Γιορτή της μητέρας δεν υπάρχει. Η οικογένεια δεν έχει φύλο, ούτε η αγάπη.

Μερικές φορές αισθάνομαι πως έχω μόνο εσένα. Πώς όποιος κι αν περάσει απ’ τη ζωή μου-σύντροφος, φίλος ή εχθρός-εσύ είσαι η σταθερά μου. Κι αυτό είναι τεράστιο φορτίο για ένα παιδί.

Είσαι αυτός που όποτε γκρινιάζω, με ακούει σιωπηρά μέχρι να μου περάσει.
Αυτός που όποτε του μιλάω απότομα, δεν με παρεξηγεί.
Που μαλώνουμε και συμφιλιωνόμαστε και ξαναμαλώνουμε και δεν τρέχει τίποτα.
Αυτός που τα βράδια έρχεται στον υπολογιστή που γράφω και μου λέει “Μαμά έχεις 5 λεπτά για μια αγκαλίτσα;” και εγώ ό,τι κι αν κάνω εκείνη τη στιγμή, το σύμπαν γύρω μου να καίγεται, ανοίγω τα χέρια δίχως να το πολυσκεφτώ.
Αυτός που με τις απορίες του, μπορεί να με τρελάνει και να γελάω μια βδομάδα, μπορεί όμως και να με κολλήσει σε δευτερόλεπτα στον τοίχο.

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram Βρες με στο SinglemomTv

“Μαμά όταν παντρευόμαστε έναν άντρα πώς επιλέγουμε τον θείο;”
“Μαμά εγώ δεν θέλω να παντρευτώ γιατί ο γάμος έχει φιλιά και σάλια και σιχαίνομαι”
“Μαμά πάμε στο τυροπιτείο να πάρουμε τυρόπιτα, πεινάω!”
“Τα φαγητά σου είναι χάλια, προτιμώ της γιαγιάς”

“Μαμά ο Γιάννης καθαρίζει χαλιά και σώζει και ζωές; Πόσες δουλειές κάνει;”
“Μαμά γιατί σταμάτησες να αγαπάς τον μπαμπά;”
“Μαμά αν πεθάνεις θα στενοχωρηθώ λίγο αλλά αν πεθάνει ο μπαμπάς, θα κλαίω κάθε μέρα”.

Αυτός που παίρνει κρυφά το κινητό μου να παίξει παιχνίδια επειδή ξέρει πως δεν τον αφήνω.
Αυτός που με ένα παγωτό και μια βόλτα στη παιδική χαρά, είναι το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου.
Αυτός που έρχεται παντού μαζί μου, που βγάζει το χεράκι έξω απ’ το παράθυρο του αυτοκινήτου και του φωνάζω να το μαζέψει μέσα γιατί θα του το κόψει κανένα αυτοκίνητο και μου λέει “Δεν πειράζει. Μετά θα μου φέρνεις εσύ νερό αντί να με στέλνεις να το παίρνω μόνος μου, χαχα!”.

Κι όμως δεν αισθάνομαι πως πρέπει να γιορτάσω. Δεν πιστεύω στις Παγκόσμιες Ημέρες, στις γιορτές με το στανιό, στη μάνα, στον πατέρα, στον γκέι και στην αγριομολόχα που πρέπει να “γιορτάζουν” οπωσδήποτε μια συγκεκριμένη μέρα.

Πιστεύω όμως στη σχέση γονιού-παιδιού, ανεξαρτήτως φύλου.
Πιστεύω στην αγνή και αθώα αγάπη που δεν μπορείς να νιώσεις για κανένα άλλο πλάσμα παρά μόνο για το παιδί σου.
Πιστεύω σε εκείνους που δεν ήθελαν να γίνουν γονείς, στη πορεία όμως δεν μπόρεσαν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς εκείνο.

Πιστεύω σε όσους άκουσαν τη καρδιά του μωρού τους στον υπέρηχο, αλλά δεν έγιναν γονείς. Και αν στο μέλλον, έγιναν, δεν ξέχασαν ποτέ αυτό το πλάσμα.
Πιστεύω σε αυτούς που μεγάλωσαν παιδιά άλλων σαν να ‘τανε δικά τους και που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από εκείνους που τα γέννησαν.
Πιστεύω σε εκείνον τον ακάλυπτο που στάθηκε αφορμή να σκεφτούμε πιο σοβαρά το θέμα της θετής και ανάδοχης οικογένειας και κυρίως να καταλάβουμε ότι μάνα δεν σημαίνει πάντα αυτό που έχουμε στο νου.

Γι’ αυτό και η γιορτή της μητέρας, δεν υπάρχει.
Γιατί υπάρχει μόνο μία γιορτή κι αυτή είναι της αγάπης.
Γιατί η οικογένεια δεν έχει φύλο.
Ούτε η αγάπη.

Υ.γ. Το Sigleparent.gr δεν αφορά μόνο τις μονογονεϊκές οικογένειες αλλά όλα τα σύγχρονα είδη οικογένειας, ανάμεσά τους και τις ομογονεϊκές. Περισσότερα για εμάς μπορείς να δεις εδώ.