Γάμος γονέα-παιδιού: Η πιο συχνή αιτία διάλυσης του γάμου

Ακούμε συχνά ιστορίες για τις πιο κοινές αιτίες που οδηγούν έναν γάμο στο τέλος του. Συνήθως οι λόγοι των διαζυγίων οφείλονται  στα χρήματα, το σεξ, τις δουλειές του σπιτιού, ή την ανατροφή των παιδιών αλλά υπάρχει ένα άλλος κυρίαρχος λόγος που είναι πολύ διαδεδομένος και μπορεί να μην τον γνωρίζετε: Είναι ο γάμος όπου το ζευγάρι, αποκτά τη σχέση γονέα-παιδιού.

Είναι κάτι που η ψυχολόγος και συγγραφέας Dr. Tony Ferretti βλέπει συχνά στην δουλειά της.

Η Ferretti λέει ότι συχνά το θηλυκό παίρνει το μητρικό ρόλο, επειδή τα αρσενικά τείνουν να είναι υπανάπτυκτα συναισθηματικά. Καθώς η σύζυγος λέει στον σύζυγο τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει, τον διαχειρίζεται. Ο σύζυγος ως απάντηση, μπορεί να αντιδράσει με τρόπους που συνήθως αντιδρούν τα παιδιά, όπως το να αφήνει τη γυναίκα να παίρνει αποφάσεις ή να μην εκφράζει τις  αληθινές προτιμήσεις του.

Αυτό το είδος της αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού δεν σημαίνει ότι ο ένας σύζυγος είναι πάντα ο γονέας και ο άλλος το παιδί. Οι ρόλοι μπορούν να αντιστραφούν, έτσι ίσως η γυναίκα να παίρνει τον ρόλο της μητέρας, όταν πρόκειται για τη διαχείριση του νοικοκυριού αλλά γίνεται παιδί, όταν πρόκειται για τα χρήματα.

Δεν παίρνουμε συνειδητές αποφάσεις για να αναλάβουμε αυτούς τους ρόλους. Τις περισσότερες φορές αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να αναχθούν από το οικογενειακό ιστορικό μας. Πώς βλέπετε να σχετίζονται οι γονείς σας μεταξύ τους; Πώς βλέπετε τους γονείς σας να επιλύουν τις συγκρούσεις; Μπορεί να υιοθετήσουμε ένα ρόλο συμπεριφοράς που σχετίζεται με τα οικονομικά, επειδή έτσι έκανε ο πατέρας μας και αυτό έχουμε μάθει. Μπορούμε επίσης να υποθέσουμε έναν ρόλο, γιατί είδαμε έναν από τους γονείς μας να απαντάει με παιδιάστικο τρόπο και έχουμε πάρει τη συνειδητή απόφαση να μην γίνουμε σαν κι αυτούς. Ενώ οι συμπεριφορές μας μιμούνται ή αντιδρούν στις συμπεριφορές των γονιών μας, το κάνουμε υποσυνείδητα και δεν γνωρίζουμε καν τα πρότυπά μας μέχρι να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κρίση.

Μπορεί επίσης να ακολουθήσετε ένα μοτίβο που σχετίζεται με την προεπιλογή. Στον δικό μου γάμο, ήμουν ο κύριος διαχειριστής των οικονομικών. Γι ‘αυτό και κατείχα τον μητρικό ρόλο στην οικογένεια. Δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ήθελα περισσότερο μια συντροφική σχέση με κοινή λήψη αποφάσεων. Στα πρώτα χρόνια, είχα προσπαθήσει να ενθαρρύνω τις συζητήσεις για χρήματα, αλλά δεν θυμάμαι τον πρώην μου να ενδιαφέρεται. Κυρίως, τον θυμάμαι να αγανακτεί με μένα, γιατί ήμουν το στήριγμα της οικογένειας. Ποτέ δεν με ακολούθησε και παράτησα την προσπάθεια. Αποδέχτηκα απλά τον μητρικό ρόλο.

Το να παραμένετε αδρανείς, να σιωπάτε και να δέχεστε τα πράγματα χωρίς καμία αντίδραση είναι παθητικές κινήσεις και σημάδια παιδιάστικης συμπεριφοράς. Ένας άλλος τρόπος για να εντοπίσετε τις αιτίες της παιδικής συμπεριφοράς είναι να εξετάσετε τις συμπεριφορές του παιδιού σας μέσα από τα μάτια του.

Σε πολλούς γάμους, αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς συνεχίζεται για όλη τη διάρκεια του γάμου. Θυμάμαι να μπαίνω στην κουζίνα των παππούδων μου ένα Σάββατο απόγευμα, όταν ήμουν 20 χρονών. Ήταν στην δεκαετία των ογδόντα τους. Η γιαγιά μου ήταν στην κουζίνα και έκλαιγε. Ο παππούς μου, της φώναζε από το καθιστικό. Ποτέ δεν τον είχα ακούσει να φωνάζει πριν και σοκαρίστηκα. Έβαλα το χέρι μου γύρω από τους ώμους της γιαγιάς μου και της είπα να μην τον παίρνει στα σοβαρά, ότι φώναζε λόγω του εγκεφαλικού επεισοδίου που είχε υποστεί και ότι πραγματικά δεν εννοούσε αυτά που έλεγε. Με κοίταξε και είπε, “Αγάπη μου, έτσι είναι όλη του τη ζωή!”.

Η Ferretti λέει ότι για πολλούς από εμάς, υπάρχει μια κρίση: μια οικονομική δυσκολία, ένας εθισμός, η ανεργία, η ανατροφή των παιδιών  και δεν είμαστε σε θέση να επιλύσουμε τη σύγκρουση. Η μητέρα κουράζεται και αγανακτεί να είναι η υπεύθυνη πάντα, οπότε αρχίζει να αποστασιοποιείται  συναισθηματικά και απομακρύνεται από τον σύντροφό της. Κάνει αυτοκαταστροφικές επιλογές και δίνει στον σύντροφο της έναν λόγο να τελειώσει το γάμο. Εκείνος από την άλλη, αντιδρά σαν έφηβος, που δεν θέλει να ακολουθήσει πια τους κανόνες της “μητέρας” του.

Σκεφτείτε το … αν αυτά είναι τα πρότυπα που μάθαμε στην παιδική ηλικία και έχουμε εξασκήσει για δεκαετίες, γιατί πιστεύουμε ότι τρεις συνεδρίες με έναν σύμβουλο θα παράγουν δραματική και διαρκή αλλαγή;

Το μοτίβο συμπεριφοράς που πρέπει να μάθετε είναι πώς μπορείτε να εργαστείτε μαζί με τον σύντροφο σας για να επιλύσετε αυτό το ζήτημα. Η Dr. Ferretti λέει πως αυτό επιτυγχάνεται με την ικανότητα να συγχωρέσετε το λάθος του συντρόφου σας, αναγνωρίζοντας το συναισθηματικό πόνο που έχει προκαλέσει ο ένας στον άλλον. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναγνωρίσετε ότι εσείς και ο σύζυγός σας είστε μια ομάδα.

Μαθαίνοντας για το γάμο γονέα-παιδιού θα μπορούσε να σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα γιατί ο γάμος σας τελείωσε. Αλλά δεν σταματά εκεί. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε τις ίδιες επιλογές, είναι να αρχίσουμε να μαθαίνουμε να ανταποκρινόμαστε στον τρόπο των ενηλίκων. Είτε πρόκειται για τον πρώην σας, τους συνεργάτες σας, τα παιδιά σας,τα μέλη της οικογένειάς σας ή τον νέο σύντροφό σας.

Το πρώτο βήμα σε αυτό το ταξίδι είναι να προσέχετε τη συμπεριφορά σας. Ένας άλλος τρόπος για να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση σας, είναι να προσπαθείτε να εντοπίσετε αυτές τις συμπεριφορές στις αγαπημένες σας τηλεοπτικές εκπομπές ή ακόμα και στις τρέχουσες διαφημιστικές καμπάνιες.

http://divorcedmoms.com/