Η κόρη που μεγαλώνει χωρίς πατέρα, ψάχνει έντονα την αποδοχή από τον σύζυγο

Οι κόρες έχουν ανάγκη τους μπαμπάδες τους.

Είναι αλήθεια ότι πολλές μόνες μαμάδες κατάφεραν να μεγαλώσουν έξυπνες, καταξιωμένες γυναίκες αλλά και πάλι οι γυναίκες αυτές χρειάζονταν τους μπαμπάδες στη ζωή τους. Η σχέση ενός κοριτσιού με τον πατέρα του είναι σημαντική και βασική από την άποψη ότι ο μπαμπάς είναι ο πρώτος αρσενικός φίλος της κόρης, η πρώτη της αγάπη, ο προστάτης της, ο φύλακάς της.

Όταν οι μπαμπάδες απουσιάζουν φυσικά ή και συναισθηματικά, τα κορίτσια αναζητούν την πατρική φιγούρα που τους λείπει στο σύντροφο ή το νέο σύζυγο της μητέρας τους και γενικά αποζητούν όσα δεν έλαβαν ποτέ από τον πατέρα τους.

Η σχέση μας ήταν τεταμένη καθόλο το διάστημα που έμεινε στη ζωή μου. Πριν αποφασίσει να πράξει το σωστό για πρώτη φορά στη ζωή του πέθανε ξαφνικά όταν ήμουν μόλις 11 ετών. Η μητέρα μου με μεγάλωσε μόνη της και τα κατάφερε μία χαρά. Από τη στιγμή που δεν λήστεψα καμία τράπεζα ή δεν έβαλα φωτιά σε κανένα αμάξι μπορώ να πω ότι έκανε καλή δουλειά, ωστόσο όσο μεγαλώνω τόσο συνειδητοποιώ πόσο χρειαζόμουν τον πατέρα μου. Η έλλειψή του χαρακτηρίζει την ενήλικη ζωή μου και συχνά απευθύνομαι στο σύζυγό μου για να γεμίσω αυτό το κενό.

Έχω μία αδιάκοπη και ενοχλητική ανάγκη να μου λέει συνέχεια πόσο όμορφη είμαι. Για χρόνια πίστευα ότι έφταιγε ο ναρκισσισμός μου αλλά πρόσφατα κατάλαβα ότι έφταιγε το γεγονός ότι σπάνια άκουγα τον πατέρα μου να επαινεί την εμφάνισή μου. 

Ήμουν υπέρβαρη το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που μοιραστήκαμε. Δεν έζησε αρκετά για να με δει να μεγαλώνω, να ωριμάζω και να γίνομαι η όμορφη και κομψή γυναίκα που είμαι σήμερα.

Πάντα πίστευα ότι ντρεπόταν για μένα. Δεν ήμουν όμορφη και το ήξερε. Εφόσον λοιπόν δεν έλαβα αυτήν την επιβεβαίωση που τόσο είχα ανάγκη από τον πατέρα μου, αποζητούσα τον έπαινο και τα όμορφα λόγια του συζύγου μου. Λατρεύω να μου κάνει κοπλιμέντα και να με κοιτάζει με λάγνο βλέμμα. Προσπαθώ να το δουλέψω μέσα μου αλλά πολλές φορές όταν δεν «πετάει» την κατάλληλη κουβέντα, ένα απλό έστω σχόλιο θαυμασμού την κατάλληλη στιγμή νιώθω ότι είμαι άχρηστη, άσχημη και ασήμαντη. Νιώθω σαν να είμαι εκείνο το παχουλό κοριτσάκι που ήμουν κάποτε και του έκαναν bullying στην παιδική χαρά.

Ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί να ακούσει τα κλάματα και τα παράπονά μου όταν τα παιδιά με πείραζαν στο σχολείο. Δεν ήταν εκεί να με υπερασπιστεί όταν έφηβο πια κοριτσάκι δεν ήθελε να με κάνει κανείς παρέα. Αυτός είναι ο λόγος πού λαχταρώ το βλέμμα, το χάδι, την προσοχή και τα ωραία λόγια του άντρα μου.

Όταν ο σύζυγός μου με υπερασπίζεται ακόμα και για το πιο ασήμαντο πράγμα νιώθω ότι επιτέλους υπάρχει κάποιος που με αγαπά και με κάνει να νιώθω ότι αξίζω. Κατανοώ ότι όσο περνάει ο καιρός εξαρτώμαι όλο και περισσότερο από εκείνον αλλά έτσι έχω μάθει να κάνω.

Στα 11 χρόνια που πρόλαβα να ζήσω τον πατέρα μου θυμάμαι μόνο τις ελάχιστες συζητήσεις που κάναμε αν και σιγά τις συζητήσεις. Εγώ μιλούσα και εκείνος άκουγε. Δεν μου απαντούσε ποτέ και αυτή του η συμπεριφορά μου άφησε κατάλοιπα γιατί όταν συμβαίνει το ίδιο, όταν είμαι με τον άντρα μου δηλαδή κι εγώ μιλάω και αυτός με ακούει χωρίς να συμφωνεί ή να απαντάει, νιώθω ότι γυρνάω πίσω σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Χρειάζομαι αυτή την αλληλεπίδραση. Νιώθω την ανάγκη να μου απαντήσει όπως δεν μου απάντησε ποτέ ο πατέρας μου.

Τα κορίτσια συχνά νιώθουν εγκαταλελειμμένα από μπαμπάδες, οι οποίοι δεν έκατσαν ποτέ να συζητήσουν μαζί τους και εγώ είμαι σίγουρα ένα από αυτά.

Ο πατέρας μου έβαζε τις δικές του ανάγκες πάνω απ’ όλους και όλα. Προτιμούσε να περνάει χρόνο με τους φίλους του παρά με την οικογένειά του. Τότε δεν το καταλάβαινα αλλά τώρα μπορώ να το δω. Πού να φανταστώ τότε ότι αυτή του η συμπεριφορά θα με έκανε να νιώθω απόρριψη ακόμα και χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος; Αυτή του η συμπεριφορά είναι που έθεσε τα θεμέλια για τη ντροπή που νιώθω ακόμα και σήμερα, την αμηχανία και την ανάγκη να έχω την έγκριση όλων. Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μιας κόρης συνδέεται άμεσα με τη σχέση της με τον πατέρα της. Εάν ένας πατέρας δεν δείξει στην κόρη του την αξία της, τότε η κόρη θα την αναζητήσει στο σύζυγό της.

Οι σύζυγοι των γυναικών που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα συχνά αναλαμβάνουν τις ευθύνες και το ρόλο που δεν μπόρεσαν ποτέ να εκπληρώσουν οι πεθεροί τους. Μπορεί να αναρωτιούνται γιατί η γυναίκα τους είναι τόσο ευαίσθητη, τόσο ευέξαπτη ή τόσο προσκολλημένη πάνω τους. Μπορεί να μην είναι σε θέση να τους προσφέρουν αυτό που τους λείπει. Ίσως να τους κουράζει αυτή η συμπεριφορά και να δυσκολεύονται να ζήσουν μαζί τους. Ο γάμος τους μπορεί να καταρρεύσει λόγω των αυξημένων αναγκών των γυναικών αυτών και ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούν οι σύζυγοι μπορεί να τους παρέχουν ελάχιστα.

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο (απευθύνομαι στους άντρες που είναι παντρεμένοι με τέτοιες γυναίκες) πρέπει να εξετάσετε τη σχέση που είχε η γυναίκα σας με τον πατέρα της και τα θέματα που της έχουν δημιουργηθεί. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε για κάθε ζήτημα που έχει προκύψει τον απόντα πατέρα. Το θέμα είναι τι μπορείτε να κάνετε εσείς οι σύζυγοι ως οι μοναδικές αρσενικές φιγούρες στη ζωή των γυναικών σας. Μπορείτε άραγε να θεραπεύσετε τις πληγές που προκάλεσε η απουσία του πατέρα;

Υπομονή. Οι γυναίκες που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα χρειάζονται υπομονή και πολλή μάλιστα. Χρειάζονται κατανόηση και παρηγοριά. Χρειάζονται την αγάπη και τον θαυμασμό σας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Χρειάζονται εσάς, την υποστήριξη και το χρόνο σας. Με λίγα λόγια σας χρειάζονται.

Μπορεί όλα τα παραπάνω μία γυναίκα να τα λαμβάνει από το σύζυγό της ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα της θα θεραπευτεί. Υπάρχουν κάποια βασικά βήματα που πρέπει να κάνει. Πρέπει να μάθει να είναι ικανοποιημένη με την αγάπη και την επιβεβαίωση που της παρέχει ο σύζυγος αντί να επιθυμεί συνεχώς περισσότερα. Πρέπει να σταματήσει να αναζητά την επιβεβαίωση άλλων ανδρών. Πρέπει να βρει την αυτοπεποίθηση και την αξία της στον καθρέφτη, όχι μόνο στο σύζυγο και το πιο σημαντικό; Πρέπει να συγχωρήσει το μπαμπά της και να αφήσει στην άκρη το θυμό και τη δυσαρέσκεια. Εγώ προσωπικά πάνω στο κομμάτι αυτό εξακολουθώ να δουλεύω.

Ευχαρίστησε τον άντρα σου γι’ αυτά που σου προσφέρει και συγχώρεσε τον πατέρα σου γι’ αυτά που δεν σου έδωσε. Μόνο τότε πιστεύω θα μπορέσεις να βρεις την ευτυχία και την ικανοποίηση στο γάμο και τον εαυτό σου.

Πηγή: yourtango.com