Περί Bαλεντίνου

Άντε και ήρθε και του Αγίου Βαλεντίνου και έχουμε τρελαθεί με καρδούλες , με τρελά εσώρουχα, με γλυκά, με λουλούδια και πάσης φύσεως δώρα σε χρώμα κόκκινο και ρομαντικά τραγούδια και ευκαιρία να βγούμε έξω για να γλεντήσουμε τον έρωτα. Γιατί έτσι είθισται να είναι ο έρωτας και η αγάπη σε χρώμα κόκκινο και πρέπει να τον γιορτάζουμε στις 14 Φεβρουαρίου.

Άντε να παραβλέψω όλον αυτόν το χαμό και τα τρελά και πονηρά χαμογελάκια και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Εντάξει εμπορευματοποιήσαμε τον έρωτα και την αγάπη , τις σχέσεις και για κάποιους καλά κάναμε και για κάποιους άλλους όχι.

Εγώ τώρα και όλοι οι μονογονείς τι στα κομμάτια δηλαδή να γιορτάσουμε; Τον έρωτα που έχουμε για τα παιδιά μας ή τον έρωτα που είχαμε με τους πρώην και τις πρώην; Να κάνω μήπως κάποιο δώρο στον εαυτό μου έτσι για να μου φύγει που λένε το μεράκι ή να μου στείλω δωράκι κάνοντας την ανήξερη όταν το παραλάβω; Ή μήπως να βγω του Αγίου Βαλεντίνου και να βλέπω όλα τα ερωτευμένα ζευγαράκια σε ρομαντικά ενσταντανέ; Καλά ειδικά το τελευταίο το αφήνουμε γιατί εμπίπτει στη σφαίρα της φαντασίας γιατί δεν έχω που να αφήσω το παιδί.

Για να πω την αλήθεια αν και το έπαιζα που λένε “ σκληρό αντράκι” και έλεγα ότι είναι χαζομάρες αυτή η γιορτή και έχεις όλον τον χρόνο να γιορτάζεις τον έρωτα και άλλα τέτοια πάντα ήθελα κατά βάθος να μου κάνουν ένα δώρο αυτή την μέρα ή να με θυμηθούν.

Και τώρα που δεν είμαι “ σκληρό αντράκι” τι έχω να περιμένω από αυτή την μέρα; Βασικά τίποτα παρά μόνο κάτι σε νεύρα γιατί δεν έχω κάποιον και αρκετή ζήλια – ναι το ομολογώ- για όσους είναι ζευγάρια. Γιατί βαριά η καλογερική και είναι κάτι που δεν το έχω επιλέξει κιόλας.

Με βλέπω να πλακώνομαι σε σοκολατάκια που θα μου έχω κάνει δώρο σε σχήμα καρδιάς για να ξορκίσω το κακό. Εσείς πως θα βαλεντινιαστείτε;