Ιωάννα Μπαμπέτα: Είναι παρηγοριά να νιώθεις πως ο άνθρωπός σου, που «έφυγε» σε βλέπει από ψηλά και σε προστατεύει

Έπεσε στα χέρια μου, μπήκε αμέσως στη ψυχή μου και βούρκωσε τα μάτια μου. Μου θύμισε τη μητέρα της μητέρας μου, τη γιαγιά Ελευθερία, που με μεγάλωσε και που “έφυγε” όταν ήμουν 13 χρονών. Ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που την είδε το βράδυ πριν πεθάνει και δεν ξεπέρασα ποτέ πραγματικά τον χαμό της.

Μια γιαγιά, μια εγγονή στην προεφηβεία και ένα γλυκό καρπούζι, ήρθαν να μου θυμίσουν τα δικά μου καλοκαίρια στην Κέρκυρα, στην Αυλίδα και στην Εύβοια, μέσα σ’ ένα νοσταλγικό βιβλίο με retro εικονογράφηση που έχει κάτι από τα παραμύθια της δεκαετίας του ’80.

Το βιβλίο “Παραμύθια με καρπούζι” της Ιωάννας Μπαμπέτα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας γυρίζει πίσω στα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων αφού σχεδόν όλοι έχουμε ένα χωριό, μια γιαγιά και έναν Λεωνίδα-τον Λεωνίδα μας, του καλοκαιριού. Οι μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν ότι μεγαλώνουμε, τα επιφωνήματα των μεγάλων που δείχνουν πως γερνούν και είναι έτοιμοι να “φύγουν”, δεν είναι τίποτα άλλο από έναν εύστοχο τρόπο να προετοιμάσουμε το παιδί για την απώλεια, τα πρώτα σκιρτήματα, την αλλαγή στον τρόπο που βλέπει τους άλλους καθώς μεγαλώνει και πώς να ερμηνεύει και να αποδέχεται τις αλλαγές στη ζωή.

Για όλα αυτά και άλλα τόσα, ρωτήσαμε τη συγγραφέα, Ιωάννα Μπαμπέτα η οποία μίλησε στη Κυριακή Χαριτάκη και στο Singleparent.gr για το βιβλίο της με τίτλο “Παραμύθια με καρπούζι“, την ηρωίδα του, τη γιαγιά και για τη σκάλα-ορόσημο της ιστορίας, σε μια μοναδική συνέντευξη.

Κυρία Μπαμπέτα, καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στο Singleparent.gr. Ως μονογονέας η ίδια, με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι στην αρχή του παραμυθιού, το κοριτσάκι το αποχαιρετάει μόνος του ο μπαμπάς, ενώ κάπου στη συνέχεια, βλέπουμε το παιδί μόνο με τη μαμά του. Είναι συμβολικά αυτά τα γεγονότα μέσα στο βιβλίο ή τυχαία;

Καλησπέρα σας! Είστε η πρώτη που το παρατήρησε αυτό και χαίρομαι ιδιαίτερα. Δεν είναι τυχαίο γεγονός που ο μπαμπάς αποχαιρετά το κοριτσάκι το οποίο πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς με τη μαμά. Ήθελα να συμβολίσω με αυτό τους μπαμπάδες εκείνους που δεν περνούν το καλοκαίρι τους μαζί με τα παιδιά τους είτε γιατί είναι χωρισμένοι είτε γιατί δουλεύουν πολύ. Είναι κι αυτό ένα είδος απώλειας.

Πώς συλλάβατε την ιδέα του βιβλίου; Τι σας ενέπνευσε;

Για πολλά χρόνια σκεφτόμουν πως ήθελα να γράψω μια ιστορία για την απώλεια, αλλά δεν τολμούσα. Ένιωθα άπειρη. Μεγαλώνοντας όμως και βιώνοντας διάφορες καταστάσεις στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον, ένιωσα πιο έτοιμη. Δεν ήταν εύκολο, όμως χάρηκα πολύ που το έκανα γιατί έτσι η θλίψη της απώλειας γλύκανε. Έγινε στρογγυλή. Σαν ένα καρπούζι.

Πιστεύετε ότι τα παιδιά σήμερα ξέρουν πώς να διαχειρίζονται την απώλεια και τις αλλαγές στη ζωή ή έχουμε περισσότερους υπερπροστατευτικούς γονείς;

Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται την απώλεια. Ούτε παλιά ήξεραν. Όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς πολύ, είναι μια επώδυνη δοκιμασία. Ως γονείς είμαστε υπερπροστατευτικοί, αλλά τι άλλο να κάνουμε; Να αρχίσουμε να μιλάμε στα παιδιά για τον θάνατο; Δεν γίνεται. Θεωρώ πάντως πως οι σύγχρονοι γονείς είμαστε πιο ενοχικοί σε σχέση με παλιότερα. Κι αυτό είναι που δυσκολεύει τα παιδιά μας να διαχειριστούν την αλλαγή ή την απώλεια. Γιατί εμείς οι ίδιοι οι γονείς δυσκολευόμαστε να τη διαχειριστούμε. Νιώθουμε τύψεις για το καθετί. Ακόμα και για τις απώλειες.

«Πού πάει η σκάλα τη γιαγιά;» μπορεί να ρωτήσει ένα παιδί. Πρέπει στα παιδιά να λέμε κατευθείαν την αλήθεια ή να την προσαρμόζουμε ανάλογα με την ηλικία τους;

Η σκάλα πάει τη γιαγιά στον ουρανό. Είναι μια παρηγοριά να νιώθεις πως ο άνθρωπος που αγαπάς κι «έφυγε» σε βλέπει από ψηλά και σε προστατεύει. Κι είναι κάτι που δεν έχει να κάνει με θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είναι η δική μας αλήθεια. Άλλωστε όταν έχεις μοιραστεί όμορφες στιγμές με κάποιον, τότε μπορείς να τον βρεις παντού. Όχι μόνο στον ουρανό αλλά και μέσα σε ένα βιβλίο με παραμύθια ή σε μια φέτα κατακόκκινο καρπούζι. Κι αυτό νομίζω πως είναι κάτι που μπορούν να διαχειριστούν όλες οι ηλικίες.

Ένα μήνυμα για τη μονογονεϊκή οικογένεια;

Όταν υπάρχει αγάπη, η οικογένεια είναι απάνεμο και ασφαλές λιμάνι. Κι ας αποτελείται από λίγα άτομα.

Τι καινούργιο να περιμένουμε από εσάς; Τι ετοιμάζετε;

Ετοιμάζω μια ιστορία μυστηρίου. Ένα είδος με το οποίο δεν είχα ξανασχοληθεί. Ταυτόχρονα όμως γράφω και μια ιστορία για ένα κορίτσι στην εφηβεία και τη σχέση της με τον μπαμπά της μετά το διαζύγιο.

Ευχαριστούμε την Ιωάννα Μπαμπέτα και τις εκδόσεις Μεταίχμιο για την όμορφη συνέντευξη και το υπέροχο βιβλίο “Παραμύθια με καρπούζι” και ευχόμαστε κάθε επιτυχία!

*Το παραπάνω άρθρο, αποτελεί κομμάτι της συνεργασίας μας, με τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Στο Singleparent.gr, διαλέγουμε τις εταιρείες που συνεργαζόμαστε με σεβασμό στην εμπιστοσύνη σας, και χρησιμοποιούμε τη φωνή μας, μόνο για πράγματα που μας αρέσουν και θεωρούμε ότι έχουν κάτι να σας προσφέρουν.

Σύνταξη-Επιμέλεια κειμένου: Κυριακή Χαριτάκη
Photo Credit (non product): Singleparent.gr
©Singleparent.gr copyright | All rights reserved