Εφηβεία: Εσύ αφήνεις τη κόρη σου να ξυρίσει τα πόδια της;

Κάνε το εικόνα: Τελειώνεις την έκτη δημοτικού και πας καλοκαίρι στο χωριό σου. Συναντιέσαι με τα άλλα παιδιά και το σπίτι σου, σε χάνει. Είστε όλη μέρα έξω και παίζετε ανέμελα. Είσαι παιδί, νιώθεις παιδί και δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο παρά να παίξεις μέχρι που έρχεται ένα άλλο κοριτσάκι και σου λέει: «Τί τρίχες είναι αυτές στα πόδια σου;».

Αυτό ακριβώς μου συνέβη κάποτε και μου άφησε μεγάλο ψυχολογικό τραύμα. Κατέστρεψε την παιδική μου αθωότητα και με έκανε να ασχολούμαι με θέματα, που μέχρι τότε ούτε που τα είχα βάλει με το νου μου. Τίποτα πια δεν ήταν όπως παλιά. Μέχρι τότε το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φορέσω ένα σορτσάκι και ένα μπλουζάκι για να πάω να παίξω με τα άλλα παιδιά. Τώρα το μόνο που με ένοιαζε ήταν τα πόδια μου που ήταν τριχωτά. Κοίταζα τα πόδια των άλλων κοριτσιών και δεν είχαν καμία σχέση με τα δικά μου.

Όταν το είπα στη μάνα μου, ακολούθησε κανονική μάχη. Δεν με άφηνε να τα ξυρίσω. Πίστευε ότι ήμουν πολύ μικρή. Εκείνη τη στιγμή έκρινε ότι αυτό ήταν το καλύτερο για μένα, ωστόσο οι καλές της προθέσεις δεν με εμπόδισαν από το να τα ξυρίσω κρυφά μόνη μου. Ξαφνικά ένιωσα άλλος άνθρωπος λες και έπρεπε να ξυρίσω τα πόδια μου για να αλλάξω. Απέκτησα αυτοπεποίθηση και είδα ότι όπου κι αν πήγαινα, τραβούσα τα βλέμματα για κάτι που μέχρι τότε δεν έδινα καμία σημασία (ή τουλάχιστον νόμιζα ότι τα τραβούσα).

Είχε τόσο μεγάλη σημασία; Όχι. Αλλά τότε ήμουν παιδί και δεν μπορούσα να καταλάβω τί εννοούσε η μητέρα μου. Τώρα που μεγάλωσα, καταλαβαίνω τί προσπαθούσε να με διδάξει. Οι άνθρωποι ό, τι κι αν κάνεις, θα βρουν κάτι για να σε κατηγορήσουν, να σε κακοχαρακτηρίσουν και να σε κοροϊδέψουν. Δεν έχει σημασία αν ξυρίζεις τα πόδια σου, αν έχεις κοντό, αγορίστικο μαλλί ή αν ντύνεσαι «ασυμβίβαστα», σύμφωνα με τους άλλους. Αν θέλουν κάτι να βρουν, τότε θα το βρουν. Τότε όμως δεν το καταλάβαινα. Ήμουνα κολλημένη αλλού λες και από αυτό εξαρτιόταν η ζωή μου.

Όταν οι φίλες μου άρχισαν να βάφονται στο σχολείο και ήθελα και εγώ, η μάνα μου, μου δήλωσε ξεκάθαρα ότι αν δεν πάω 16, δεν υπάρχει περίπτωση να βαφτώ. Πάλι καλά, είπα από μέσα μου, που δεν μου είπε να ξυρίσω τα πόδια μου στα 16. Ένιωσα σαν να μου έκοβε τη δίοδο επικοινωνίας που είχα με τις φίλες μου. Δεν με άφηνε να κάνω τα κοριτσίστικα πράγματα που έκαναν εκείνες και ένιωσα καταδικασμένη να διαφέρω με αρνητικό τρόπο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν η φίλη μου, η Μαρία, με κάλεσε σε ένα πάρτι και εκεί τα κορίτσια μου έβαλαν για πρώτη φορά στη ζωή μου άι-λάινερ. Ήταν λες και μου χάρισες 5 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι ένιωσα. Δεν ήταν τόσο το γεγονός ότι είχα παραβεί έναν από τους κανόνες της μητέρας μου όσο το ότι έκανα κάτι για τον εαυτό μου. Ένιωσα πως ομόρφυνα, πώς έγινα επιτέλους πραγματικό κορίτσι και όλα τα αγόρια τώρα θα με κοιτούσαν.

Τώρα που μεγάλωσα και έγινα και εγώ μητέρα, διαβάζω συχνά σε διάφορα μαμαδογκρουπ για το ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να αφήνουμε τις κόρες μας να βάφονται και να ξυρίζουν τα πόδια τους. Ακόμα και σήμερα οι απόψεις διίστανται. Κάποιες μαμάδες λένε «Δεν με νοιάζει. Γιατί το κάνουμε τόσο θέμα; Αν θέλει να τα ξυρίσει, να τα ξυρίσει». Άλλες πάλι μαμάδες είναι πιο επιφυλακτικές με την ελπίδα να κρατήσουν τις κόρες τους για πάντα παιδάκια και να μη μεγαλώσουν νωρίτερα απ’ ότι πρέπει.

Κάτσε και σκέψου το σοβαρά. Αν έρθει μία μέρα η κόρη σου και σου ζητήσει να ξυρίσει τα πόδια της για να μη νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας της (το τονίζω, έχει φτάσει στην κατάλληλη ηλικία), υπάρχει λόγος να μην την αφήσεις;

Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για κάτι τέτοιο. Αν έρθει η στιγμή και το παιδί σου, σου πει ότι αισθάνεται άσχημα για το λόγο αυτό, πρέπει να προβληματιστείς. Μία πιθανή απαγόρευση ισοδυναμεί με βασανιστήριο (έτσι το βλέπουν τα παιδιά). Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να του δώσεις ένα τέτοιο μάθημα, ούτε ο κατάλληλος τρόπος. Αφού θα τα ξυρίσει, που θα τα ξύρισει σε λίγο, ας γίνει λίγο νωρίτερα από το όριο που είχες θέσει.

Επίσης πολύ συχνά στα μαμαδογκρουπ βλέπω και την εξής φράση: «Την έπιασα να ξυρίζει κρυφά τα πόδια της, ενώ της είχα πει να μην το κάνει». Ούτε το ψέμα επιτρέπεται, ούτε τους κανόνες μπορείς να παραβαίνεις. Ωστόσο σαν μάμα, μία κατανόηση πρέπει να τη δείξεις. Αν το παιδί σου σε γενικές γραμμές είναι υπάκουο και δεν σου δημιουργεί προβλήματα, πρέπει να καταλάβεις πόσο πολύ το είχε ανάγκη για να φτάσει σε σημείο να σου πει ψέματα.

Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ο παρανομαστής ένας και κοινός. Όλοι θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά γεμάτα αυτοπεποίθηση. Όπως εσύ αισθάνεσαι καλά όταν κάνεις μπάνιο και ξυριστείς, έτσι και το παιδί σου νιώθει την ίδια ανάγκη.

Αν με ρωτήσεις, θα σου έλεγα ότι προτιμούσα το παιδί μου να μην ασχολιόταν και να μην νοιαζόταν για τέτοια πράγματα, αλλά δυστυχώς ασχολείται και εκείνη, όπως όλα τα άλλα κορίτσια. Θέλω η κόρη μου να νιώθει σίγουρη και ας έχει ξυρισμένα πόδια και φρύδια ποντικοουρά (που λέει ο λόγος).

Πηγή: scarymommy.com