Ψευδείς καταγγελίες στο διαζύγιο και πώς αντιμετωπίζονται νομικά

Ένα μόνιμο και δυσεπίλυτο πρόβλημα ενός μαχίμου δικηγόρου, αλλά και πολύ περισσότερο του Δικαστή που πρόκειται να κρίνει (δεδομένου ότι εκείνος φέρει το βάρος της κρίσεως, η οποία πρέπει να είναι δίκαιη) είναι οι τυχόν ψευδείς καταγγελίες και εν γένει στοιχεία που επικαλείται κάποιος εκ των διαδίκων και μπορούν να οδηγήσουν σε εσφαλμένα αποδεικτικά συμπεράσματα. Οι καταγγελίες ή το οποιοδήποτε άλλο στρεψόδικο αποδεικτικό μέσο συνήθως περιβάλλεται τον έγγραφο τύπο, είτε με τη μορφή βεβαιώσεως, είτε εγγράφου καταθέσεως. Ένα διαδεδομένο, πολλάκις «κατασκευασμένο» στοιχείο είναι οι ιατρικές βεβαιώσεις για «φερόμενες» ζαλάδες, άλγη, εκδορές κ.ο.κ. που προέρχονται από «αναφερόμενο ξυλοδαρμό» (παγία έκφραση στις χορηγούμενες βεβαιώσεις) και προσκομίζει κάποιος εκ των διαδίκων (συνήθως γυναίκες), προκειμένου ν’αποδείξουν κακοποίηση εκ του αντιδίκου. Το συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο βεβαιώνει σαφώς κάτι που ο ίδιος ο «παθών» αναφέρει και που βέβαια μόνον ο ίδιος ξέρει!  Συνεπώς, πρέπει να εφιστάται η προσοχή σε τέτοιες διατυπώσεις και πάντα να τονίζεται το περιεχόμενο τέτοιων βεβαιώσεων.

Επίσης, ειδικά στις οικογενειακές διαφορές, κατά κόρον προσκομίζονται αντίγραφα του βιβλίου συμβάντων των αστυνομικών τμημάτων, όπου αναφέρονται κατ’ουσίαν παράπονα των εμπλεκομένων μερών προς τους αντιδίκους ότι φερ’ ειπείν κάποιος εκ των γονέων δεν έδωσε το τέκνο στα πλαίσια της επικοινωνίας -καθ’όλου ή καθυστερημένα-, ότι κάποιος εκ των εμπλεκομένων εξύβρισε τον άλλον κ.ο.κ. Τα Δικαστήρια τείνουν συνήθως να δέχονται τις ιατρικές βεβαιώσεις προκειμένου να θεωρήσουν αποδεδειγμένη την κατηγορία σωματικής βλάβης, σε συνδυασμό βέβαια και με κάποια μαρτυρία κάποιου προσώπου. Το μόνο όπλο που έχει ο διάδικος, ο υπερασπιστής δικηγόρος του και εν τέλει ο Δικαστής έναντι των κιβδήλων αποδεικτικών μέσων είναι η συνδυαστική, ορθή θεώρηση και ανάδειξη του συνόλου των αποδεικτικών μέσων μίας δίκης και βέβαια η λογική. Μπορεί φερ’ ειπείν κάποιος να επικαλεστεί μία ιατρική βεβαίωση ξυλοδαρμού από έναν αντίδικο και δι’ ενός σεβαστού αριθμού μαρτύρων ν’ αποδειχθεί ότι κατά την ημέρα του φερομένου ξυλοδαρμού ο φερόμενος δράστης απουσίαζε σε μακρινό μέρος (το γνωστό σε όλους άλλοθι). Από προσωπική εμπειρία μου έχει τύχει γυναίκα εντολέας μου να «βάλλεται» υπό του συζύγου της με αιτιάσεις κακής άσκησης των μητρικών της καθηκόντων αιτούμενος την επιμέλεια ανηλίκου τέκνου (μάλιστα ο αντίδικος ανέφερε ότι η μητέρα καθόταν όλη μέρα και δεν ησχολείτο με το τέκνο, ενώ υπήρχε θέμα διότι ελάμβανε κάποια φάρμακα!), ενώ απεδείχθη ότι εκ των πραγμάτων και εκ της φύσεως της εργασίας του δεν μπορούσε ο πατέρας ν’ασχοληθεί με την επιμέλεια ανηλίκου τέκνου -χρονικά και ποιοτικά-και μάλιστα θήλεος, ούτε βέβαια είχε ασχοληθεί ποτέ (οπότε δεν ήταν λογικό «ξαφνικά» να θεωρεί τη μητέρα ανίκανη προς εκτέλεση των καθηκόντων της). Δυστυχώς, κατά την άποψή μου οι αιτιάσεις του πατρός σε επίπεδο προσωρινής διαταγής εμπόδισαν το Δικαστήριο να εκδώσει προσωρινή διαταγή που να δίδει την επιμέλεια στη μητέρα, ενώ παράλληλα δεν την έδωσε ούτε στον πατέρα!!!

Βεβαίως λεκτέο ότι η διαδικασία της προσωρινής διαταγής στα πλαίσια των ασφαλιστικών μέτρων (για την οποία ο Δικαστής αποφαίνεται εντός 48 ωρών) δεν έχει καμμία σχέση με την κυρία διαδικασία στα πλαίσια κυρίας αγωγής, τόσο από πλευράς χρόνου, όσο και από πλευράς δικαννικής πεποιθήσεως (δηλ. της άποψης που θα σχηματίσει ο Δικαστής για της υπόθεση), αφού στ’ασφαλιστικά μέτρα αρκεί η πιθανολόγηση για τον Δικαστή, ενώ στην κυρία αγωγή πρέπει να έχει πεισθεί πλήρως από τους ισχυρισμούς των διαδίκων ώστε να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Επίσης, στις οικογενειακές διαφορές και κυρίως σ’αυτές που αφορούν την επιμέλεια τέκνων ο Δικαστής έχει και άλλα «εργαλεία» προκειμένου να μορφώσει δικαννική πεποίθηση, όπως η απευθείας και κατ’ιδίαν επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του οποίου διεκδικείται η επιμέλεια ή η η τυχόν έκθεση κοινωνικής ερεύνης που διατάσσεται υπό του Εισαγγελέως αιτήσει τινός των διαδίκων, ώστε να διαπιστωθούν οι συνθήκες διαβίωσης του τέκνου και επέκεινα να καταστεί ευκολότερα κατανοητό με ποιον πρέπει να διαβιοί το τέκνο.

Εν κατακλείδει και προκειμένου κάποιος να προφυλαχθεί από τις δόλιες και στρεψόδικες ενέργειες κάποιου αντιδίκου του πρέπει να προετοιμαστεί κατά το δυνατόν κατάλληλα, σε συνεργασία με τον δικηγόρο που εμπιστεύεται και βέβαια να μην αφήνει «κενά» σημεία επί γεγονότων που δύνανται να διαστρεβλωθούν π.χ. να παραδίδει το τέκνο στην προκαθορισμένη ώρα επικοινωνίας που αναφέρει η δικαστική απόφαση παρουσία μαρτύρων, ώστε να δύναται ν’αμυνθεί σε ενδεχομένη ψευδή μήνυση του αντιδίκου για μη παράδοση του τέκνου. Επίσης, σε τυχόν έγγραφη συμφωνία για την επικοινωνία φερ’ειπείν του τέκνου να μην αρκούνται σε αόριστες διατυπώσεις του τύπου «η επικοινωνία θα γίνεται κατόπιν συμφωνίας των γονέων», διότι σε αυτές τις αοριστίες εδράζονται τυχόν στρεψοδικίες και προσπάθειες αλλοίωσης της αληθείας.

Η κάθε περίπτωση βέβαια είναι ξεχωριστή και θέλει ειδική αντιμετώπιση και ειδικά στις οικογενειακές διαφορές, όπου πολλοί εκ των διαδίκων ορμώνται από εκδικητικά κίνητρα και εγωϊστικές παρορμήσεις και παρασύρονται σε ενέργειες, που, όχι μόνον δεν άγουν προς επίλυση της διαφοράς και κατά συνέπεια σε ειρήνευση (ειδικά όταν υφίστανται τέκνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ψυχική τους επιβάρυνση), αλλά επιπλέον διευρύνουν τα πλαίσια των δικαστικών διενέξεων, με αποτέλεσμα να βρίσκονται συχνά στις δικαστικές αίθουσες, με περαιτέρω συνέπεια την ψυχοσωματική ταλαιπωρία, την επιβάρυνση εξόδων και εν τέλει την επιβάρυνση των Δικαστηρίων με ταλαιπωρητικές και χρονοβόρες δικογραφίες.

Νίκη Ροδίτη-Δικηγόρος
Δικηγορικό γραφείο Κωνσταντίνου Χάνου-Νίκης Ροδίτη
Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού 4, Χαλκίδα
Τηλέφωνο: 22210-76788
Web: www.kostashanos-nikiroditilawoffice.gr