Ο άντρας μου με χώρισε επειδή αδυνάτισε και δεν με είχε ανάγκη πια!

Παντρεύτηκα έναν εκπληκτικό άντρα. Πραγματικά. Απο τη στιγμή που γνωριστήκαμε, ένιωθα τυχερή που ένας τέτοιος άνθρωπος βρέθηκε στη ζωή μου.  Ήταν ευγενικός, τίμιος, φιλικός με όλους και πάντα η ψυχή της παρέας. Με έκανε να γελάω περισσότερο απο οποιονδήποτε, εκτιμούσα την δουλειά του, ακόμα και όταν μου τον στερούσε για μέρες.

Όταν μου έκανε πρόταση γάμου, τα έχασα.Φώναζα ναι, ναι , ναι.. Ήξερα ότι ήθελα να περάσω όλη μου την ζωή με αυτόν τον άντρα. Υποσχέθηκε να με αγαπά, να με φροντίζει και να με προσέχει. Και εγώ τον πίστεψα. Απο την αρχή είπαμε ότι το διαζύγιο δεν θα μπεί ποτέ στη ζωή μας. Οι γονείς μου ήταν όλη τους τη ζωή μαζί , οπότε δεν είχα ιδέα τι είναι διαζύγιο, και φυσικά δεν ήθελα ποτέ να μάθω. Οι γονείς του είχαν χωρίσει όταν ήταν μικρός. Ήταν ένα δύσκολο διαζύγιο, και ένιωσε την επιρροή του όσο μεγάλωνε,  οπότε δεν ήθελε κάτι τέτοιο και για τη δική του οικογένεια.

Με τα χρόνια ανανεώσαμε το γάμο μας, και υποσχεθήκαμε να είμαστε μαζί στις καλές και άσχημες στιγμές. Χάσαμε το πρώτο μας παιδί στη γέννα το 2005. Το άγχος και η στεναχώρια της απώλειας του παιδιού, μπορεί εύκολα να χωρίσει ένα ζευγάρι, κι όμως, ήρθαμε ακόμα πιο κοντά μετά από αυτό το περιστατικό. Ο ένας βασιζόταν στη δύναμη του άλλου, και προσπαθούσαμε να αποδεχτούμε τι συνέβη. Η σχέση μας δοκιμάστηκε ξανά το 2007 όταν διαγνώστηκα με καρκίνο. Ήταν ο βράχος μου, η δύναμη μου, και όσο έκανα την θεραπεία, ήταν εκεί για να με στηρίξει. Βιώσαμε τη γέννηση δύο κοριτσιών. Στάθηκα δίπλα του όταν εκπλήρωσε το όνειρο του να γίνει γιατρός, και η μέρα που αποφοίτησε είναι απο τις πιο περήφανες στιγμές της ζωής μου.

Mε όλα όσα είχαμε περάσει, όσα είχαμε καταφέρει, ποιός να πίστευε ότι το γεγονός ότι έχανε βάρος, ήταν αυτό που δεν θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε;

Ξέρω ότι δεν είναι απλό, ποτέ δεν ήταν . Αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο έχανε βάρος, τόσο πιο ξένος γινόταν σε μένα. Αναγνωρίζω το ρόλο μου στο τέλος του γάμου μας. Ήθελε να τον υποστηρίξω στην απώλεια βάρους του. Και ήμουν μέχρι ένα σημείο. Με έκανε όμως να νιώθω ανασφαλής για το γάμο μας όσο ποτέ. Όσο η αυτοπεποίθηση του ανέβαινε η δική μου έπεφτε συνεχώς. Είχα τρομοκρατηθεί ότι θα έχανε το ενδιαφέρον του για εμένα, την χοντρή γυναίκα του. Εκείνος μετέφρασε λάθος αυτό το φόβο και πίστεψε ότι δεν χαιρόμουν για εκείνον. Δεν έκανε δυστυχώς τίποτα για να με καθησυχάσει.

Στο νοσοκομείο που δούλευε, υπήρχαν πάρα πολλές γυναίκες. Μερικές απο αυτές δεν έχουν και την καλύτερη φήμη. Το έβλεπα ότι απολάμβανε την προσοχή τους. Με κάθε μήνυμα που του ερχόταν στο κινητό απο συναδέλφους του, με κάθε ποστ που του έκαναν εκείνες στο facebook , πείστηκα ακόμα περισσότερο ότι λάμβανε την προσοχή που ήθελε και δεν είχε πια ανάγκη τα δικά μου ρομαντικά μηνύματα.

Ήξερα ότι ακουγόμουν σαν μια ζηλιάρα σύζυγος, αλλά σε κάποιο σημείο όλη η ανασφάλεια μου απέκτησε βάση. Μερικά χρόνια πρίν ανακάλυψα ότι είχε συνομιλίες πρόστυχου περιεχόμενου με μια άλλη γυναίκα στο facebook.  Παρόλο που τον συγχώρεσα, το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ανησυχούσα ότι θα το ξανακάνει, αλλά μέσα μου ήθελα να πιστεύω ότι έμαθε το μάθημα του.

Όταν του εξέφρασα την ανησυχία μου ότι ο γάμος μας δεν θα επιβιώσει εάν δεν αναγνωρίσει και κατανοήσει τους φόβους μου, το χρησιμοποίησε για να διαλύσει το γάμο μας, και  μέσα σε λίγες μέρες έφυγε απο το σπίτι. Τρείς μέρες μετά , έμαθα ότι έβγαλε και τη βέρα του. Έξι εβδομάδες αργότερα με κοίταξε στα μάτια και μου είπε ότι δεν με αγαπούσε, και ότι δεν τον ενδιέφερα πια. Αυτός ο άντρας δεν τα παρατούσε ποτέ. Έδινε πάντα τον καλύτερο του εαυτό. Αλλά ξαφνικά η ζωή μας, δεν άξιζε τόσο για να παλέψει. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το αποδεχτώ.

Και όσο προσπαθούμε να συνεχίσουμε τις ζωές μας μέσα απο όλη αυτή την διαδικασία, ο άντρας μου γίνεται ολοένα και πιο άγνωστος σε εμένα. Μαζί με το βάρος , έχασε και τον καλό του εαυτό. Οι σκέψεις και οι γνώμες των συγγενών μας δεν έχουν καμιά επιρροή επάνω του. Έχει πια καινούριους φίλους που τον παροτρύνουν να προχωρήσει γρήγορα και να το ξεπεράσει, και ενώ έχουμε χωρίσει 4 μήνες έχει ήδη κάνει αίτηση διαζυγίου. Είναι τόσο κλισέ! Θα γελούσα εάν δεν το ζούσα. Και καλύτερα να μην σας πω για τους καυγάδες που έχουμε σχετικά με την επιμέλεια των παιδιών. Προφανώς και δεν σκέφτηκε ότι θα πρέπει πλέον να συντηρεί δύο σπίτια όταν έφυγε.

Θα ήταν πολύ εύκολο να κατηγορήσω τον εαυτό μου για όσα έχουν συμβεί. Θα ήταν εύκολο να αφήσω την απόρριψη του να με διαλύσει, αλλά δεν θα το επιτρέψω. Ξέρω πολύ καλά ποιά είμαι , και τι έχω μέσα στην καρδιά μου. Ποτέ δεν θα τα παρατούσα, σε αντίθεση με αυτόν.

Ο άντρας που χωρίζω δεν είναι αυτός που παντρεύτηκα. Δεν είναι ο ίδιος που ήταν πρίν έξι μήνες. Αλλά ούτε και εγώ είμαι η ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε. Είμαι πιο σκληρή, πιο σοφή, και πιο συμπονετική. Και ναί,  θα επιζήσω και θα είμαι ΚΑΛΑ. Να τη χαίρεται την απώλεια του βάρους του και τη νέα του εμφάνιση. Κάποια στιγμή, θα καταλάβει ότι εκτός από κιλά, έχασε απ’ τη ζωή του κι έναν άνθρωπο που τον αγαπούσε αληθινά. Και τότε δυστυχώς, θα είναι αργά…

Πηγή: http://divorcedmoms.com/