Είμαι ανύπαντρη μητέρα και ο γιος μου δεν είναι “ο άντρας του σπιτιού”!

Επειδή είμαστε παιδιά ανύπαντρης μητέρας, ο αδελφός μου συχνά άκουγε συμβουλές από καλοπροαίρετους φίλους και την οικογένεια, του τύπου «είσαι ο άντρας του σπιτιού» και “πρόσεχε την μητέρα σου!”. Ενώ είναι τώρα ένας από τους πιο ευγενικούς και στοχαστικούς άνδρες που ξέρω, μερικές φορές δίνει πάρα πολλά. Ξέρω ότι ως παιδί αλλά και ως έφηβος και αργότερα ενήλικος, ζούσε με το αίσθημα της αδυναμίας να κάνει περισσότερα από όσα επέτρεπε η ηλικία του,κάτω από την πίεση των συγγενών μας.

Έτσι, όταν έγινα μονογονέας και παρατηρούσα τους γύρω μου να επιβάλλουν αυτά τα συναισθήματα στον γιο μου (ο οποίος δεν ήταν ακόμη δύο ετών!), πήρα την απόφαση να μιλήσω. «Πρόσεχε τη μαμά» και «είσαι ο άντρας του σπιτιού» είναι ανεπιθύμητες οδηγίες στον κόσμο μας. Αφήστε τον να χαρεί την παιδική του ηλικία!Ο γιος μου δεν είναι ο άντρας του σπιτιού, είναι ένα μικρό αγόρι! Δεν είναι δουλειά του να ασχοληθεί με τη μαμά,η φροντίδα του εαυτού μου είναι δική μου δουλειά. Θα έρθει η ώρα του να μεγαλώσει αλλά δεν είναι τώρα αυτή η στιγμή.

Δουλεύω σκληρά για να προστατεύσω το γιο μου από τις αγχωτικές πτυχές της κάθε ημέρας, ενώ προσπαθώ να του μεταδώσω το αίσθημα της ευθύνης και της ευαισθητοποίησης. Θέλω να ξέρει ότι τα χρήματα κερδίζονται με σκληρή δουλειά και ότι η ζωή απαιτεί ακεραιότητα, προσπάθεια και δέσμευση. Θέλω επίσης να ζήσει μια ανέμελη παιδική ηλικία. Να περνά ώρες μαθαίνοντας για τις κάμπιες στο μικροσκοπικό κήπο μας χωρίς μια στιγμή ανησυχίας για οτιδήποτε άλλο.

Υπάρχει μια ισορροπία, όμως, μεταξύ της υπερβολικής προφύλαξης και της προσπάθειας μου να ευαισθητοποιηθεί για τους άλλους. Δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου και να αγνοεί τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων. Είμαι ειλικρινής μαζί του, όταν έχω μια δύσκολη μέρα. Με βλέπει να κλαίω. Ξέρει ότι το να είσαι μονογονέας δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ξέρει επίσης πως απολύτως τίποτε από όλα αυτά δεν είναι δική του ευθύνη.

Πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε στις σχέσεις είναι να προσέχουμε τον εαυτό μας και να δίνουμε στους άλλους το χώρο να φροντίζουν τον εαυτό τους, μέσω της υποστήριξης και της αγάπης μας. Θέλω ο γιος μου μία ημέρα να είναι σε θέση να επιλέξει μία σύντροφο που δεν θα είναι ούτε δούλα ούτε αφεντικό.

Το αγόρι μου ξέρει να καθαρίζει το τραπέζι μετά το δείπνο, να μαζεύει τα παιχνίδια του πριν κοιμηθεί και να βάζει τα βρώμικα ρούχα στο καλάθι του πλυντηρίου. Ξέρει ότι θα ακούσω πάντα τις ιστορίες του, αλλά μερικές φορές πρέπει να περιμένει μερικά λεπτά μέχρι να τελειώσω αυτό που κάνω. Μέχρι στιγμής δεν βλέπω καμία ένδειξη ότι ανησυχεί για εμένα ή την οικογένεια μας και θα κάνω ό, τι μπορώ για να το κρατήσω έτσι.

Πρόσφατα χτύπησα πολύ άσχημα στην πλάτη. Δεν ήμουν σε θέση να κάνω πολλά πράγματα για λίγες μέρες, έκανα όμως το καλύτερο που μπορούσα για να φροντίσω τον γιο μου και βεβαιώθηκα ότι κατανοούσε πως η υγεία μου είχε προτεραιότητα την δεδομένη περίοδο. Τον παρακολουθούσα μια μέρα να παίζει μόνος του.Κάποια στιγμή έφερε τα transformers στον καναπέ, ώστε να παίξουμε μαζί. Μετά από λίγο, έφυγε και επέστρεψε με ένα φλιτζάνι κρύο τσάι για μένα, στο Star Wars κύπελλο του. Έπειτα πήγε να παίξει μόνος του πάλι. Ήταν μια όμορφη στιγμή. Είχε την αίσθηση της φροντίδας και παράλληλα σεβάστηκε την ανάγκη μου για ξεκούραση. Δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει τα πάντα, αλλά ήταν αρκετά συμπονετικός για να σκεφτεί να μου φέρει λίγο τσάι.

Η ανατροφή των παιδιών είναι τόσο πολύπλοκη και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Είμαι σίγουρη ότι κάνω πολλά λάθη στην προσπάθεια μου να τα καταφέρω. Όλοι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και ελπίζω ότι τα παιδιά μας θα βγουν σχετικά αλώβητα. Η ελπίδα μου είναι ότι ο γιος μου θα βλέπει πάντα τη μητέρα του,σαν άνθρωπο με αδυναμίες αλλά επίσης σαν μια γυναίκα που είναι σε θέση να χειρίζεται τις προκλήσεις της ζωής. Αρκετά λοιπόν με αυτό το “Είσαι ο άντρας του σπιτιού” ! Αφήστε τα αγόρια μας να είναι παιδιά!

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/