Για τη γυναικοκτονία στη Μάνη: Και εμένα ο πρώην άντρας μου με ζήλευε. Αλλά δεν τράβηξε όπλο…. | Της Κυριακής Χαριτάκη

Δεν έχω μιλήσει ποτέ για τις αιτίες του διαζυγίου μου ούτε και θα το κάνω σε αυτό το ποστ. Αν δηλαδή έχεις πάρει ποπ κορν και περιμένεις, να ξέρεις τσάμπα το καλαμπόκι, τσάμπα και το λάδι, τσάμπα καίει η λάμπα, τσάμπα με θυμάσαι. Όμως αυτό θα το πω, δεν είναι δα και τόσο προσωπικό, περισσότερο κοινωνικό θα το έλεγα: Ναι ο πρώην άντρας μου, με ζήλευε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Αλλά δεν τράβηξε όπλο….

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram

Αφορμή αυτού του άρθρου, η πρόσφατη γυναικοκτονία στη Μάνη και η ανθρωποκτονία του εγκεφάλου μας, από δημοσιογράφους που προσπαθούν με μεγαλόσχημους τίτλους να κατευθύνουν την κοινή γνώμη, να δικαιολογήσουν έστω και λίγο τον θύτη, να βγάλουν φταίχτη κατά πολύ το θύμα που έτσι κι αλλιώς είναι νεκρό και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όπως στον βιασμό που φταίει η μίνι φούστα και το ντεκολτέ που “προκάλεσαν” τον βιαστή, έτσι και στα εγκλήματα μεταξύ συζύγων, φταίει που η σύζυγος… “προκαλούσε” τη ζήλια του άντρα της. Όχι ότι ο άντρας της ήταν του γιατρού, όχι. Αυτή τον…έκανε να είναι. Αυτή που έστελνε μηνύματα, που λάμβανε μηνύματα, που έλεγε καλημέρα “όλο νόημα” στον μανάβη, που συναναστρεφόταν με άντρες αντί να ταμπουρωθεί στο σπίτι της, που φόραγε κραγιόν, που δεν φόραγε κραγιόν, που αγόραζε κανένα φόρεμα που και που να τη δει Ο Θεος, που έχανε κιλά, που έπαιρνε κιλά, αυτή έφταιγε #not.

Παρόμοια κατάσταση πέρασα κι εγώ μέσα στον γάμο μου. Βλέμματα που δήθεν αντάλλασσα με άλλους, άκομψα μηνύματα που τάχα δεχόμουν ή έστελνα, τα ρούχα μου, που ήταν “προκλητικά” ή πολύ κοντά ή “διαφάνιζαν, ο τρόπος που μιλούσα σε άλλους άντρες (συναδέλφους, συνεργάτες, φίλους), αυτά που έλεγα σε άλλους άντρες, όλα ήταν εναντίον μου. Όταν μάλιστα σε κάτι περιόδους έχανα κιλά και ντυνόμουν λίγο καλύτερα ή έβγαζα πιο πολλά λεφτά από εκείνον. τα νεύρα, οι καυγάδες και τα “γιατί αυτο το πιάτο είναι εδώ και όχι παραπέρα” βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη.

Η “πλάκα” ωστόσο είναι ότι στην πλειοψηφία τους, τις σκηνές ζηλοτυπίας τις έτρωγα ενώ εμφανισιακά είχα το μαύρο μου το χάλι. Απεριποίητη, πολλά παραπάνω κιλά, ρίζα άβαφη από επιλογή και βαρεμάρα, ρούχα αδιάφορα, μια μιζέρια όλη πάνω μου και όμως κάθε τρεις και λίγο, γινόταν σπίτι του Κουτρούλη. Σήμερα καταλαβαίνω ότι όπως η απιστία, έτσι και η ζήλια, δεν έχει καθόλου να κάνει με την εμφάνιση. 500 κιλά να είσαι, άπλυτη και λέτσα και με νύχι της οικοδομής, αν ο άλλος είναι άρρωστος θα σε ζηλέψει. Κι αν είναι πολύ άρρωστος θα προσπαθήσει να σου κάνει κακό. Επειδή αυτός είναι άρρωστος. Όχι επειδή εσύ είσαι αυτή που είσαι ή δεν είσαι. Γιατί και οι δικοί μας καυγάδες με τον πρώην άντρα μου, πολλές φορές ξέφευγαν. Με βρισιές, με φωνές, με πιάτα που έσπαγαν ή πέταγαν σαν φρίσμπι στον αέρα. Όπλο όμως δεν τράβηξε. Ούτε μαχαίρι.

Παρ’ ‘ολα αυτά, το κακό που μου έκανε δεν ήταν αμελητέο. Μεν δεν μ’ έβαλε στον τάφο αλλά με έκλεισε σε έναν άλλο τάφο, μέσα μου. Με έκανε για χρόνια να πιστεύω ότι ήμουν άσχημη, ότι δεν άξιζα, ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα καλά. Ναι σε αυτή την περίπτωση, το “με έκανε” ισχύει. Γιατί μιλάμε για ψυχολογικό πόλεμο και ο θύτης σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι τόσο χειριστικός, σε βαθμό που πραγματικά μπορεί να σε κάνει άλλη όχι μόνο χωρίς να το καταλάβεις, αλλά πιστεύοντας μάλιστα ότι ευθύνεσαι γι’ αυτό.

Κάπως έτσι οπλίζει και η καραμπίνα στα περισσότερα σπίτια. Ξεκινάει με το “μην φοράς τόσο κοντή φούστα”, συνεχίζει με “Κλείσε το στόμα σου όταν βγαίνουμε με τους φίλους μου, όλο μλκίες λες” , τερματίζει με “Γιατί να βγεις με τις φίλες σου, σπίτια αυτές δεν έχουν;” και ύστερα…..ΜΠΑΜ!

ΜΠΑΜ και χάνεις τα παιδιά σου

ΜΠΑΜ και χάνεις τα όνειρά σου

ΜΠΑΜ και χάνεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, τους φίλους, τις φίλες, τους γονείς σου, τη ζωή σου.

ΜΠΑΜ γιατί δεν το κατήγγειλες όταν έπρεπε.

ΜΠΑΜ γιατί έκαναν μούγκα στη στρούγκα οι γύρω σου και δεν το κατήγγειλαν όταν έπρεπε.

ΜΠΑΜ γιατί δεν είχες τη δύναμη να φύγεις, γιατί ήξερε να σε χειρίζεται.

ΌΧΙ γιατί φορούσες μίνι.

ΟΧΙ γιατί έχασες κιλά.

ΌΧΙ γιατί βγήκες με φίλες

ΌΧΙ γιατί απάντησες στο μήνυμα ενός άντρα.

ΌΧΙ.

Το ΜΠΑΜ είναι ξεκάθαρα εκείνου που τραβάει σκανδάλη.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ είναι ξεκάθαρα εκείνου που τραβάει σκανδάλη.

Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΡΝΕΙ είναι ξεκάθαρα δική μας που αντί να τα βάζουμε με αυτόν που τραβάει σκανδάλη, τα βάζουμε με αυτόν που δέχεται τη σφαίρα.

Κάποια στιγμή σε αυτό το μπουρδέλο που λέμε κοινωνία, θα πρέπει να καταλάβουμε πως ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας. Πως, αν μαθαίναμε τα παιδιά μας από μικρά, ότι ΝΤΑ δεν κάνουμε το τραπεζάκι επειδή χτυπήσαν το κεφάλι τους, αλλά ΝΤΑ κάνουμε το ξερό τους το κεφάλι που δεν πρόσεξαν το τραπεζάκι κι έπεσαν πάνω του, θα είχαμε πολύ λιγότερους βιαστές και δολοφόνους.

Πολύ λιγότερες κακοποιημένες γυναίκες.

Πολλές περισσότερες μαμάδες στη ζωή.

Κανένα ελαφρυντικό για τον κάθε άρρωστο ψυχάκια.