“Μη ντρέπεσαι μίλα” ή “Μη θυμώνεις δεν κάνει” | Τί είναι τα καθησυχαστικά κόμικς και πώς διώχνουν τα αρνητικά συναισθήματα

Μη ντρέπεσαι μίλα στην κυρία!

Μη θυμώνεις δεν κάνει σε βλέπουν και τα άλλα παιδιά!

Δεν κάνει να ζηλεύεις, γίνεσαι κουραστικός!

ΩΧΟΥ βρε Γιώργο όλο βαριέσαι, βρες κάτι να κάνεις! (ομολογώ ότι εγώ το λέω αυτό συνέχεια στον Γιώργο)

Πόσες φορές κάνουμε τα παιδιά μας να νιώθουν ένοχα για τα συναισθήματά τους όταν αυτά δεν είναι κοινωνικά αποδεκτά; Π.χ. ποτέ δεν λέμε σε ένα παιδί “συγχαρητήρια που θύμωσες” ή “μπράβο που ζήλεψες” διότι είναι εξ’ ορισμού συναισθήματα αρνητικά που ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε-θεωρητικά-να νιώθει. Θεωρητικά όμως. Πρακτικά;

Πρακτικά ένα παιδί μιμείται καταρχάς τους γονείς του. Πώς να μην ζηλεύει ή να μην ντρέπεται ένα παιδί όταν βλέπει τον γονιό να ζηλεύει και να ντρέπεται; Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητο αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει. Αρχικά πρέπει ο γονιός λοιπόν να απενοχοποιήσει τα αρνητικά συναισθήματά του για να μπορέσει να κάνει το παιδί να απενοχοποιήσει και τα δικά του. Σε δεύτερη φάση, χρειάζεται τη συμβουλή ενός γιατρού. Και όχι όποιου και όποιου γιατρού αλλά του Δόκτορα Μιζό.

Ο Τεό και η Λέα- μαζί με τον Δόκτορα Μιζό, το Αγγελάκι και το Διαβολάκι- είναι οι ήρωες των καθησυχαστικών κόμικς “Βαριέμαι δεν ξέρω τί να κάνω”, “Είμαι λίγο ντροπαλή”, “Είμαι ζηλιαρόγατος” και “Θα θυμώνω όσο θέλω” της σειράς “Τα Βάσανα του Τεό και της Λέας” από τις εκδόσεις Gema και βοηθούν γονείς και παιδιά να συνειδητοποιήσουν πως το αρνητικό συναίσθημα, δεν είναι τελικά τόσο αρνητικό, αντιθέτως μπορεί να μας πάει ένα βήμα παραπέρα.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ακούγοντας την καλή μας πλευρά, δηλαδή το Αγγελάκι, αλλά και βάζοντας μπρος τη φαντασία και την κριτική μας σκέψη για τις συνέπειες που έχουν τα συναισθήματά μας που μπορεί να είναι αρνητικά αλλά τελικά να μας βγουν σε καλό. Ειδικά μάλιστα όταν όλα αυτά τα διαβάζουμε με διασκεδαστικό τρόπο, δηλαδή μέσα σε κόμικς,

Βαριέμαι δεν ξέρω τί να κάνω

Αν το παιδί βαριέται, μπορεί να φτιάξει μια ιστορία με το μυαλό του ή να γραφτεί σε κάποιο κέντρο ψυχαγωγίας, κάποιο ΚΔΑΠ που θα απασχολείται μαζί με άλλα παιδάκια.Μάλιστα ο Δόκτορ Μιζό λέει πως είναι καλό να βαριέσαι γιατί ουσιαστικά περνάς χρόνο με τον εαυτό σου και εξασκείς το μυαλό και τη φαντασία σου, στην προσπάθεια σου να βρεις κάτι δημιουργικό να κάνεις. Το βρίσκεις εδώ

Είμαι λίγο ντροπαλή

“Το παιδί μου ε…να… ξέρετε είναι λίγο ντροπαλό” ακούμε καμιά φορά γονείς να λένε όταν το παιδί τους δεν χαιρετάει ή δεν πλησιάζει τους άλλους. Και το λένε ενοχικά σαν να έχουν κάνει κάτι πολύ κακό. Μα ποιος είπε ότι είναι κακό να ντρέπεσαι; Στο βιβλίο “Είμαι λίγο ντροπαλή” το παιδί μαθαίνει πως αν -από ντροπή-δεν ζητήσει αυτό που θέλει π.χ. ένα γλυκό, δεν θα το απολαύσει όπως αν δεν προσεγγίσει άλλα παιδιά, δεν θα έχει παρέα.  Οι συνέπειες που λέγαμε, και που λέει και ο Δόκτορ Μιζό στο τέλος του βιβλίου, ότι δεν είναι ελάττωμα να είναι κανείς ντροπαλός. Εμπόδιο ειναι, που όμως ξεπερνιέται….
Το βρίσκεις εδώ

Είμαι ζηλιαρόγατος

“Μη ζηλεύεις τον αδερφό σου/την αδερφή σου!” ακούμε συχνά γονείς να λένε στα παιδιά τους αλλά είναι δυνατόν να γινει κάτι τέτοιο έτσι με το πάτημα ενός κουμπιού; Δεν γίνεται! Αυτό όμως που γίνεται και προτείνει ο Δόκτωρ Μιζό είναι να τονίζεις στο παιδί πόσο μοναδικό είναι και πόσο αξίζει να αγαπηθεί και ήδη αγαπιέται γι αυτό τον μοναδικό του χαρακτήρα. Θεωρώ σαν μαμα πως η διαχείριση της ζήλιας του παιδιού από τον γονιό, είναι το Νο1 χτίσιμο της αυτοεκτίμησής του, ώστε σαν ενήλικος, να επιλέγει φίλους και συντρόφους που δεν θα το μειώνουν.
Το βρίσκεις εδώ

Θα θυμώνω όσο θέλω

Δεν υπάρχει παιδί που να μη θυμώνει από πολύ μικρή ηλικία κιόλας. Είναι κάτι αναπόφευκτο, μην περιμένεις οτι δεν θα συμβεί και κυρίως, μη θεωρήσεις ότι φταις εσύ. Το παιδί θα σταματήσει να θυμώνει όταν του δώσεις να καταλάβει ότι το πώς εκφράζει τον θυμό του-και όχι καθεαυτός ο θυμός- έχει συνέπειες. Π.χ. να το αποφεύγουν επειδή γίνεται ανυπόφορο ή ότι θα στερηθεί μια βόλτα εξαιτίας του τρόπου που εξέφρασε τον θυμό. Κι όπως λέει και ο Δόκτωρ Μιζό “είναι δικαίωμά μας να μην μας αρέσει κάτι, αλλά δεν είναι δικαίωμά μας να μην το λέμε ήρεμα”.

Το βρίσκεις εδώ

Επίσης από τις εκδόσεις Gema, αναμένονται τα βιβλία “Έχω έναν αγαπημένο” “Δεν μου αρέσουν τα λαχανικά” “Είμαι κολλημένος με τις οθόνες” και “Δεν μου αρέσει στο σχολείο” ενώ αξίζει να έχετε στη βιβλιοθήκη σας, τα βιβλία που πρωτοπήραμε εμείς με τον Γιώργο για τις οθόνες και για όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για το διαδίκτυο (δες άρθρο μου εδώ)

Τέλος μας εντυπωσίασε το βιβλίο “Μιλώντας με μικρά παιδια για την υιοθεσία τους” (το βρίσκεις εδώ) που είναι ιδανικό για θετούς γονείς καθώς , μια κλινική ψυχολόγος η Μαίρη Γουότκινς και μια ψυχίατρος η Σούζαν Φίσερ, και οι δύο θετές μητέρες, τους προετοιμάζουν για τις συζητήσεις με τα παιδιά τους για την υιοθεσία τους.