την απασχολεί το γεγονός ότι τα μικρότερα παιδιά, 6 μηνών και 2 ετών, αρχίζουν να μιμούνται την συμπεριφορά του μεγάλου τους αδελφού, φωνάζοντας δυνατά για ν’ ακουστούν. Αυτό όμως που την αναστατώνει περισσότερο είναι ότι τα παιδιά της αντιλαμβάνονται αυτή τη συμπεριφορά σαν φυσιολογική. “Μ’ ενοχλεί που έχουν συνηθίσει τα ουρλιαχτά!” λέει.

Δες στην επόμενη σελίδα: Τί  να περιμένεις από τη συμπεριφορά των άλλων παιδιών και πώς να αντιμετωπίσεις τη κατάσταση.