Τον άφησα να φύγει γιατί η αγάπη μου του έκανε κακό!

Η πιο δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρω ήταν να αφήσω τον τοξικομανή άντρα μου ή να προσπαθήσω να κρατήσω την οικογένειά μας ενωμένη, για το γιο μου.

Μεγάλωσα σε οικογένεια όπου κανείς δεν είχε πάρει διαζύγιο. Δεν ήθελα να είμαι χωρισμένη μητέρα και δεν ήθελα ο γιος μου να μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα του. Αλλά η ζωή μου είχε γίνει ανεξέλεγκτη.

Όταν ο σύζυγός μου πήρε μετάθεση με τη δουλειά του, νόμιζα ότι αυτή είναι μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από όλους τους ναρκομανείς φίλους του. Τι στο καλό πίστευα, ότι δεν έχουν ναρκωτικά εκεί που πηγαίναμε;

Ο μπαμπάς μου ήταν αλκοολικός και μεγαλώνοντας πίστευα ότι αν τον αγαπούσα αρκετά, θα σταματούσε να πίνει. Όταν παντρεύτηκα,σκέφτηκα ότι αν αγαπούσα τον σύζυγό μου αρκετά και ήμουν η τέλεια σύζυγος, θα εγκατέλειπε το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και θα γινόταν ο τέλειος σύζυγος και πατέρας.

Όλα τα ερωτικά τραγούδια λένε, «η αγάπη είναι η απάντηση», «το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη», και “η αγάπη κάνει τον κόσμο να γυρνά”. Γιατί δεν ήταν αρκετή μόνο η αγάπη μου;

Δούλευα ως πωλήτρια αλλά ήμουν μόνη με το γιο μου τα περισσότερα βράδια, γιατί ο σύζυγός μου ήταν έξω δήθεν για τη δουλειά του. Οι λογαριασμοί των πιστωτικών του καρτών έφτασαν πάνω από 4.000 ευρώ και κάθε μήνα έδινα αγώνα για να πληρώνω τους λογαριασμούς.

Ένα πρωί, αφού ήταν έξω όλη τη νύχτα,τηλεφώνησε για να μου πει, ότι είχε οδηγήσει μέχρι τον ποταμό με μερικούς φίλους το βράδυ, για να δουν τους καταρράκτες. Αυτό ήταν για μένα. Είχε τελειώσει. Του είπα να φύγει. Απλά δεν μπορούσα να το κάνω αυτό πια. Θα έβρισκα την άκρη για να αναλάβω τη φροντίδα του γιου μου με κάποιο τρόπο.

Αυτό που τελικά συνειδητοποίησα ήταν ότι τελικά δείχνοντας αγάπη και ανοχή,δεν του είχα κάνει καθόλου καλό. Στην πραγματικότητα είχα δημιουργήσει ένα τέρας. Δεν έφερα αντίρρηση ούτε μία φορά για τα ξενύχτια του ή τα χιλιάδες ευρώ που δαπανούσε για την κοκαΐνη και το αλκοόλ. Πολλές φορές τηλεφωνούσα στο γραφείο του όταν ήταν μαστουρωμένος και έλεγα ψέματα ότι είχε γρίπη.

Όλα αυτά τα έκανα με το πρόσχημα ότι προσπαθώ να τον αγαπήσω αρκετά. Ήμουν εξαρτημένη από αυτόν.

Ο Ross Rosenberg, στο βιβλίο του με τίτλο ”Το Σύνδρομο του Ανθρώπινου μαγνήτη- γιατί αγαπάμε τους ανθρώπους που μας πληγώνουν” αναφέρει ότι «όταν ένας εξαρτώμενος και ένας νάρκισσος ενώνουν το χορό τους, ξεδιπλώνονται άψογα: ο ναρκισσιστικός σύντροφος διατηρεί το προβάδισμα και το εξαρτώμενο άτομο ακολουθεί. Φαίνεται απόλυτα φυσικό γιατί τους ρόλους τους, τους έχουν εξασκήσει όλη τους τη ζωή. Ο εξαρτώμενος δίνει αντανακλαστικά την δύναμη του και ο ναρκισσιστής παίρνει τον έλεγχο και την εξουσία, έτσι ο χορός είναι απόλυτα συντονισμένος. Ο ένας πατάει τα δάχτυλα του άλλου».

Και έτσι για μένα “ο χορός” συνεχιζόταν για χρόνια, μέχρι που είπα, “όχι άλλο.”

Μένοντας μόνος του, ο σύζυγός μου αγωνίστηκε για μερικά χρόνια και έκανε κάποια στιγμή φυλακή, αλλά τελικά ξαναπαντρεύτηκε, έκανε μια κόρη και ξεκίνησε μια επιτυχημένη εταιρεία λογισμικού. Έχει παραμείνει καθαρός και νηφάλιος.

Ο τρόπος που τον αγαπούσα δεν τον βοηθούσε να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Είχαμε την τέλεια αλληλοεξαρτώμενη σχέση.

Στο δεύτερο γάμο μου άρχισα “τον χορό” ξανά. Με τη βοήθεια της συμβουλευτικής, έμαθα πώς να απομακρύνομαι από το ρόλο μου στο τρελό χορό και να κρατώ απόσταση. Κανένα ποσοστό αγάπης δεν μπορεί να κάνει κάποιον, να κάνει ό, τι θέλεις ή να τον σταματήσει από το να κάνει ότι θέλει. Συνειδητοποίησα αυτήν την αλήθεια, καθώς και τον ρόλο μου στη σχέση: Μόλις άρχισα να συγχωρώ τον εαυτό μου, ήμουν σε θέση να με αγαπήσω αρκετά ώστε να μην συμβιβάζομαι πια με την κατάχρηση . Η λήψη της απόφασης να αποκολληθείς από ένα αγαπημένο πρόσωπο, ίσως είναι το πιο σημαντικό δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας!

Αν κάνουμε ένα βήμα πίσω και δούμε την κατάσταση χωρίς συναίσθημα, μαθαίνουμε να βλέπουμε το ρόλο μας στο δράμα. Απομακρύνοντας τον εαυτό μας από το “χορό”, αντιλαμβανόμαστε πως αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για; εμάς και αυτούς που αγαπάμε. Η αγάπη ναι, είναι η απάντηση. Όχι όμως η αγάπη για τον άλλον αλλά για τον εαυτό μας. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά!

Πηγή: http://www.yourtango.com/