5 διαφορετικοί τρόποι, με τους οποίους εκφράζουν την αγάπη τους τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών

Δεν μεγαλώνουν όλα τα παιδιά στον κόσμο σε μία κλασική, παραδοσιακή οικογένεια. Τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών μεγαλώνουν έχοντας διαφορετικά βιώματα και αγαπούν με έναν διαφορετικό τρόπο από εκείνα, που μεγαλώνουν σε ένα διπυρηνικό σπίτι.

Ένα παιδί, το οποίο μεγαλώνει με δύο στοργικούς, γεμάτους αγάπη γονείς, μαθαίνει να λειτουργεί πιο σωστά στις σχέσεις του μεγαλώνοντας (ερωτικές, επαγγελματικές, φιλικές κτλ). Ακόμη και αν οι γονείς δεν τα πάνε καθόλου καλά μεταξύ τους ή μισούν ο ένας τον άλλο, πάλι μπορούν να δείξουν στο παιδί τους το σωστό δρόμο και να μάθει, όσα πρέπει να μάθει.

Τα παιδιά, όμως, που μεγαλώνουν σε μια μονογονεϊκή οικογένεια πρέπει να μπουν στη διαδικασία να αποκτήσουν μόνα τους αυτή τη γνώση. Είναι σαν να θες να δουλέψεις σε ένα πόστο, που απαιτεί προυπηρεσία και εμπειρία και εσύ δεν ξέρεις, τί σου γίνεται: τα μαθαίνεις όλα σιγά σιγά στην πορεία από μόνος/η σου, χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια, γίνεσαι όμως τόσο έμπειρος/η και ικανός/η, που πολλοί θα ζήλευαν.

Αυτό δεν σημαίνει, ότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών είναι μόνα, αβοήθητα ή ανίκανα να τα καταφέρουν. Απλά απαιτείται περισσότερη προσωπική δουλειά, ώστε να μάθουν μεγαλώνοντας να εκτιμούν σωστά. Έτσι, τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών:

1. Εκτιμούν περισσότερο την εσωτερική δύναμη και την επιμονή του άλλου

«Μεγαλώνοντας, η μητέρα μου είχε να προλάβει τα πάντα. Έκανε 2-3 δουλειές, διάβαζε, για να πάρει το πτυχίο της (είχε παρατήσει τις σπουδές της) και μεγάλωνε 3 αγόρια μόνη της. Είναι φανερό, ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Θα μπορούσε εύκολα να παραιτηθεί οποιαδήποτε στιγμή, αλλά έμεινε, επέμεινε και κέρδισε. Τα αδέρφια μου κι εγώ την ευγνωμονούμε για το ότι δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε κατέρρευσε κάτω από την έντονη πίεση.

Μεγαλώνοντας με μία τόσο δυνατή μητέρα, πήρα μαθήματα ζωής. Ο χαρακτήρας της μου έδωσε δύναμη και πίστη. Δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ, ακόμη κι αν κουραζόμαστε ή ταλαιπωρούμαστε», είπε ο Ανδρέας, παιδί μονογονεικής οικογένειας, που μεγάλωσε μόνο με τη μαμά του.

2. Είναι πιο ανεξάρτητα από άλλα παιδιά, γι’ αυτό δωσ’ τους χώρο να ανασάνουν

Εάν είσαι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας και πας ακόμα σχολείο, πιθανότατα είσαι το «παιδί για όλες τις δουλειές». Περνάς πολύ χρόνο χωρίς επίβλεψη, διότι ο γονιός σου εργάζεται και έχεις πολλά να κάνεις μέχρι να σχολάσει.

Μαθαίνεις να μαγειρεύεις, να πλένεις, να τακτοποιείς τα πράγματά σου και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Τόσα χρόνια ανεξαρτησίας, συνήθισες να μένεις αρκετό χρόνο μόνος/η.

«Συχνά αισθάνομαι άσχημα, όταν η φίλη μου με βοηθά με κάτι, που έχω συνηθίσει να κάνω μόνος. Ξέρω, ότι με αγαπάει και το κάνει με χαρά. Αλλά, δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν έχω μάθει έτσι. Αυτή η συμπεριφορά με πνίγει. Σκέφτομαι, πόσο ένοχος θα αισθανόμουν, αν η μητέρα μου ερχόταν σπίτι μετά τη δεύτερη δουλειά της και αντί να τα έχω όλα έτοιμα και τακτοποιημένα, για να την ξαλαφρώσω, να τα έχω κάνει θάλασσα και να έχει πιο πολλά να κάνει αντί να ξεκουράζεται, γιατί δούλευε σκληρά, για να μη μας λείψει τίποτα», συνεχίζει ο Ανδρέας.

Επομένως, μην το πάρεις προσωπικά, αν αντιμετωπίσεις μια τέτοια συμπεριφορά από κάποιον, που είναι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας.  Είναι κλασική συμπεριφορά και οφείλεται στα βιώματά του ως παιδί.

3. Το παιδί επηρεάζεται πολύ από το γονιό, που το μεγαλώνει

Το παιδί που μεγαλώνει μόνο με τη μαμά του, αποκτά μια πιο “γυναικεία” προσέγγιση σε κάποια θέματα.

«Το ότι μεγάλωσα μόνο με μια μαμά, πιστεύω, πως με έμαθε να κατανοώ καλύτερα τις ανάγκες και τα συναισθήματα των γυναικών, ίσως εις βάρος της γνώσης των δικών μου αναγκών και συναισθημάτων. Από την άλλη ίσως στερούμαι άλλων χαρακτηριστικών, που θα σου κληροδοτούσε ο πατέρας μου, αν υπήρχε.

Αντίστοιχα, κάποιο παιδί, που μεγάλωσε μόνο με το μπαμπά του, θα έχει λογικά μερικά παραπάνω «αντρικά» χαρακτηριστικά και ίσως, να μην τα πηγαίνει τόσο καλά με τις γυναίκες, όσο εγώ».

Ο καθένας είναι διαφορετικός και όσο ζει, έχει τη δυνατότητα να αντισταθμίσει τις ελλείψεις του. Αλλά μην εκπλαγείς, αν κάποιος, που δεν είχε το μπαμπά του παρών στη ζωή του, δεν είναι αβρός και ευγενικός με τις γυναίκες ή αν κάποιος, που μεγάλωσε χωρίς μαμά, δεν μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μιας γυναίκας. Τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών αγαπούν «διαφορετικά», να το θυμάσαι.

4. Μπορεί να φοβάται λίγο παραπάνω τη δέσμευση

Όταν ένα παιδί βλέπει και βιώνει τις συνέπειες μιας αποτυχημένης σχέσης ή ζει μέσα σε αυτή, μπορεί να γίνει λίγο πιο διστακτικό μεγαλώνοντας στο να δεσμευτεί από φόβο μην κάνει τα ίδια λάθη.

Εάν για παράδειγμα, ο σύντροφός σου είναι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, μην περιμένεις να ανυπομονεί για γάμους και παιδιά. Το πιο πιθανό είναι να μη θέλει να υποστεί το παιδί του, όσα υπέστη ο ίδιος ως παιδί. Δεν είναι απαραιτήτως κατά, απλά πρέπει να περιμένεις λίγο και να τον βοηθήσεις να το πάρει πιο ζεστά και να συνηθίσει στην ιδέα. Η υπομονή είναι αρετή!

5. «Μπορώ να το διαχειριστώ. Στηρίξου πάνω μου!»

Όταν αυτός ο ένας γονιός αδυνατεί να είναι παρών, σημαίνει, ότι το παιδί πρέπει να ωριμάσει πριν την ώρα του. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτές οι δοκιμασίες το κάνουν πιο δυνατό. Και τί να την κάνεις τόση δύναμη, αν δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις;

Το παιδί δεν θα πρέπει να φοβάται να απευθυνθεί στο γονιό του, όταν νιώσει την ανάγκη. Πρέπει να θυμάται, ότι είτε είναι μαμά, είτε είναι μπαμπάς, είναι εδώ και μπορεί να στηριχθεί πάνω του στις δύσκολες μέρες.

Πώς λέμε «είμαστε ό, τι τρώμε;». Έτσι αντίστοιχα ισχύει και το «είμαστε, όπως μας έμαθαν να είμαστε». Χρησιμοποίησε τις γνώσεις σου, για να καταλάβεις καλύτερα τον άλλο και να βελτιώσεις τη σχέση σου μαζί του.

Πηγή: yourtango.com