Τα κέντρα μελέτης δεν ειναι πάρκινγκ παιδιών (βίντεο)

Θα μπορούσα να γράψω τί γαμάτα που είναι τα κέντρα μελέτης και τρέξτε όλοι να πάτε τα παιδιά σας και δως του γλείψιμο, μπας και μας δώσουν καμια διαφήμιση. Αλλά εγώ είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος όχι γλίτσας της δεκάρας.

Και θα σας πω την αλήθεια…

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram

Για όσους δεν γνωρίζουν, κέντρα μελέτης είναι αυτά που αναλαμβάνουν να διαβάζουν παιδιά δημοτικού. Μέχρι πριν από 3-4 χρόνια, διαβάζαμε εμείς τα παιδιά μας και για δασκάλα ή φροντιστήριο ειδικά σε αυτές τις ηλικίες, ούτε λόγος. Δεν θα ξεχάσω την εικόνα της μάνας μου ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΑΡΟ να με διαβάζει ορθογραφία ενώ είχε μόλις σχολάσει από 12ώρες δουλειά ή τη δική μου εικόνα πριν από δυο χρόνια, να μαθαίνω στον Γιώργο το “Λόλα να ένα μήλο”. Ωστόσο στο σημείο που έφτασαν τα βιβλία του δημοτικού- σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι πιο δύσκολα κι απ’ του Γυμνασίου- και με τους γονείς να τρέχουν όλη μέρα, τα κέντρα μελέτης έγιναν απαραίτητα.

Όμως…

Έχω δει κέντρα μελέτης να γίνονται πάρκινγκ παιδιών.
Η μάνα να μην δουλεύει και να αφήνει εκεί το παιδί για να μπορεί να πίνει καφέ με την ησυχία της.
Ο πατέρας να μην δουλεύει και να αφήνει εκεί το παιδί για να πάει στο καφενείο με τους φίλους του.
Να μην ανοίγει ΚΑΝΕΙΣ όλη τη χρονιά τα βιβλία του παιδιού να ελέγξει τί κάνει, έστω και στο κέντρο μελέτης.
Να μην πηγαίνει ΚΑΝΕΙΣ στο σχολείο να ρωτήσει για την πρόοδό του, αλλά να ρωτάει το κέντρο μελέτης ή να επαναπαύεται και να μην ρωτάει ούτε αυτό.
Να μην ξέρει ΚΑΝΕΙΣ πώς μετράει αυτό το παιδί, πώς συλλαβίζει, τί λάθη κάνει, που έχει κλίση.

Τα κέντρα μελέτης έγιναν απαραίτητα στους γονείς λόγω έλλειψης χρόνου ή γνώσεων. Αν και το θεωρώ υπερβολή να διαβάζει άλλος, ένα παιδάκι πρώτης δημοτικού που δεν αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες και που το διάβασμα σε αυτή τη τάξη δεν ξεπερνά τα τρία τέταρτα, δεν είμαι εγώ αυτή που θα κάνει κουμάντο στο σπίτι κανενός. Αν κρίνεις ότι το κέντρο μελέτης, σου είναι απαραίτητο, φυσικά και να το πας.

Μην ξεχνάς όμως ότι κανένα κέντρο ή φροντιστήριο, δεν είναι εσύ.
Ότι κανείς δεν θα δει πιο σοβαρά την πρόοδο του παιδιού σου,  από’ σένα.
Ότι δεν είναι δικαιολογία το “μαλώνω με το παιδί όταν το διαβάζω, τί να κάνω” γιατί προφανώς βλέπεις το διάβασμά του ως αγγαρεία και αδυνατείς να συνενοηθείς χωρίς καυγά.
Ότι χάνεις στιγμές απ’  το παιδί σου (…ή δεν σε νοιάζει τελικά;).
Τώρα θα το δεις να μαθαίνει την προπαίδεια, την αλφαβήτα, τα κλάσματα, το I am, You are.
Τώρα θα το δεις να διαβάζει μυθολογία, να μαθαίνει τη διαίρεση, να αγωνιά για το διαγώνισμα.

Φυσικά και να πηγαίνουν τα παιδιά σε κέντρο μελέτης, να ενισχύονται, να βοηθιούνται.
Όχι να υποκαθιστούν τον γονιό. Δεν είναι αυτός ο ρόλος τους.

Τα παιδιά μας τα γεννήσαμε εμείς, όχι το κέντρο μελέτης.
Καλή η παραπαιδεία, καλώς ή κακώς χρειάζεται, δεν είναι όμως ο ελεύθερός σου χρόνος ή η δικαιολογία σου να απέχεις.
Κι αφού το προτείνετε, και καλά κάνετε, να λέτε κιόλας ότι οι τιμές ξεκινούν από 150 ευρώ τον μήνα.
Γιατί δεν είναι ένα κόστος που “σηκώνουν” όλοι.

Κάπου το’ χουμε χάσει εντελώς…

Υ.γ. Στο παρακάτω βίντεο βλέπετε ότι το διάβασμα μπορεί να έχει και την πλάκα του 😉