fbpx

Μια γυναίκα όλα τα μπορεί!

| 8 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Μια ακόμα μέρα μνήμης η ημέρα της γυναίκας. Δεν είναι μέρα για να πανηγυρίζουμε την απελευθέρωση μας. Είναι μέρα που θα έπρεπε όλοι μας να σκεφτούμε και να κοιτάξουμε γύρω μας. Ναι , έχουμε καταφέρει πολλά και έχουμε διεκδικήσει από το απλό δικαίωμα το να υπάρχουμε σαν άνθρωποι μέχρι εκεί που δεν φτάνει ο νους του κάθε ανθρώπου. Αυτό όμως όχι παντού.

Η κακοποίηση και η βία κάθε είδους δυστυχώς κυριαρχούν στην ζωή μας. Σαν μονογονείς μάλλον μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα. Από το στίγμα που μας έχει βάλει η κοινωνία για την διαφορετικότητά μας μέχρι και την ενδοοικογενειακή βία κυρίως εναντίων των γυναικών, μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη άποψη .


ADVERTISEMENT

Διεκδικούμε καθημερινά τον ρόλο μας σαν γονείς, σαν μητέρες, σαν γυναίκες σαν άνθρωποι. Παλεύουμε για την διατροφή που δεν μας δίνει ο σύζυγος, για το δικαίωμα των παιδιών μας και το δικό μας να μην μας έχουν στο στόχαστρο σαν κάτι διαφορετικό, παλεύουμε να μεγαλώσουμε ισορροπημένα παιδιά, παλεύουμε με τα οικονομικά, με τον ίδιο μας τον εαυτό που συνήθως τον παρατάμε σε μια γωνία γιατί υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα. Και κάθε μέρα παλεύουμε και κάθε μέρα τα καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε εμπόδια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Δυστυχώς όμως ένα πράγμα δεν έχουμε καταφέρει. Δεν έχουμε καταφέρει να μιλάμε για τα προβλήματα που μας πνίγουν. Έχουμε μάθει όπως επιτάσσει η κοινωνία να μην μιλάμε , να σκύβουμε το κεφάλι και απλώς να προχωράμε. Δεν μιλάμε , δεν ζητάμε βοήθεια γιατί μια γυναίκα όλα τα μπορεί.

Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα την δύναμη που κρύβει η φωνή μας. Κρυβόμαστε πίσω από δήθεν, από τον φόβο ότι το πρόβλημά μας δεν ενδιαφέρει άλλους και δεν κάνει να το μάθουν οι άλλοι , άλλωστε έχουμε μάθει καλά το ποιηματάκι που μας ταΐζουν τόσα χρόνια « τα ενοίκω μη εν δήμω » .Δεν ψάχνουμε να βρούμε βοήθεια παρά μόνο ξέρουμε καλά να λέμε στους άλλους τι πρέπει να κάνουν.


ADVERTISEMENT

Έτσι  φτάσαμε σήμερα, εν έτη 2014,να λέμε ότι μια στις 3 γυναίκες είναι ή θα είναι θύματα κακοποίησης. Τόσο προχώ γίναμε. Σπάμε τον άλλον στο ξύλο, τον μειώνουμε σαν άνθρωπο, τον ξεφτιλίζουμε  και χαιρόμαστε που είμαστε μια «ωραία» ατμόσφαιρα, μια ωραία οικογένεια.

Καταπνίγουμε τη δύναμή μας, τον εαυτό μας, τα θέλω μας , την ίδια την ζωή μας για να μην γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι. Αφεθήκαμε στα «θέλω» και στα «πρέπει» των άλλων και κάναμε τον φόβο κτήμα μας.

Δεν είναι εύκολο να σπάσει ο κύκλος του φόβου και της θυματοποίησης ειδικά όταν και ο περίγυρός σου δεν σε υποστηρίζει και θεωρεί ότι πρέπει να αντέξεις τα πάνδεινα για χάρη της οικογένειας και του κοινωνικού περίγυρου.

Άρα το ζητούμενο είναι να βρούμε υποστήριξη αλλά και να υποστηρίξουμε όσους μας χρειάζονται, να αλληλοβοηθηθούμε.

Μια είναι η λύση. Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε , να μοιραζόμαστε, να αναζητούμε βοήθεια. Δεν χρειάζεται να το παίζουμε ήρωες, είμαστε ήρωες.

Ας γίνει αυτή η μέρα ημέρα σκέψης και έναυσμα να νικήσουμε τον φόβο μας.
Ας απλώσουμε το χέρι μας ο ένας στον άλλον και ας προχωρήσουμε μπροστά με το κεφάλι ψηλά διεκδικώντας την ζωή.
Ας μιλήσουμε για όσα μας προβληματίζουν και μας πονάνε.
Στην τελική η ζωή μας ανήκει όπως και στα παιδιά μας.

*Η Black Velvet είναι guest blogger και τα λέει επίσης ωραία στο blog της εδώ και στη σελίδα της στο facebook, εδώ.

Ετικέτες

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ