Είναι εγωϊστικό να θέλω να κάνω παιδί μόνη μου;

Το θέμα του άρθρου προέκυψε μετά από ερωτήσεις αναγνωστριών του Singleparent.gr που θέλουν ή επιλέγουν να κάνουν παιδί μόνες τους είτε με σπέρμα δότη ή κινώντας τη διαδικασία υιοθεσίας.  Ρωτούν λοιπόν: «Eίναι εγωϊστική πράξη το να θέλω να κάνω παιδί μόνη μου; Μήπως να περιμένω λίγο ακόμα μέχρι να βρεθεί  ο  κατάλληλος σύντροφος;». ….Πολλές φορές όμως τα χρόνια περνάνε, ο κατάλληλος δεν βρίσκεται και η γυναίκα βιολογικά δεν μπορεί πια να κάνει παιδί. Ή ηλικιακά είναι πιο δύσκολο να της εγκρίνουν να υιοθετήσει. Παρ’ όλα αυτά, αρκετοί υποστηρίζουν πως μια τέτοια πράξη είναι εγωϊστική και ότι κανείς δεν ρώτησε το παιδί αν θέλει να γεννηθεί χωρίς πατέρα.

Το ερώτημα: « Είναι εγωϊστικό να θέλω να κάνω παιδί μόνη μου; » δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό ναι ή ένα απλό όχι. Για αυτό παραθέτω κάποιες σκέψεις και ερωτήματα αφού σαφής και ξεκάθαρη επιστημονική απάντηση δεν μπορεί  να υπάρχει. Ιδανικές συνθήκες θεωρούνται οι γονείς να μεγαλώνουν μαζί το παιδί τους σε ένα κλίμα αγάπης, στοργής, φροντίδας, συνεργασίας.  Συνεχίζοντας θα έλεγα, αν υποθέσουμε ότι είναι εγωιστική συμπεριφορά η απόκτηση παιδιού χωρίς σύντροφο τότε,

–Το να θέλεις να κάνεις παιδί με σύντροφο δεν μπορεί επίσης να είναι μια εγωιστική πράξη; Το να βλέπεις πολλά προβλήματα στη σχέση σου και πάραυτα να προχωράς στην απόκτηση παιδιού δεν είναι επίσης εγωιστικό; Ενώ γνωρίζεις ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές βάζεις μπροστά τον εγωισμό σου «εγώ θέλω να γίνω μάνα» ή χρησιμοποιείς τον ερχομό του παιδιού σαν σανίδα σωτηρίας για τη σχέση…  Αυτό δεν είναι εγωιστική πράξη;

–Το παιδί δεν ρωτήθηκε αν θέλει να μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Σωστό, αλλά στην περίπτωση του ζευγαριού το παιδί ερωτάται αν θέλει να γεννηθεί ή να μεγαλώσει από τους συγκεκριμένους γονείς;  Άρα εδώ γιατί δεν είναι εγωιστικό;

– Ένα επιχείρημα των γυναικών που επιθυμούν να αποκτήσουν μόνες τους παιδί είναι ότι υπάρχουν οικογένειες όπου ο πατέρας είναι απών (φυσικά ή συναισθηματικά, π.χ. αδιάφορος, έχει εγκαταλείψει το σπίτι, έχει πεθάνει όταν το παιδί ήταν μικρής ηλικίας και τα παιδιά δεν έχουν μνήμες από τον πατέρα) και η μητέρα μεγαλώνει μόνη το παιδί ή τα παιδιά. Ακόμη και στις περιπτώσεις αυτές ο πατέρας υπάρχει σαν πρόσωπο, σαν βίωμα και θα περάσει σαν βίωμα στο παιδί μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας ή την απουσία της αφήγησης, είναι κομμάτι της προσωπικής του ιστορίας. Και μπορεί να υπάρχει ακόμα και μέσα από την απουσία. Στην περίπτωση για παράδειγμα του δότη σπέρματος δεν υπάρχει καν σαν υπόσταση ο πατέρας.

Οι ερωτήσεις που μπορεί να απευθύνει στον εαυτό της, μια γυναίκα που μπαίνει στη διαδικασία της σκέψης απόκτησης παιδιού χωρίς πατέρα, είναι παρόμοιες με αυτές που θα ρωτούσα ένα ζευγάρι που σκέφτεται να αποκτήσει παιδί και να αναλάβει το δύσκολο ρόλο του γονέα.

–Είμαι σίγουρη ότι δεν έχω βρει τον κατάλληλο σύντροφο;  Όταν όλες οι σχέσεις μου αποδεικνύονται λάθος μήπως το λάθος βρίσκεται σε μένα; Επιλέγω ακατάλληλους ανθρώπους για να αποδείξω πόσο σωστή είμαι; Δεν με αφήνει ο εγωισμός μου να δω τα λάθη μου; Εγώ είμαι σε όλα σωστή; Εν ολίγοις οι επαναλαμβανόμενες μη κατάλληλες επιλογές, μήπως δηλώνουν δικά της βαθύτερα προβλήματα και τάση να ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους χωρίς να αναλαμβάνει τη δική της ευθύνη στη σχέση;

– Έχω κατανοήσει πόσο δύσκολο έργο είναι το μεγάλωμα ενός παιδιού πρακτικά και συναισθηματικά; Ότι κάποιες φορές απαιτείται να ξεπεράσω τον εαυτό μου;

–  Πόσο έτοιμη πραγματικά είμαι για το μητρικό ρόλο; Μήπως έχω ωραιοποιήσει την κατάσταση πλάθοντας όμορφα σενάρια με κεντρικό θέμα την ιδέα “παιδί”; Μια συμβουλή που δίνω σε ζευγάρια που θέλουν να κάνουν παιδιά είναι να περάσουν ένα 24ωρο με οικογένεια που έχει βρέφος ώστε να έχουν μια ρεαλιστική εικόνα και ρεαλιστικές προσδοκίες…για το πώς θα είναι η ζωή τους μετά τον ερχομό του παιδιού.  Το ίδιο  ακριβώς θα πρότεινα και στη γυναίκα που σκέφτεται να αποκτήσει παιδί χωρίς σύντροφο.

– Έχω υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω μου; …γονείς, αδέρφια, φίλους, γείτονες που μπορούν να υποστηρίξουν; Υπάρχει κάποιο αντρικό πρότυπο στο περιβάλλον που να μπορεί να λειτουργήσει σαν πατρικό πρότυπο για το παιδί μου;

–  Για ποιο λόγο θέλω να κάνω παιδί; …γιατί έχω πετύχει επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά και μου λείπει ένας στόχος ακόμη για να νιώσω ολοκλήρωση και δεν έχω ανάγκη κανένα το κάνω και χωρίς σύντροφο, τι τον θέλω άλλωστε; (αίσθηση παντοδυναμίας, υποτίμηση του άλλου φύλου) …ή νιώθω αποτυχημένη και έχω ανάγκη από κάτι να πιαστώ για να αποκτήσω σκοπό και να νιώσω ότι έχω μια γεμάτη ζωή…η γιατί θέλω και μπορώ να δώσω, να προσφέρω σε ένα ανθρώπινο πλάσμα και είμαι έτοιμη να το κάνω;

Τελικά μέσα από τις ερωτήσεις στον εαυτό της και εξερευνώντας τα  κίνητρα που κρύβονται πίσω από την επιθυμία απόκτησης παιδιού χωρίς πατέρα, μια γυναίκα μπορεί να οδηγηθεί  στη σωστή απόφαση.

Μαρία Σκαρλάτου
Ψυχολόγος
Δροσοπούλου 5 Λαμία
Τηλέφωνο: 2231046812
Κινητό: 6945916860
Email: maskarlatou@gmail.com
Web: http://mariaskarlatou.blogspot.gr