Ο 12χρονος γιος μου αυτοκτόνησε λόγω bullying. Βοηθήστε τα παιδιά σας πριν κάνουν το ίδιο!

H Danielle Bencze ποτέ δεν φανταζόταν ότι η ζωή της θα άλλαζε με τόσο τραγικό τρόπο στις 26 Μαΐου του 2018.

Εκείνο το Σάββατο ο 12χρονος γιος της Jack βγήκε μία βόλτα όπως έκανε συχνά, στη γειτονιά τους, στο New Hampshire για να επισκεφθεί τους ηλικιωμένους του γείτονές τους που ζούσαν λίγο πιο κάτω. Κανείς δεν περίμενε το τραγικό τέλος που θα ακολουθούσε. Όταν ο Jack δεν επέστρεψε εκείνο το βράδυ η οικογένειά του άρχισε μία ξέφρενη αναζήτηση που τελείωσε κάνοντας πραγματικότητα το χειρότερο εφιάλτη κάθε γονέα: Το παιδί βρέθηκε κρεμασμένο στην αποθήκη του σπιτιού.

Κανείς δεν θα κατηγορούσε μία μητέρα που έχασε το παιδί της επειδή επέλεξε να κλειστεί στον εαυτό της και να χαθεί απ’ όλους και απ’ όλα, αλλά η μητέρα αυτή επέλεξε να αντιμετωπίσει τον πόνο της βοηθώντας άλλα παιδιά και γονείς να μην περάσουν αυτά που πέρασε η ίδια.  Επέλεξε να χρησιμοποιήσει όσα έμαθε μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία για να βοηθήσει τους γύρω της και ελπίζει ο θάνατος του παιδιού της να σώσει τις ζωές άλλων παιδιών.

Σε συνέντευξή της η μητέρα του παιδιού είπε ότι ο Jack, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της ήταν «το φως της ζωής της, η χαρά της, ένα καλό και έξυπνο παιδί με όνειρα και μεγάλη αγάπη για τα ζωάκια».

Ο Jack είχε ωστόσο και κάποιες προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Έπασχε από αυτισμό και δυσκολευόταν να κάνει φίλους στο σχολείο, κάτι που του προκαλούσε μεγάλο άγχος. «Ήθελε να ανήκει σε μία ομάδα. Πληγωνόταν όταν κάποιο παιδί καλούσε σπίτι του τους συμμαθητές του, αλλά όχι εκείνον. Στεναχωριόταν όταν έβλεπε τα παιδιά αυτά να κάνουν παρέα, αλλά εκείνον να τον αποφεύγουν. Ήθελε φίλους. Αυτό ήθελε μόνο», είπε η μητέρα του Jack.

Μία μέρα πριν το θάνατό του ενεπλάκη σε ένα καυγά στο σχολείο. Σύμφωνα με τους δασκάλους του ο Jack τσακώθηκε με κάποια παιδιά και στο τέλος ένα από αυτά τα αγόρια τον έσπρωξε και του είπε να πάει σπίτι του και να αυτοκτονήσει.

Σύμφωνα με έρευνες η αυτοκτονία είναι αρκετά συχνή στα παιδιά με αυτισμό. Συγκεκριμένα τα παιδιά με αυτισμό που σκέφτονται ή προσπαθούν να αυτοκτονήσουν είναι 28 φορές περισσότερα από τα «φυσιολογικά» παιδιά. Η μαμά είπε επίσης ότι ο γιος της προσπάθησε να αντιμετωπίσει κάποιες εμμονικές σκέψεις που είχε και που μπορεί να έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφασή του να αυτοκτονήσει. Επισημαίνει επίσης ότι η αυτοκτονία είναι επίσης συχνή στα παιδιά που πάσχουν από διπολική διαταραχή ή άλλου είδους διαταραχές.

Η μαμά του Jack δεν κατηγορεί τα παιδιά στο σχολείο για το θάνατό του, κατηγορεί όμως τους γονείς, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του εκφοβισμού. Σύμφωνα με την ίδια οι γονείς πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά τους ότι υπάρχουν κάποια παιδάκια που είναι ίσως πιο αδύναμα, που ίσως να μην ταιριάζουν με τα υπόλοιπα παιδιά και ότι δεν έχουν όλα την ίδια εμφάνιση. Κάποιες αναπηρίες ή κάποιες διαταραχές, όπως είναι ο αυτισμός δεν είναι ορατές όταν κοιτάζουμε ένα παιδί. Πρέπει να μάθουν να δείχνουν συμπόνια, καλοσύνη και αγάπη. Είναι πολύ σημαντικό.

Εκτός από τους γονείς, πρέπει και το σχολείο να βοηθήσει τα παιδιά αυτά ενθαρρύνοντάς τα να αλληλεπιδρούν με θετικούς τρόπους, όπως για παράδειγμα να μην κάνουν κλίκες, να μάθουν να συνεργάζονται και να κάνουν παρέα με όλα τα παιδιά «φυσιολογικά» και μη (ειδικά σε αυτόν τον τομέα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να εστιάσουν) και να μην κοροϊδεύουν το ένα το άλλο. Πρέπει οι εκπαιδευτικοί να γίνουν η φωνή των αδύναμων παιδιών και όταν ένα παιδί απευθυνθεί σε εκείνους για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει να το ακούν και να μην το κατηγορούν ή να αδιαφορούν.

«Τα παιδιά αυτά χρειάζονται υποστήριξη και έμπρακτη συμπαράσταση. Πρέπει να μάθουν τι σημαίνει αυτοεκτίμηση. Τώρα μαθαίνουν πώς να λειτουργούν στις σχέσεις τους με τα άλλα παιδιά και είναι δική μας δουλειά ως γονείς και εκπαιδευτικοί να τα βοηθήσουμε ώστε να μην απογοητευτούν. Τα παιδιά που ασκούν bullying πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και να μάθουν ότι ο τρόπος που συμπεριφέρονται έχει επιπτώσεις στα άλλα παιδιά», συνέχισε η μητέρα του Jack θέλοντας με τα λόγια της να ευαισθητοποιήσει τους γύρω της και να πείσει τους γονείς να μάθουν στα παιδιά τους να μην κάνουν διακρίσεις. «Υπάρχουν πολλές μητέρες που είναι όπως ήμουν και εγώ πριν λίγο καιρό – ανυποψίαστες. Ήμουν μια μαμά τεσσάρων παιδιών που η ζωή της άλλαξε από τη μία στιγμή στην άλλη».

Κάποιες ενδείξεις που θεωρούμε φυσιολογικές λόγω εφηβείας μπορεί να είναι σημάδια κατάθλιψης. Σε πολλές περιπτώσεις τα προειδοποιητικά αυτά σημάδια απουσιάζουν παντελώς. «Μία οικογένεια μπορεί να κάτσει στο τραπέζι για να φάνε όλοι μαζί, να πάνε διακοπές, να βγουν μία βόλτα ή να πάνε σινεμά και την επόμενη μέρα ένα μέλος να λείπει, έτσι ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση, χωρίς καμία ένδειξη, επειδή κανείς από αυτή την οικογένεια δεν κατάλαβε ότι τα νεύρα και η συμπεριφορά αυτή που αποκαλούμε «εφηβική» έκρυβε κάτι άλλο από πίσω της. Από την άλλη κάποια παιδιά δείχνουν με τον τρόπο τους ότι σκέφτονται την αυτοκτονία. Κάντε ό, τι μπορείτε για να τα βοηθήσετε – με τη βοήθεια ειδικού, με φαρμακευτική αγωγή, με θεραπεία. Κάντε ό, τι μπορείτε για να μην τα χάσετε για πάντα».

Επίσης ζητά από τους γονείς να ελέγχουν τις παρενέργειες των φαρμάκων που ενδεχομένως να παίρνουν τα παιδιά τους, να περιορίσουν τη χρήση των video games και να ελέγχουν το ιστορικό όταν τα παιδιά τους χρησιμοποιούν τον υπολογιστή. «Στο YouTube κυκλοφορούν χιλιάδες τρόποι και μέθοδοι για κάποιον που θέλει να αυτοκτονήσει. Υπάρχουν βιντεάκια που δείχνουν πώς μπορεί να αυτοκτονήσει κάποιος ακόμα και με λουρί σκύλου. Είναι τρομακτικό και εξωφρενικό», συνεχίζει η μητέρα.

«Ο Jack ήταν ένα παιδί ευγενικό. Ήθελε να βοηθά όποιον άνθρωπο ήταν σε ανάγκη. Αυτά τα χαρακτηριστικά του με εμπνέουν να μιλήσω για την εμπειρία που έζησε η οικογένειά μου. Με θεωρούν δυνατή και γενναία επειδή μπορώ και μοιράζομαι την ιστορία αυτή, αλλά δεν είναι έτσι. Θέλω μόνο να μοιραστώ όσα έμαθα για να σώσω άλλες οικογένειες. Μακάρι να ήξερα τότε αυτά που γνωρίζω τώρα. Αν ήξερα έστω και τα μισά ίσως να είχα γλιτώσει το παιδί μου από την αυτοκτονία. Ήταν ένα παιδί που θα έδινε ό, τι είχε και δεν είχε για να βοηθήσει τους άλλους. Αυτή του η καλοσύνη και η δοτικότητα είναι που μου δίνουν δύναμη. Όποτε του περίσσευαν χρήματα μου έφερνε λουλούδια και δώρα για τα αδέρφια του. Βοηθώντας τους άλλους γινόταν ευτυχισμένος. Αυτή είναι και η κληρονομιά του – να βοηθήσω κάποιον άλλο Jack ή κάποια άλλη μαμά».

Πηγή: scarymommy.com