Ο πατέρας του παιδιού μου, θέλει να κάνουμε συμφωνητικό για την διατροφή, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα δίνει. Τι να κάνω;

Ο Νόμος ορίζει ότι υποχρέωση των γονέων είναι η από κοινού διατροφή των τέκνων τους αναλόγως των δυνάμεων τους . Σε περίπτωση χωρισμού ή γεννήσεως τέκνου χωρίς γάμο και εφόσον οι γονείς του τέκνου δεν συμφωνούν στο μέτρο της διατροφής του, αυτή ορίζεται από το Δικαστήριο. Ωσαύτως ορίζεται και η άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας, το οποίο εν σχέσει με την διατροφή είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο. Δηλαδή, δεν ισχύει αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι, εάν κάποιος γονέας δεν επιτρέπει την επικοινωνία, δεν υφίσταται και υποχρέωση διατροφής και αντίστροφα. Πρέπει λοιπόν κατ’αρχάς η επικοινωνία να είναι ακώλυτη, πρώτα απ’ όλα για την ψυχική ισορροπία του τέκνου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εφόσον το τέκνο είναι άρρωστο δεν είναι υποχρεωμένη η μητέρα να το δώσει στα πλαίσια της επικοινωνίας, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να καταχράται τέτοιες καταστάσεις ή να εφευρίσκει τέτοιες για να μην δίδει το παιδί. Να σημειωθεί ότι έχει κριθεί από τα Δικαστήρια πως η παραβίαση και μάλιστα συστηματικά αποφάσεως περί επικοινωνίας συνιστά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της επιμελείας και αυτή δύναται ν’αφαιρεθεί, υπό του πρίσμα βέβαια του συμφέροντος του τέκνου.

Όσον αφορά την συμφωνία, καλό είναι να λαμβάνει χώρα στα πλαίσια ασφαλιστικών μέτρων.

Εφόσον υπάρξει τέτοια, πρακτικά δίδεται στο Δικαστήριο, το οποίο την ενσωματώνει στην απόφαση του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η εκδοθησομένη απόφαση θα είναι προσωρινός εκτελεστός τίτλος, βάσει του οποίου μπορούν να γίνουν κατασχέσεις, μηνύσεις για παραβίαση αποφάσεως κ.τ.λ., όλα δηλαδή τα μέσα καταναγκασμού προς καταβολή της διατροφής. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι δεν έχει άλλη βαρύτητα η απόφαση που εξεδόθη κατ’ αντιδικία εν σχέσει με αυτήν που εξεδόθη ύστερα από συμφωνία των διαδίκων.

Όμως, εφόσον μία συμφωνία δεν περιληφθεί σε μία δικαστική απόφαση, τότε, από μόνη της δεν έχει κάποια ισχύ και, εφόσον δεν καταβάλλεται διατροφή, πάλι πρέπει να υπάρξει δικαστική προσφυγή. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμεύει ως εφαλτήριο για την αξίωση μεγαλυτέρας διατροφής (διότι, εάν ο ίδιος ο πατέρας συμφωνήσει ένα χ ποσό, εν συνεχεία είναι δύσκολο να υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να καταβάλλει αυτό το ποσό, εφόσον ο ίδιος το συμφώνησε, εκτός εάν άλλαξαν οι συνθήκες, π.χ. πτώχευσε).

Συνεπώς, εφόσον αυτοβούλως ο πατέρας δεν καταβάλλει διατροφή, τότε η δικαστική οδός είναι μονόδρομος (συνήθως ασφαλιστικά μέτρα), οπότε, ή απόφαση εκδίδεται ύστερα από αντιδικία, ή ύστερα από συμφωνία των διαδίκων για το ζήτημα του ύψους της διατροφής.

Προσοχή πρέπει να δοθεί στην άσκηση κυρίας αγωγής, διότι, ειδικά στα ασφαλιστικά μέτρα διατροφής, η κυρία αγωγή πρέπει να ασκηθεί εντός 60 ημερών από την έκδοση της αποφάσεως των ασφαλιστικών μέτρων, ειδάλλως τα ασφαλιστικά μέτρα δεν ισχύουν.