Όταν κατά τη διάρκεια του πένθους πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε

Έχει έρθει η ώρα να εξομολογηθώ κάτι. Κάποιες φορές συμπεριφέρομαι σαν μ@!κας. Επί χρόνια ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Δεν θα ήθελα να πω ότι υπέφερα από κρίση της μέσης ηλικίας, επειδή ελπίζω να ζήσω μέχρι τα 100, θα έλεγα μάλλον ότι χρησιμοποίησα τον φόβο, τον πόνο και τον θυμό που αισθανόμουν για να δικαιολογήσω κάποιες πολύ χαζές επιλογές που έκανα. Πήρα κάποιες αποφάσεις οι οποίες ήταν ενάντια στον χαρακτήρα μου και οι οποίες είχαν μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Αν μου είχε πει κάποιος, κατά τη διάρκεια της αυτοκαταστροφικής πορείας μου ότι συμπεριφερόμουν σαν μ@!κας και ότι ο τρόπος που προσπαθούσα να κάνω πράγματα ήταν λάθος, θα του είχα πει “δεν έχεις ιδέα για τι μιλάς”.

Είμαι απλά ευγνώμων που οι άνθρωποι που αγαπώ και νοιάζομαι είχαν αρκετή πίστη σε εμένα και στα καλά στοιχεία του χαρακτήρα μου ώστε να μείνουν στο πλάι μου. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Θα μπορούσαν να με είχαν παρατήσει, να με είχαν ξεγράψει και να με είχαν αφήσει να πιάσω πάτο. Ήρθα πολύ κοντά στο να χάσω άτομα χωρίς τα οποία δεν θα ήθελα να ζήσω.

Θα ήθελα να δώσω μια πολύπλευρη εξήγηση των λόγων για τους οποίους ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει κακές αποφάσεις όταν είναι ιδιαίτερα επηρεασμένος από τα συναισθήματα του, ευάλωτος, μπερδεμένος και έχει κατάθλιψη. Οι συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν πολύ την συμπεριφορά ενός ανθρώπου και τα συναισθήματα μπορεί να τον παραπλανήσουν.

Δεν θα το κάνω όμως αυτό επειδή σπάνια μπορείς να δικαιολογήσεις επαρκώς το ότι προξένησες πόνο σε άλλους.

Κάποιες φορές τα συναισθήματα και το στρες που πηγάζουν από το πένθος μπορεί να κάνουν έναν άνθρωπο να συμπεριφερθεί με τρόπους που αργότερα θα μετανιώσει. Ο θάνατος ενός ανθρώπου που αγαπούσες μπορεί να σου φαίνεται σαν ένα συνταρακτικό γεγονός, σαν κάτι άδικο που σου δίνει την άδεια να συμπεριφερθείς με όποιον τρόπο θες και αυτό να κάνεις.

Όμως,το πιο σκληρό κομμάτι του πένθους είναι ότι η ζωή συνεχίζεται ενώ εσύ πενθείς. Ο χρόνος δεν σταματά για να σου επιτρέψει να πενθήσεις μέσα σε μια αόρατη φούσκα, αντίθετα πρέπει να το κάνεις αυτό στον πραγματικό κόσμο όπου μπορεί να πληγώσεις άλλους ανθρώπους, όπου οι σχέσεις θέλουν προσπάθεια για να διατηρηθούν και όπου υπάρχουν συνέπειες για τις πράξεις.

Όταν είμαστε σε άσχημη κατάσταση, χρειαζόμαστε καλούς φίλους, ένα δυνατό σύστημα υποστήριξης, για να καταφέρουμε να έχει το πένθος μας, μια θετική έκβαση. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται αλλά οι περισσότεροι την έχουν. Ακόμα και αν υπάρχει ένα άτομο στην ζωή τους που τους στέκεται, που ανέχεται την συμπεριφορά τους και που τους στηρίζει όταν το σκοτάδι τους κατακλύζει – αυτό μπορεί να είναι αρκετό.

Είναι καλό όμως να παραδεχτούμε ότι όταν είμαστε σε αυτή την κατάσταση, δεν είμαστε και οι καλύτεροι φίλοι.

Έχω δυο συμβουλές για τα άτομα που παλεύουν με το πένθος και τη θλίψη τους:

Πρώτον: Προσπάθησε να εκτιμήσεις τα άτομα που σου έχουν σταθεί στην δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής σου. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να σε βοηθήσουν να μην κάνεις λάθη και σε αγαπούν ακόμα και όταν προσπαθείς να τους σπρώξεις μακριά σου. Είναι άτομα που ξέρουν τι πρέπει να πουν και να κάνουν την κατάλληλη στιγμή και τα οποία σου υπενθυμίζουν συνέχεια ότι δεν είσαι μόνος/η.

Δεύτερον: Αν πιστεύεις ότι μπορεί να πλήγωσες έναν από αυτούς τους ανθρώπους, αναγνώρισε το και ζήτα συγνώμη. Μπορεί οι πράξεις να έχουν συνέπειες αλλά είσαι άξιος/α συγχώρεσης. Είτε αισθάνεσαι τύψεις ή μετάνοια για κάτι που έκανες πριν από τον θάνατο του αγαπημένου σου προσώπου ή για κάτι που έκανες μέσα στον πόνο του πένθους, αξίζεις τη συγχώρεση.

Πηγή: http://www.whatsyourgrief.com/