Οι παντρεμένοι με τους παντρεμένους και οι μονογονείς με τους μονογονείς: Γιατί μπαίνουμε σε κουτάκια;

Από την στιγμή που γεννιόμαστε γινόμαστε μέλη μιας ή και περισσότερων ομάδων.Το νεογέννητο μωρό αποτελεί μέλος της οικογένειας. Αργότερα στο σχολείο γίνεται μέλος της τάξης. Στον ελεύθερο χρόνο ως ενήλικας,μέλος αθλητικών ή πολιτιστικών συλλόγων που καλύπτουν τα ενδιαφέροντά του ή συλλόγων με αναφορά στην καταγωγή,την εργασία του κ.ά. Όταν αναφερόμαστε λοιπόν στον όρο ομάδα εννοούμε τα σχήματα που αποτελούνται από άτομα που μπορούν να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους,έχουν κοινό στόχο, παρόμοιες ιδέες,ακολουθούν ίδιους κανόνες και νιώθουν την αίσθηση «του ανήκειν» στην ομάδα.

Οι άνθρωποι συνήθως επιλέγουν παρέες ή ομάδες μέσα στις οποίες θα νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια,θα νιώθουν ότι τους καταλαβαίνουν,ότι θα έχουν παρόμοιες ανάγκες και περισσότερα κοινά θέματα προς συζήτηση. Υποσυνείδητα,επηρεασμένοι από την τάση για επιβίωση και υπεροχή,υπερεκτιμούν τα θετικά στοιχεία της ομάδας στην οποία ανήκουν και τονίζουν τα αρνητικά στοιχεία των άλλων ομάδων.Κάνοντας την σύγκριση,βγαίνουμε εμείς οι νικητές καθώς η ομάδα στην ομάδα ανήκουμε είναι ανώτερη κατά την γνώμη μας και αυξάνεται με αυτό τον τρόπο η αυτοπεποίθησή μας.

Έτσι λοιπόν είναι πιθανόν να περιοριστούν οι παντρεμένοι με τους παντρεμένους και να μην δέχονται στην παρέα τους ένα άλλο διαφορετικό μέλος π.χ έναν μονογονέα.Ότι θεωρούμε ότι είναι διαφορετικό το αντιμετωπίζουμε ως απειλή και απέναντι σε κάτι απειλητικό μπορεί να αντιδράσουμε με απομάκρυνση.Νιώθουμε ότι τα «αρνητικά» στοιχεία των διαφορετικών ανθρώπων θα μας μεταδοθούν και θα μας επηρεάσουν.

Βέβαια,υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι δεν επηρεάζονται από την διαφορετικότητα και λειτουργούν βάσει άλλων κριτηρίων.Είναι πιθανό μια παντρεμένη μητέρα να κάνει παρέα με έναν μονογονέα  είτε επειδή έχει βρει άλλα σημαντικά κοινά σημεία μαζί της,είτε επειδή της αρέσει σε μια σχέση να έχει τον ρόλο του φροντιστή-συμβούλου είτε επειδή συγκρινόμενη υποσυνείδητα μαζί της αισθάνεται ότι υπερέχει και αυτό της ενισχύει την αυτοπεποίθηση.

Από την άλλη,συχνά παρατηρείται το φαινόμενο ο ίδιος ο μονογονέας να αυτοαποκλείεται από παρέες παντρεμένων διότι αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια με άτομα το ίδιο πιθανόν ευάλωτα ή με τα ίδια άγχη,φόβους και δυσκολίες. Επίσης,αρκετοί μονογονείς υιοθετούν τον ρόλο του θύματος της κοινωνίας και παρερμηνεύουν ή γενικεύουν την συμπεριφορά των γύρω τους με αποτέλεσμα να αυτοεγκλωβίζονται και να ενισχύουν την πεποίθησή τους ότι ο κόσμος είναι εχθρικός και άδικος.

Καλό θα ήταν να αλλάξουμε στάση προς οτιδήποτε διαφέρει και μας τρομάζει και να είμαστε πιο ανοιχτοί.Έτσι,θα λειτουργήσουμε ως υγιή πρότυπα για τα παιδιά μας τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά στο σχολείο τους και όχι μόνο πολλές μορφές διαφορετικότητας. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας ότι το διαφορετικό δεν είναι κάτι το απειλητικό και ας τα βοηθήσουμε να αξιολογούν σωστά τί και ποιος είναι απειλή και πώς μπορούν αν το κρίνουν απαραίτητο να θωρακίσουν τον εαυτό τους χωρίς να πληγώσουν τον συνάνθρωπό τους και χωρίς να είναι πρωταρχικός τους σκοπός να καλύψουν κάποια δική τους ανασφάλεια.

Xριστίνα Βαγενά
ΜSc Συμβουλευτική Ψυχολογία, Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
Βασιλέως Ηρακλείου 47, Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2311 242092
Email: e-mail: vagenachristina@yahoo.com
Facebook: Χριστίνα Βαγενά- Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια

Η κυρία  Χριστίνα Βαγενά, συμμετέχει στο ειδικό πρόγραμμα “Πρώτη Επίσκεψη δωρεάν” που σου παρέχει τη πρώτη συνάντηση μαζί της, εντελώς δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες μπορείς να δείς εδώ ενώ μπορείς να υποβάλλεις το ερώτημά σου, μέσω της ειδικής φόρμας εδώ.