Μικτή οικογένεια: Να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο, τα παιδιά από άλλους γάμους;

Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες της μικτής οικογένειας είναι να προσαρμόσει τα δεδομένα δυο διαφορετικών οικογενειών, να ισορροπήσει τις δυο διαφορετικές δυναμικές και να μπορέσει να βρει τη δική της ισορροπία με το πέρασμα του χρόνου. Χρειάζεται προσπάθεια ομαδική, όλων των μελών της νέα μικτής οικογένειας αλλά και προσπάθεια ατομική του κάθε μέλους χωριστά. Τα ερωτήματα που προκύπτουν πολλαπλά κι ένα από αυτά αφορά την συνύπαρξη των παιδιών από τους διαφορετικούς γάμους. Να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο; Κι αν δεν υπάρχει η επιλογή δεύτερου δωματίου, πως το χειριζόμαστε; Υπάρχει ηλικιακό όριο; Κι αν τα παιδιά είναι στην εφηβεία και υπάρξει ερωτική έλξη;

Αυτό που πρωτίστως θα έπρεπε να απασχολεί τους γονείς είναι η σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Οι γονείς οφείλουν να έχουν ευαισθητοποιήσει τα παιδιά για θέματα που αφορούν τις σχέσεις τους με τους άλλους αλλά πρωτίστως για θέματα που αφορούν το φύλο και το σώμα τους.

Το να μη μείνουν δυο έφηβοι πχ του αντίθετου φύλου στο ίδιο δωμάτιο για αποφυγή πιθανής ερωτικής διάθεσης είναι σαν να κρατάμε τον έφηβο ή την έφηβη στο σπίτι για να μη προκύψει ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Ο τρόπος που θα χειριστούν το σώμα τους, τα όρια τους, την επικοινωνία των συναισθημάτων τους θα έρθει μέσα από τη διαπαιδαγώγηση και όχι την απαγόρευση ή την αποφυγή. Οι έφηβοι δε νιώθουν έλξη για όποιον μπορεί να κοιμηθεί μαζί τους στον ίδιο χώρο. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να προστατεύουν τον εαυτό τους και να λένε όχι σε περίπτωση παρενόχλησης.

Τα ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν τους γονείς μικτών οικογενειών είναι αν τα παιδιά είναι δεκτικά στο να μοιραστούν τον προσωπικό τους χώρο με άλλους, αν γνωρίζουν τα όρια τους και πώς να σέβονται τον προσωπικό χώρο των άλλων. Κυρίως τα μεγαλύτερα παιδιά που μέχρι στιγμής είχαν δικό τους προσωπικό χώρο. Θέλουν να μείνουν στο ίδιο δωμάτιο; Έχει γίνει κατάλληλη προετοιμασία από τους γονείς; Πως είναι οι σχέσεις των παιδιών; 

Αυτό που αρχικά χρειάζεται λοιπόν είναι να χτιστεί μία υγιής και ουσιαστική σχέση των παιδιών μεταξύ τους. Δεν απαιτούν οι γονείς να νιώσουν τα παιδιά «αδέρφια» αλλά τα βοηθάνε να γνωριστούν και να συνυπάρξουν. Μέσα από τη δική τους πρωτίστως αποδοχή των παιδιών του συντρόφου τους. Μέσα από το δικό τους παράδειγμα και τη δική του κυρίως συμπεριφορά. Με αρκετή προσπάθεια να μη ξεπεραστούν τα όρια που μπορεί να παρερμηνευτεί από τα παιδιά ενός γονέα, ως υπερβολική ενασχόληση του γονέα τους με τα παιδιά του άλλου γονέα και αντίστοιχα δική τους παραμέληση.

Βασικό λοιπόν μέλημα είναι να σέβονται ο ένας τον άλλον και να επικοινωνούν τα συναισθήματα τους.

Γιούλη Μπαλίκου
Διδάκτωρ Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Email: psychologiapaidiou@gmail.com
Web: http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/