Τίποτα λιγότερο απ’ το καλύτερο και τίποτα μισό απ’ το ολόκληρο

Τοξικές σχέσεις. Άπειρα άρθρα και άλλες τόσες εξυπνάδες. “Εσύ του το επέτρεψες” και “Γιατί δεν φεύγεις;” λες και αν μπορούσες δεν θα το είχες κάνει.

Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις. Είναι όπως όταν τρως ξύλο. Πιστεύεις πάντα ότι κάτι, έστω και τελευταία στιγμή θα αλλάξει. Έχεις -έστω και στο τελευταίο λεπτό του αγώνα- ένα ψήγμα ελπίδας πως η αγάπη θα νικήσει, θα καταλάβει το λάθος του και θα είστε όπως παλιά.

Μόνο που και παλιά έτσι ήσασταν. Απλά δεν το έβλεπες. Έβλεπες τη μικρή εικόνα και στη μεγάλη έκλεινες τα μάτια. Γιατί υπάρχουν όλα στην αρχή αλλά με αλλιώτικη μορφή…

Με βρίσκετε σε fb https://www.facebook.com/kiriaki.charitaki.7/
Instagram https://www.instagram.com/kiriakicharitaki/
TikTok https://www.tiktok.com/@kiriaki_charitaki

Ζήσαμε έναν πολύ μεγάλο έρωτα και μια ακόμα πιο μεγάλη αγάπη. Παρά τα όσα έγιναν, ακόμα αγαπιόμαστε πολύ ως άνθρωποι και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Όπως δεν άλλαξε και εκείνος.

Μέναμε μαζί, το διαζύγιό του ήταν στα σκαριά, όλα φάνταζαν ιδανικά. Δεν θυμάμαι παρά μόνο έναν καυγά από την συμβίωσή μας. Στο σπίτι μας είχαμε μόνο χαρές γέλια και πειράγματα και το παιδί τον λάτρευε. Τρώγαμε τρελλο πόλεμο από τους γύρω αλλά τίποτα δεν μπορούσε να μας χωρίσει…νόμιζα. Όταν όμως λένε πως το κακό αρχίζει απο μέσα, δεν έχουν άδικο….οι απιστίες του, το μεγάλο αγκάθι της σχέσης που δεν άργησε να μας “τρυπήσει”.

Μετά από ένα χρόνο σχέσης, με άφησε μέσα μια νύχτα για μια άλλη, με μια φτηνή δικαιολογία.

Δεν θα ξεχάσω το πρώτο βράδυ που είδα την πλευρά του στο κρεβάτι αδειανή κι έπαθα κρίση πανικού. Μια εβδομάδα αργότερα, τον συνάντησα τυχαία με την άλλη στο δρόμο να φιλιούνται. Κατέβηκα και όταν ζήτησα τον λόγο, μου έκανε και τσαμπουκά. Σ’ εμένα που του είχα δώσει τα πάντα, που για την αγάπη του, ανεχόμουν να με βρίζουν και να με παρακολουθούν. Εξαφανίστηκα… Πέρασα ένα φρικτό καλοκαίρι με τσιγάρα (άρχισα ξανά το κάπνισμα μετά από δέκα χρόνια διακοπή), ηρεμιστικά για να παλέψω τις ημικρανίες και αφαγία.

Γύρισε 3 μήνες μετά πιωμένος και μετανιωμένος. Ζήτησε να τα ξαναβρούμε. Δεν υπήρχε περίπτωση να πω όχι, τον αγαπούσα. Δώσαμε ραντεβού την επομένη. Ξεμέθυστος, τα πηρε όλα πίσω. “Περίμενέ με να χωρίσω” μου είπε. Η κατάληξη;

3 χρόνια μετά όχι μόνο δεν χώρισε ποτέ αλλά κι όταν χώρισε με εκείνη την κοπέλα, έκανε σχέση με άλλη.

2,5 χρόνια στα δύσκολά του, ερχόταν εδώ και μεθυσμένος έκλαιγε.

“Γιατί έφυγες εξαρχής αφού πάλι εδώ γυρίζεις;” τον ρώτησα κάποια στιγμή.

“Γιατι είμαι ανισόρροπος” μου είπε.

Μόνο που η απάντηση του τύπου “είμαι ανισόρροπος” ή “είμαι μλκας” δεν είναι δικαιολογία για να ταλαιπωρείς έναν ανθρωπο ή να προσπαθεις να κόψεις τον δικό του δρόμο, αυτόν που εσύ ο ίδιος άνοιξες κάποτε και του’ πες “προχώρα εγώ είμαι αλλού”.
Αν εισαι μλκας και ανισόρροπος κάτσε μόνος σου, οι άλλοι δεν σου φταίνε.

Πλέον εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, με κυνηγάει εκείνος αλλά εγώ δεν του απαντώ, δεν θέλω, δεν υπάρχω.

Τον αγαπώ σαν άνθρωπο αλλά μακρια από’ μένα.

Γιατί έγινε ο έρωτας, ξενέρωμα έγινε όμως και ένα σπουδαίο μάθημα.

Άλλο ένας άνθρωπος να θέλει να μπει στη ζωή σου και να γίνει μέρος της και άλλο να τριγυριζει γύρω απ’ αυτή για να μην σε έχει άλλος.

Τίποτα λιγότερο απ’ το καλύτερο και τίποτα μισό απ’ το ολόκληρο φίλε μου.

Και με αυτό πορεύομαι εδώ και λίγους μήνες στη ζωή μου και έτσι σκοπεύω να πορεύομαι από τα 43 που κλείνω σήμερα και ως το τέλος της ζωής μου.

Κανείς δεν πήρε την ευθύνη για τα σ’ αγαπώ του.

Γιατί να πάρω εγώ την ευθύνη για τους συμβιβασμούς τους;