Ανησυχείς τι συμβαίνει όταν το παιδί είναι στο άλλο σπίτι;

Πρίν από αρκετά χρόνια, δούλευα στα δικαστήρια και πέρασαν από τα μάτια μου περίπου 3000 μαμάδες και μπαμπάδες οι οποίοι μάχονταν για τα θέματα επικοινωνίας με τα παιδιά τους, και κάτι που συναντούσα συχνά ήταν οι φόβοι των γονιών. Γονείς δηλαδή που ενώ ο ένας φύλαγε τα παιδιά για να βγεί  ο άλλος, ξαφνικά φοβόντουσαν να “δώσουν” και να εμπιστευθούν το παιδί στον άλλο γονιό, από φόβο για το τί θα συνέβαινε στο άλλο σπίτι χωρίς τη παρουσία τους.

Αυτός ο φόβος, δεν είναι τόσο παράλογος, όταν είσαι γονιός 24 ώρες το 24 ωρο και ξαφνικά, όχι μόνο πρέπει να μείνεις χωρίς το παιδί σου για μεγάλα χρονικά διαστήματα αλλά δεν μπορείς και να ελέγξεις τί γίνεται εκεί που μένει το παιδί σου. Περνάει καλά; Του φέρεται σωστά ο άλλος γονιός; Του λείπεις; Τί του λένε για σένα εκείνος/η και οι γονείς του/της; Έχω δουλέψει πολύ επάνω στο αντικείμενο και πάντα πρότεινα στα πρώην ζευγάρια να επιτρέπουν τις κατά καιρούς επισκέψεις ο ένας στο σπίτι του άλλου προκειμένου να νιώσουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτή η μέθοδος, της “ανοιχτής πόρτας” που επιτρέπει στον άλλο γονέα να δει που θα μένει το παιδί του, αποδεικνύονταν πάντα πολύ ανακουφιστική για τον γονέα που είχε την επιμέλεια και επίσης ανακούφιζε τον γονέα που είχε τη γονική μέριμνα, αφού με τον τρόπο αυτό μειωνόταν ο αριθμός των τηλεφωνημάτων που θα έκανε ο πρώτος στον δεύτερο άρα και οι συγκρούσεις.

Συχνά, μετά από μια τέτοια επίσκεψη, κυρίως οι μαμάδες, μου έλεγαν ότι μπορούσαν να φανταστούν το σπίτι που έμενε το παιδί τους και ένιωθαν καλύτερα γνωρίζοντας το χώρο. Το παιδί επίσης, είχε λιγότερο άγχος για τους γονείς του αφού η μαμά και ο μπαμπάς συζητούσαν για το καλό του.

Ο χωρισμός δυο γονιών είναι δύσκολος. Το ίδιο άτομο με το οποίο κοιμόσουν και με το οποίο έκανες ένα παιδί, γίνεται ενός είδους “εχθρός”. Όμως δεν χρειάζεται να είναι έτσι τα πράγματα. Το παιδί θέλει απλά την ειρηνική συνύπαρξη των γονιών του. Η πρώτη του επιλογή είναι βέβαια να σας έχει και τους δύο μαζί αλλά αφού κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, όλα τα παιδιά λένε ότι θα ήθελαν οι γονείς τους να τα πηγαίνουν καλά. Αυτό σημαίνει την απουσία αρνητικών σχολίων και μια ώριμη και ευγενική-ή τουλάχιστον, τυπική-αντιμετώπιση από τον έναν προς τον άλλον, όταν αφήνουν ή παίρνουν το παιδί.

Με την επίσκεψη στο άλλο σπίτι, το παιδί βλέπει δύο ανθρώπους που συνεργάζονται προς όφελος του. Κανένα παιδί δεν πρέπει ν’ αναγκάζεται να κρατάει μυστικά από τον ένα ή τον άλλο γονιό. Θα πρέπει, μέσα σε λογικά πλαίσια, να μπορεί να πει ότι του έρθει στο μυαλό. Απλά με το να ξέρει ότι έχεις δει το άλλο του δωμάτιο στο σπίτι του μπαμπά ή ότι ο μπαμπάς έχει δει το δωμάτιο της μαμάς στο καινούριο τους διαμέρισμα, ενισχύεται η ιδέα ότι κάθε γονιός πια, μπορεί να ζήσει την ζωή του με τις ευλογίες του άλλου. Αυτό δείχνει ανωτερότητα, αποδοχή και είναι μια επιπλέον επιβεβαίωση της καινούριας πραγματικότητας. Όταν η μαμά αρνείται την πραγματικότητα, ότι ο μπαμπάς ζει με μια καινούργια γυναίκα ή όταν ο μπαμπάς αρνείται να αποδεχτεί ότι η μαμά δεν θα γυρίσει στο σπίτι, το παιδί είναι παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο ψεύτικους κόσμους.

Είσαι ο δημιουργός της νέας σου ζωής και πλέον μοιράζεσαι κυριολεκτικά το παιδί σου. Συνεπώς, η νούμερο ένα προτεραιότητά σου για το καλό του παιδιού σου, θα πρέπει να είναι να μπορείς να μη δείχνεις ότι ανησυχείς. Γιατί αν δείχνεις ότι ανησυχείς όταν το παιδί σου ετοιμάζεται να πάει στο σπίτι του άλλου γονιού, δεν βοηθάς το παιδί. Επίσης,  το να το ρωτάς κάθε φορά που γυρνά στο σπίτι σου για τα πάντα, δεν είναι υγιές. Μια γρήγορη ερώτηση: “Πέρασες καλά;”είναι υπέρ αρκετή.

Για το παιδί είναι εξαιρετικά αγχωτικό να μένει με μια μαμά που μισεί τον μπαμπά ή με ένα μπαμπά που είναι θυμωμένος με τη μαμά. Σκέψου μια τεταμένη κατάσταση που έχει προκύψει στη δουλειά. Είναι πολύ άβολο όταν οι άνθρωποι τσακώνονται μεταξύ τους κι εσύ πρέπει αναγκαστικά να περνάς μαζί τους τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα, επειδή χρειάζεσαι τη δουλειά, αλλιώς δεν θα μπορείς να ζήσεις. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί σου!

Μια επίσκεψη στο σπίτι του/της πρώην συζύγου αραιά και πού, δεν βλάπτει. Φρόντισε όμως να πεις στον άλλο γονιό ότι θέλεις αυτή την επίσκεψη όχι για να τον/τη κατασκοπεύσεις, να ψάξεις ή να ελέγξεις, αλλά αποκλειστικά και μόνο, για να νιώσεις μεγαλύτερη σιγουριά. Επειδή θέλεις να ξέρεις τους χώρους που κινείται το παιδί σου όταν εσύ δεν είσαι εκεί. “Με ξέρεις, ανησυχώ. Μπορείς να μου κάνεις το χατίρι και να με αφήσεις να δω το δωμάτιο του;” μπορείς να ρωτήσεις. Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το παιδί τους να είναι ήρεμο και δεν υπάρχει λόγος να σου το αρνηθεί. Γιατί δεν δοκιμάζεις;

Πηγή: http://divorcedmoms.com