Όταν ο γιος μου αποχωρίζεται τη κόρη του άντρα μου, κλαίει. Πώς να το διαχειριστώ;

Έχω ένα αγοράκι 2,5 όμιση ετών, και ο σύζυγος μου από τον πρώτο του γάμο, έχει μιά κορούλα 11,5 ετών. Παρά την διαφορά ηλικίας, και την μη καθημερινή τριβή, είναι πολύ δεμένα, ασχολείται  μαζί του η μικρή πάρα πολύ, και τον υπεραγαπά όπως και ο μικρός το ίδιο. Το πρόβλημα όμως είναι το εξής, ειδικά τις ημέρες των διακοπών συνηθίζει ο ένας τον άλλο, ειδικά ο μικρός, ο οποίος δεν είναι σε θέση να καταλάβει τι συμβαίνει, και πως η αδερφή του θα φύγει πάλι, νομίζει πως εγώ είμαι η μαμά της, και όταν η μικρή φεύγει κατά τον τελευταίο χρόνο περίπου, ο μικρός κλαίει απαρηγόρητος, γκρινιάζει, και αλλάζει η συμπεριφορά του. Πως να το χειριστούμε και πως να του εξηγήσουμε την κατάσταση, χωρίς να τον αγχώσουμε πως μπορεί να συμβεί και στον ίδιο όλο αυτό; Να σημειώσω πως ο άντρας μου, είχε ένα έντονα συγκρουσιακό διαζύγιο με πολλά προβλήματα να προκύπτουν με την πρώην του, ακόμα και τώρα 9 χρόνια μετά. Σας ευχαριστώ!

Απαντά η ψυχολόγος κυρία Γιούλη Μπαλίκου

Να αρχίσετε πλέον να μιλάτε στο γιό σας για τη διαφορετικότητα της οικογένειας σας,  και για το γεγονός ότι η αδερφή του έχει άλλη μαμά. Σαφώς το επίπεδο κατανόησης δεν είναι αυτό του ενήλικα και προφανώς θα προκύψουν πολλά πολλά ερωτήματα που θα κληθείτε να απαντήσετε. Μιλήστε απλά και κατανοητά για την ηλικία του. Μιλήστε με ειλικρίνεια χωρίς λεπτομέρειες που πιθανά να τον μπερδέψουν. “Η αδερφή σου έχει άλλη μαμά και θα μένει μαζί της όπως εσύ μένεις με τη μαμά σου”. Κάθε φορά που η αδερφή του σας επισκέπτεται ή έρχεται να μείνει μαζί σας, προσδιορίστε το χρόνο από πριν. “Η αδερφή σου θα μείνει μαζί μας μέχρι το επόμενο πρωί. Μέτα θα πάει στη μαμά της”. Να γνωρίζει ο γιος σας, για αυτό που θα επακολουθήσει. Επειδή ο χρόνος δεν είναι απόλυτα κατανοητός σε αυτή την ηλικία χρησιμοποιήστε σημεία αναφοράς. “Θα μείνει μαζί μας μέχρι την ώρα που θα χρειαστεί να ετοιμαστούμε για βραδινό ύπνο”. Ενώ παράλληλα όταν πλησιάζει η ώρα υπενθυμίζετε ” θα παίξετε μία φορά αυτό το παιχνίδι και μετά η αδερφή σου θα φύγει……..”.

Τέλος, αναφέρετε το εξής: “Πως να του εξηγήσουμε την κατάσταση χωρίς να τον αγχώσουμε πως μπορεί να συμβεί και στον ίδιο όλο αυτό; “. Μήπως είναι δικό σας άγχος; Και τι είναι ακριβώς αυτό που δε θέλετε να συμβεί; Επεξεργαστείτε λίγο αυτό το κομμάτι, το δικό σας προτού μιλήσετε στο γιο σας.

Με εκτίμηση,

Γιούλη Μπαλίκου
Υποψήφια Διδάκτωρ Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Email: psychologiapaidiou@gmail.com
Web: http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/