Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και πράσινα άλογα….

Καταρχάς πριν αρχίσετε να παίζετε μπουνιές κάτω απ’ το ποστ και κυρίως πριν αρχίσετε τα χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και καλά ότι δεν με συμφέρει η συνεπιμέλεια, κλάψε μανούλα που δεν θες να χάσεις τη διατροφή να την τρως σε νύχια κάθε μήνα χρρρζζζζ, ξεκαθαρίζω τα εξής-που βασικά δεν σας αφορούν, αλλά τα ξεκαθαρίζω για να δείτε εκ των προτέρων πόσο άκυροι είστε:

α) Ο Γιώργος βλέπει κανονικά τον πατέρα του κάθε δεύτερο ΣΚ παρόλο που έχω προτείνει τα ΣΚ που δεν τον έχει, να του τον πηγαίνω στα μισά της διαδρομής αλλά ο ίδιος έχει αρνηθεί λόγω υποχρεώσεων.
β) Ο Γιώργος με τον πατέρα του μιλάνε κάθε μέρα 532 φορές στο viber μέχρι ματς έχουν δει μαζί Κυριακή απόγευμα που δεν τον είχε.
γ) Ο Γιώργος πηγαίνει στον πατέρα του 3 εβδομάδες το καλοκαίρι και από 10 μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα.
δ) Έχω προτείνει στον μικρό αν θέλει, όταν τελειώσει το δημοτικό, να πάει στον μπαμπά του να μείνει μονιμα και να δίνω εγώ διατροφή αλλά έχει προς το παρόν, αρνηθεί γιατί λέει του αρέσει εδώ μαζί μου.

Κι αφού ξεκαθαρίσαμε τα προσωπικά/οικογενειακά μου τα οποία ορισμένοι σχεδόν πάντα επικαλείστε για να αποδείξετε ότι έχετε δίκιο (διότι δεν έχετε ούτε καν τη στοιχειώδη παιδεία για έναν ώριμο πολιτισμένο διάλογο, η συνεπιμέλεια σας μάρανε) πάμε στην ουσία.

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram

Συνεπιμέλεια λοιπόν, υποχρεωτική κιόλας. Προφανώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο, για πάρα πολλούς λόγους. Ο πρώτος και κυριότερος, ότι για να δοθεί συνεπιμέλεια γενικότερα- ακόμα και αν το αιτηθούν και οι δύο γονείς, πρέπει να ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις. Η συνεπιμέλεια δεν είναι φειγ βολάν να σκορπιέται έτσι αμαχητί, άσχετα τί λένε κάποιοι σύλλογοι και φορείς για να πωρώνουν τον κόσμο. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική και έχει και μια λογική, που είναι διαφορετική.

Για παράδειγμα, πολλά πρώην ζευγάρια μένουν σε εντελώς διαφορετικές πόλεις ο ένας από τον άλλον, η μάνα Παγκράτι ο πατέρας Έβρο. Καταλαβαίνει κάθε νοήμων άνθρωπος, πως δεν μπορεί να υφίσταται συνεπιμέλεια ή εναλλασσόμενη κατοικία στο δίπτυχο Παγκράτι-Έβρος ούτε καν στο δίπτυχο Πειραιάς Κηφισιά δεν μπορεί, που για να φτάσεις θες δύο ώρες με τα φανάρια. Αυτό φυσικά είναι τέρμα άδικο για τους μπαμπάδες που αποξενώνονται από τα παιδιά τους διότι και συνεπιμέλεια να θέλουν να διεκδικήσουν δικαστικά, δεν θα μπορούν πρακτικά να την ασκήσουν εκτός αν μετακομίσουν στην πόλη/περιοχή της μητέρας που και αυτό, λόγω δουλειάς, δεν είναι πάντα εφικτό. Το δέχομαι.

Εναλλασσόμενη κατοικία είπα πριν ε;…χμμμ κοίτα τώρα: Όταν ο Γιώργος ήταν 5 χρονών και μόλις είχαμε χωρίσει με τον μπαμπά του, εμείς μέναμε Πεύκη και ο πατέρας του Μαρούσι. Εκτός από κάθε δεύτερο ΠΣΚ, τον έπαιρνε επίσης κάθε Τρίτη και Παρασκευή και το παιδί ευχαριστιόταν, δεν υπήρχε πρόβλημα. Θα σου πω όμως ότι συναισθηματικά ναι μπερδευόταν. Έφευγε ήρεμος από εμένα και γύριζε πίσω αντιδραστικός και επιθετικός την πρώτη μέρα, διότι πάνω που συνήθιζε στον μπαμπά, έπρεπε να φύγει. Δεν ξέρω δηλαδή αν η εναλλασσόμενη κατοικία κάνει καλό στην αρχή του διαζυγίου μέχρι το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς έχουν χωρίσει ή αν ωφελεί τα μικρότερης ηλικίας παιδιά που προσαρμόζονται δυσκολότερα. Επειδή όμως ΔΕΝ είμαι ειδικός, δεν θα πάρω θέση υπέρ ή κατά.  Καταθέτω τη δική μου εμπειρία και μόνο. Συνεπώς, θα σας πω ότι επειδή κάθε διαζύγιο και κάθε παιδί είναι διαφορετικό, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό για τη δική σας περίπτωση ώστε να αποφασίσετε αν η εναλλασσόμενη κατοικία είναι ωφέλιμη για το παιδί στην παρούσα φάση και ηλικία.  Κάντε μου όμως σας παρακαλώ μία χάρη…

Μην ακούτε τον κάθε παπάρα που κάνει σημαία την εναλλασσόμενη κατοικία λες και είναι παντιέρα να την κουνήσουμε. Δεν κάνουν όλα για όλους, ούτε γίνεσαι περισσότερο ή λιγότερο πατέρας ή μάνα, αν το παιδί δεν μπαινοβγαίνει από το ένα σπίτι στο άλλο σαν ντήλερ με εγκυκλοπαίδειες. Στέκεστε πάνω σε κάτι χαζομάρες μερικές φορές και χάνεται η ουσία, ειλικρινά…

Ποια είναι η ουσία;

Η ουσία είναι η μάνα να μην αποξενώνει το παιδί από τον πατέρα.

Η ουσία είναι και οι μανάδες πλέον να ελέγχονται αν είναι κατάλληλες να ασκήσουν την επιμέλεια και όχι να τους δίνεται αμαχητί.

Η ουσία είναι ο πατέρας να θέλει συνεπιμέλεια επειδή η μάνα τον εμποδίζει να βλέπει το παιδί τους. Ή δεν τον εμποδίζει αλλά ο ίδιος θέλει για παν ενδεχόμενο να είναι καλυμμένος. Ή γιατί θέλει να είναι ενεργός και με τη βούλα.

Όχι επειδή θέλει να γλιτώσει διατροφή.

Όχι επειδή θέλει να δείξει στους άλλους ότι να εγώ είμαι καλός πατέρας.

Όχι για να επεμβαίνει στα προσωπικά της μάνας και να ελέγχει ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το σπίτι της.

Όχι για να εκβιάζει και να μην υπογράφει σε θέματα που αφορούν την υγεία ή την εκπαίδευση του παιδιού.

Τί;;;; Δεν γίνονται αυτά;;;;

ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑχαχαχα ΓΑΤΑΚΙΑ! Θα σας πω εγώ αν γίνονται!

Μου γράφετε κάθε φορά “ναι αλλά για το κακό που κάνει η αποξενώτρια μάνα στον ψυχισμό του παιδιού, δεν λέτεεεεε”.

Λέμε. 500 άρθρα τη μέρα λέμε, καθίστε διαβαστε τα. Δεν θα σας βάλω εγώ τα μάτια στην οθόνη. Και μαζί σας, συμφωνώ. Μόνο που δεν είναι μόνο αυτό που κάνει κακό στον ψυχισμό του παιδιού.

Κακό στον ψυχισμό του παιδιού δεν κάνει μόνο η γονεϊκή αποξένωση.

Κακό στον ψυχισμό του παιδιού κάνει και το να μην βλέπει τη μάνα του γιατί εκείνη δουλεύει 15 ώρες τη μέρα επειδή κάποιοι πατεράδες πετάνε αετό.

Κακό στον ψυχισμό του παιδιού κάνει και το να βλέπει τη μάνα του να τσακώνεται με τον πατέρα του για 100 και 200 ψωροευρώ διατροφή που κι αυτή κλαίγεται και δεν τη δίνει, για να τα βγάλουν πέρα.

Κακό στον ψυχισμό του παιδιού κάνει και το να βλέπει τη μάνα του να παρακαλάει τον πατέρα του να δει ή να τηλεφωνήσει στο παιδί του ή να το αναγνωρίσει ή να το πάει μια ρημαδοβόλτα να του πάρει ένα ρημαδογλειφιτζούρι και να παραστήσει έστω και για μια ώρα τον ρημαδοπατέρα.

Κάθεστε και χτυπιέστε διαρκώς για την άδικη αποξένωσή σας από τα παιδιά σας και καλά κάνετε, δίκιο έχετε και η συνεπιμέλεια να θεσμοθετηθεί και εγώ μαζί σας.

Έχετε όμως άραγε αναλογιστεί, ότι δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ κανένας νόμος που να αναγκάζει τον πατέρα να είναι…πατέρας;

Έχετε αναλογιστεί πως είναι η ζωή μιας μάνας που μονίμως κυνηγάει έναν άνθρωπο να είναι…πατέρας και κανένα δικαστήριο, κανένα σύνταγμα δεν μπορεί να τον πιέσει αλλά μπορεί να του δώσει συνεπιμέλεια γιατί…έτσι;

Ποια συνεπιμέλεια όμως μπορεί να σε κάνει γονιό;

Καμία θα σας πω εγώ.

Η συνεπιμέλεια είναι ένας μπαμπούλας στις αποξενώτριες μάνες αλλά και ένα δίκοπο μαχαίρι σε όσες έχουν να κάνουν με έναν ανεύθυνο πατέρα που εκεί που δεν είχε ποτέ καμία υποχρέωση, ξαφνικά θα έχει ένα τσουβάλι δικαιώματα.

Πρακτικά όμως, καμία συνεπιμέλεια και κανένας νόμος δεν σε κάνει άνθρωπο.

Γιατί για να είσαι σωστός γονιός ειδικά στο διαζύγιο, πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είσαι άνθρωπος.

Και άνθρωπος θα πει, ζω για τα παιδιά μου.

Και αρκετοί-μανάδες και πατεράδες-σήμερα, δεν ζείτε για τα παιδιά σας.

Ζείτε για την πάρτη σας και τον κωλοεγωισμό σας…

Ξεφωνήστε με στα σχόλια, κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.

Εγώ ό,τι βλέπω λέω. Κι ό,τι δεν θέλετε να δείτε εσείς…και αυτό πάλι θα το λέω…