Ζευγάρι που βγήκε πρόσφατα στη σύνταξη, υιοθέτησε νεογέννητο με στερητικό σύνδρομο

Ο Brian και η Jewel Miller ζήτησαν ένα απόγευμα από τα ενήλικα παιδιά τους, David και Sarah να περάσουν για λίγο από το σπίτι να μιλήσουν. «Σκεφτόμαστε σοβαρά να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι». Λογικά δεν περίμεναν να ακούσουν κάτι τέτοιο. Η απάντησή τους; «Δεν θα είστε με τα καλά σας».

Κι όμως το ζευγάρι το είχε αποφασίσει και θα το έκανε. Το 2012 ο Brian, 61 ετών και η σύζυγός του, Jewel, 54 ετών συνταξιοδοτήθηκαν και μετακόμισαν στο Κολοράντο για να είναι κοντά στην εγγονή τους, Layla. Η μητέρα της εργαζόταν πολλές ώρες και κάποιος έπρεπε να κρατάει το παιδί. Τι καλύτερο από την αγκαλιά και την παρέα των παππούδων της.

Όταν η εγγονή τους μεγάλωσε και ξεκίνησε σχολείο, η Jewel ένιωσε μόνη μέσα στο τεράστιο σπίτι της χωρίς την παρέα της εγγονής της. Την είχε συνηθίσει και η αλλαγή της ήρθε κάπως βαριά και απότομη. Έβλεπε παντού τα παιχνίδια της και ένιωθε ακόμα πιο έντονη την έλλειψη.

Λίγους μήνες μετά και μη μπορώντας κανείς από τους δύο να συνηθίσει την απουσία του παιδιού, έπεσαν τυχαία σε ένα άρθρο στην εφημερίδα που μιλούσε για ένα πρόγραμμα αναδοχής και καλούσε μάλιστα τους ενδιαφερομένους να παραστούν σε ένα σεμινάριο, που θα γινόταν για να ενημερώσει και διαφωτίσει τους υποψηφίους πάνω στην αναδοχή και την υιοθεσία. Ήταν οι ιδανικοί υποψήφιοι: συνταξιούχοι άρα αρκετός ελεύθερος χρόνος, καλή οικονομική κατάσταση, λίγες υποχρεώσεις, σταθερότητα και ευελιξία, χαρακτηριστικά που συχνά δεν έχουν οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι. «Ήξερα ότι μπορούσαμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας σε ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να βοηθηθούν οι ίδιοι», είπε η Jewel.

Τον Οκτώβριο του 2015 η οικογένεια Miller ολοκλήρωσε ένα εξάμηνο πρόγραμμα προετοιμασίας υποψηφίων θετών γονιών. 2 μέρες μετά δέχτηκαν ένα απρόσμενο τηλεφώνημα. Στο νοσοκομείο υπήρχε ένα νεογέννητο μωράκι με στερητικό σύνδρομο λόγω της χρήσης ναρκωτικών που έκανε η μητέρα του κατά την εγκυμοσύνη. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή το πρόβλημα του μωρού βρισκόταν υπό έλεγχο. Ωστόσο οι γονείς που θα το αναλάμβαναν έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη διατροφή του και τη φαρμακευτική του αγωγή. Επίσης οι γονείς έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για τυχόν μελλοντικά προβλήματα υγείας (επιθετικότητα, αναπτυξιακά προβλήματα κ.α.). 

«Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολη περίπτωση, αλλά δώστε του την ευκαιρία να ζήσει μία φυσιολογική ζωή. Δώστε του όση αγάπη θα του δίνατε, αν ήταν δικό σας».

Η Jewel και ο Brian δεν δίστασαν λεπτό. Ήταν έτοιμοι να δεχτούν την πρόκληση. Την επόμενη κιόλας μέρα είχαν φέρει το παιδί σπίτι τους. Το αγάπησαν αμέσως και το ονόμασαν J.D. Δύο μήνες μετά και με ειδική διατροφή το μωρό το οποίο ήταν λιποβαρές κατά τη γέννησή του μεγάλωνε φυσιολογικά, έπαιρνε βάρος και γελούσε συνεχώς. Σύμφωνα με τους Miller ήταν ένα πολύ ήσυχο και συνεργάσιμο μωρό.

Το πρόγραμμα προέβλεπε να συναντιέται το κάθε παιδί με τουλάχιστον έναν από τους βιολογικούς τους συγγενείς μία φορά την εβδομάδα. Γι’ αυτό το λόγο το ζευγάρι ταξίδευε με το μωρό για να μπορέσει να δει (μια ωριαία επίσκεψη ανά εβδομάδα) τη μαμά του, το μπαμπά του και περιστασιακά τη γιαγιά του. Γνώριζαν καλά ότι η διαδικασία της υιοθεσίας δεν είχε ξεκινήσει ακόμα, οπότε μπορούσαν να τους πάρουν το παιδί ανά πάσα ώρα και στιγμή.

«Ήξερα ότι το μωρό δεν είναι δικό μου, αλλά ένιωθα σαν να το γέννησα εγώ. Δεν με ένοιαζε η ηλικία μου. Ήξερα πως όταν θα τελείωνε το σχολείο θα ήμουν πολύ μεγάλη ηλικιακά. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε από το να το αγαπήσω και να κάνω όνειρα».

Το ζευγάρι δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο πολύ αγαπούσε το μωρό όταν έξι μήνες μετά την πρώτη τους επαφή αρρώστησε με πνευμονία και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ευαίσθητο αναπνευστικό του σύστημα ήταν αποτέλεσμα της έκθεσής του στα ναρκωτικά όσο ήταν ακόμα στην κοιλιά της μάνας του. «Νιώσαμε ότι ήταν δικό μας το παιδί που υπέφερε και υποφέραμε και εμείς μαζί του».

Η φροντίδα και η αγάπη του ζευγαριού ήταν αρκετή για να «αναστήσει» το παιδί. Ανταποκρίθηκε άριστα στη θεραπεία και λίγες μέρες μετά το μωράκι ήταν και πάλι σπίτι του. Το ζευγάρι είχε αποφασίσει να το υιοθετήσει με τη σύμφωνη γνώμη της βιολογικής του μητέρας. Η διαδικασία της υιοθεσίας ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2017.

Το μωρό είναι σήμερα 2 ετών και υγιέστατο. Του αρέσει ο χορός, παίζει μπάλα με το μπαμπά του και παιχνίδια με τη μαμά του. Οι επισκέψεις προς τους βιολογικούς γονείς διακόπηκαν και η καθημερινότητα πλέον του μικρού περιλαμβάνει τους γονείς του και τα δύο αδέρφια του που αν και ενήλικες και μεγάλοι σε ηλικία «ερωτεύτηκαν» το μικρό τους αδερφό.

«Σίγουρα οι αντοχές μου δεν είναι ίδιες με κάποτε. Λαχανιάζω πιο εύκολα, ιδρώνω πιο εύκολα και καταβάλλω περισσότερη προσπάθεια για να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις ενός παιδιού», είπε η Jewel.

Μετά την υιοθεσία το ζευγάρι ανέλαβε την αναδοχή ενός ακόμα παιδιού το οποίο επίσης σκοπεύει να υιοθετήσει. Για να γιορτάσουν τα δεύτερα γενέθλια του μικρού J.D. ταξίδεψαν στη Disneyland. «Είμαστε ευγνώμονες που τα καταφέραμε. Πιο πολύ όμως είμαστε ευγνώμονες για το δώρο αυτό που μας έκανε ο Θεός».

Πηγή: womansday.com