Η κολλητή μου μετά το διαζύγιό της, έκανε σχέση με κάποιον που τη χτυπούσε. Κι έτσι τερμάτισα τη φιλία μας…

Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που δεν έχει τερματίσει για τον έναν ή για τον άλλον λόγο κάποια φιλία στη ζωή του, που θεωρούσε σημαντική. Θα συμβεί ανεξάρτητα από τα συναισθήματα που υπάρχουν. Οι άνθρωποι ακόμα και άθελά τους πληγώνουν τους άλλους και όσο και να θέλουμε να το ξεχάσουμε και να μην το ξανασκεφτούμε ποτέ, το αγκάθι υπάρχει και μας πληγώνει σε κάθε ευκαιρία.

Μαθαίνουμε από πολύ νεαρή ηλικία ότι πρέπει να γινόμαστε αποδεκτοί από τους άλλους και να ανήκουμε κάπου μέχρι που μαθαίνουμε πόσο πολύ πονάει όταν κάποιος που θεωρούμε φίλο μας δεν μας εμπιστεύεται, μας απορρίπτει, μας αντικαθιστά ή δεν θέλει πλέον να είναι φίλος μας.

Από την άλλη πλευρά όλοι έχουμε ανάγκη έναν καλό φίλο, που ξέρει να διώχνει από μέσα μας κάθε αρνητικό συναίσθημα, κάθε κούραση, κάθε έγνοια, κάθε πρόβλημα γι’ αυτό και το τέλος μιας φιλίας μπορεί να είναι εξίσου δύσκολο με το τέλος μιας σχέσης. Πονάς και θέλεις να μάθεις γιατί. Νιώθεις ότι λείπει ένα μέρος σου.

Είχα μία κολλητή μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Ήμασταν φίλες πάνω από 30 χρόνια μέχρι που η προδοσία χτύπησε και τη δική μας πόρτα. Ήμασταν φίλες από το σχολείο…

Παντρεύτηκε, χώρισε και λίγο μετά έκανε σχέση με έναν άντρα που την κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά. Όταν της είπα πόσο πολύ ανησυχώ για εκείνη, ένιωσε την ανάγκη να αμυνθεί λες και της το έλεγα για το κακό της και σήκωσε ένα τείχος ανάμεσά μας που δυστυχώς δεν κατάφερα να γκρεμίσω. Αυτό συνέβη πριν από δύο χρόνια και από τότε δεν έχουμε μιλήσει παρά τις προσπάθειές μου.

Μου λείπει και μάλιστα πολύ. Νιώθω σαν να με πρόδωσε και επέλεξε εκείνον. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν δεν της είχα μιλήσει τότε. Ίσως και να είμαστε όπως ήμασταν, ίσως και η φιλία μας να τελείωνε ούτως ή άλλως. Δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Αυτό που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι ότι μία φιλία αλλάζει και ενίοτε τελειώνει. Υπάρχουν φίλοι που μας αφήνουν, που μας ξεχνούν και αυτό είναι φρικτό.

Τα τελευταία δύο χρόνια έχω χάσει από τη ζωή μου κάποια που θεωρούσα καλύτερή μου φίλη. Δεν χρειάστηκε να πούμε τέλος. Ήταν σαν μία σιωπηλή συμφωνία που υπογράψαμε χωρίς να πούμε λέξη. Δεν χρειάζεται να ρωτήσω γιατί δεν μιλάμε και γιατί δεν κάνουμε παρέα. Ξέρω και ξέρει.

Οι διαφορετικές φάσεις της ζωής μας απαιτούν την παρουσία διαφορετικών ανθρώπων. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έχω αποδεχτεί το τέλος της φιλίας μας, υπάρχουν όμως στιγμές που μου λείπει και το μόνο που θέλω είναι να σηκώσει το τηλέφωνο κάθε φορά που την παίρνω.

Υπάρχουν φιλίες, για τις οποίες αξίζει να παλέψεις. Υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν τη στήριξή μας γιατί πολύ απλά δεν είναι «προικισμένοι» με τα δώρα που μπορείς εσύ να τους προσφέρεις. Από την άλλη δυστυχώς υπάρχουν και εκείνες οι φιλίες που όσο σημαντικές και αν είναι για μας πρέπει να τις αφήσουμε να «ξεθωριάσουν», να χαθούν μέσα στο χρόνο χωρίς ερωτήσεις, κλάματα και εξηγήσεις.

Δεν χρειάζεται να προηγηθεί κάποιος τσακωμός ή σκληρά λόγια. Μπορείς να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή για μία επανένωση ασχέτως εάν η άλλη πλευρά επιλέξει να τη διαβεί ή όχι.

Πολλές φορές στη ζωή μου έμεινα σε μία φιλία ή κάποια σχέση μόνο και μόνο επειδή πίστευα πως έτσι έπρεπε. Μεγαλώνοντας έμαθα ποιο ήταν το σωστό.

Κάποιες φιλίες αντέχουν μέχρι εδώ. Δεν έχει νόημα να το παλεύεις περαιτέρω. Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και οφείλει να πορευτεί με αυτές και τις συνέπειές τους. Πολλά πράγματα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους και η πιο ασφαλής επιλογή που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις μία φιλία να τελειώσει όταν έρθει η ώρα της ακόμα και αν δεν υπάρχει αφορμή ή κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Δεν ξέρω για σας πάντως εγώ δεν θέλω μία φίλη ή ένα φίλο στο πλευρό μου μόνο και μόνο επειδή νομίζει ότι έτσι πρέπει να κάνει. Προτιμώ να προχωρήσω και να αφήσω το δρόμο ανοιχτό για κάποιον που θέλει να είναι εκεί.

Πηγή: scarymommy.com