Έχασα τον άντρα μου από υπερβολική δόση και ύστερα τον αδερφό μου. Αδυνατώ ακόμα και να βγω από το σπίτι…

Είμαι χήρα με δύο μικρά παιδιά. Στις 16 Δεκεμβρίου του 2012, ο σύζυγος μου πήρε υπερβολική δόση και πέθανε.

Γνωριζόμασταν μόνο πέντε χρόνια, αλλά ήταν ο έρωτας που ήθελα να έχω στη ζωή μου, για πάντα. Η ηρωίνη όμως, τον πήρε μακρυά. Δεν κάνω χρήση ναρκωτικών και όταν πέθανε είχαμε χωρίσει, εξαιτίας της εξάρτησης του. Πάντα έλεγε ότι αν τον δεχόμουν πίσω, θα έμενε “καθαρός” για την οικογένεια του. Αρνήθηκα να τον πιστέψω, αλλά ποτέ δεν θα σταματήσω να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να τον είχα σώσει. Γνωρίζω ότι είναι γελοίο να νιώθω τύψεις, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να απαλλαγώ από τις ενοχές μου.

Μετά το θάνατο του, μετακόμισα στο σπίτι των γονιών μου, με τα παιδιά. Ο αδερφός μου ζούσε επίσης εκεί, και είχαμε δύο χρόνια διαφορά. Το 2013 εγώ και τα παιδιά μετακομίσαμε σε άλλη πόλη. Στις 10  Ιανουαρίου του 2014, στην ηλικία των 23, ένα αμάξι χτύπησε τον αδερφό μου καθώς διέσχιζε τον δρόμο. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος, και ακόμα και σήμερα, κλαίω για εκείνον. Δεν μπορώ να σταματήσω, να μου λείπει. Με πονάει στο σημείο που σχεδόν δύο χρόνια μετά, πρέπει να θυμίσω στον εαυτό μου να χαμογελάσει. Δεν έχω γελάσει με την καρδιά μου από τότε.

Νιώθω συνέχεια μια τεράστια θλίψη. Δεν ήμουν ποτέ έτσι, το αντίθετο μπορώ να πω. Θα ήθελα να μάθω κάποιους τρόπους για να μπορέσω να θρηνήσω. Μερικές μέρες, η θλίψη μου είναι τόσο μεγάλη, που μου είναι αδύνατο να βγώ από το σπίτι. Επίσης θα ήθελα να με βοηθήσετε να μιλήσω σε κόσμο γι αυτό. Δεν μπορώ να μιλήσω για την θλίψη μου στους φίλους ή στην οικογένεια μου, και νιώθω μοναξιά. Έχω προσπαθήσει να κάνω θεραπεία, αλλά δεν νιώθω άνετα εκεί. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια.

Μαρία.

Αγαπητή Μαρία,

Δύο θάνατοι μέσα σε μερικά χρόνια, είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο. Η αντίδραση σου δεν είναι ασυνήθιστη ή παθολογική. Με τις παρούσες συνθήκες, θα περίμενα να θρηνήσεις για τον αδερφό σου τουλάχιστον δύο χρόνια, καθώς εχει επιδεινωθεί η κατάσταση, λόγω ότι έχασες τον σύζυγο σου τρία χρόνια πριν. Με τον ίδιο τρόπο, η νέα απώλεια έχει ενωθεί με την παλιά, γι αυτό σου φαίνεται τόσο έντονη.

Είχα έναν πελάτη κάποτε, που ο πατέρας του είχε πεθάνει οχτώ χρόνια πριν έρθει σε μένα. Το αμέσως επόμενο γεγονός ήταν ο θάνατος του πατριού του, αλλά η κύρια αγωνία του ήταν ότι θρηνούσε για τον πατέρα του, σαν να είχε συμβεί χθές.

Το ότι δεν σε βοήθησε κάποιος ειδικός μέχρι στιγμής, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι σαν να μην σου αρέσει το φαγητό σε ένα εστιατόριο. Θα σταματούσες να τρώς έξω, ή θα ήθελες να γυρίσεις μόνο σε εκείνο; Σου προτείνω να βρείς κάποιον ειδικό λοιπόν.

Τώρα θέλω να πάω στις ενοχές που νιώθεις για τον σύζυγο σου. Το χειρότερο που θα μπορούσες να έχεις κάνει, θα ήταν να “ενεργοποιήσεις” την εξάρτηση του, με το να ενδώσεις. Διώχνοντας τον, του έδωσες κίνητρο να κάνει κάτι για αυτό. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα δεν ήταν στο δικό σου χέρι αλλά στο δικό του. Πέθανε, αλλά δεν ήταν δικό σου λάθος. Ήταν η κακή απόφαση του. Αν είχες ενδώσει στην εξάρτηση του, δεν θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Αγαπημένη μου, έχεις μια ζωή μπροστά σου. Διάβασε σχετικά βιβλία, και αναζήτησε κοινωνικές ομάδες που μπορούν να σε βοηθήσουν. Μπορείς να βρείς τη λύση για την θλίψη που νιώθεις, και έχεις μια ζωή μπροστά σου να ζήσεις.

Με αγάπη.

Πηγή : http://www.queendom.com/