Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα…

Για πρώτη φορά σου φέρθηκα αντιεπαγγελματικά. Ρούχα που δεν ταίριαζαν μεταξύ τους, παλαιότερων συλλογών, που μόνο η Ζωζώ Σαπουντζάκη τα φόρεσε όσο ήταν στην μόδα, και από νούμερα; XS ως XL… Κάπου μέσα μου ήθελα να έρθει η «αδελφή» σου να κάνει τις αλλαγές. Κι αν ήταν γκόμενα, να καταλάβω το στυλ γυναίκας που σου αρέσει. Λες και δεν είχα καταλάβει ότι σου άρεσα κι εγώ. Αμάν, αυτές οι ανασφάλειες…

Τις επόμενες μέρες, καμιά κυρία δεν εμφανίστηκε για να αλλάξει τα ρούχα. Όσο κακόγουστη και να ήταν, δεν μπορεί, δεν θα της έκαναν!

Ξανάρθες. Αυτή τη φορά έτρεξα να σε αναλάβω εγώ.

«Ευχαριστημένη η αδελφή σας; Τόσο, που σας ξαναέστειλε;»
«Ναι, της άρεσαν πολύ και είπε να εμπιστευθεί το γούστο μου, μαζί και το δικό σας, για μία τελευταία φορά».

Τώρα, ποιος κορόιδευε ποιον; Και γιατί τελευταία;

Αφού πλήρωσες ένα –πραγματικά- ωραίο σύνολο που σου υπέδειξα, μου έκλεισες το μάτι και επέστρεψες στον ενικό.

«Έχεις καταλάβει ότι δεν υπάρχει αδελφή, έτσι;»

Στους δέκα μήνες παντρευτήκαμε. Ήταν η εποχή που έλεγες πως έβλεπες τα μάτια μου στην θάλασσα, κι εγώ ένιωθα το βλέμμα σου, παντού να με ακολουθεί.

Της Γιώτας Φωτάκου
Για το thebluez.gr

Σύντομα άρχισαν να μας ρωτούν οι συγγενείς πότε θα… βάλουμε μπροστά για παιδί. Λες και είναι μηχανή, «κάτσε μπάρμπα να ζεσταθεί λιγάκι!»

Πόσο το θέλαμε! Πόσο το λαχταρούσαμε και οι δύο. Και όχι μόνο ένα. Μοναχοπαίδια και οι δυο, θέλαμε η δική μας οικογένεια να είναι πολυμελής. Νέοι ήμασταν, ερωτευμένοι, με κοινούς στόχους στη ζωή!

Έμεινα έγκυος πολύ γρήγορα. Και η θάλασσα απέκτησε πιο φωτεινό χρώμα. Γαλάζιο, και χρυσό. Δεν είχα βλέμμα παρά μόνο για σένα. Δεν με άφηνες από την αγκαλιά σου. Ήμασταν ένα. Εσύ κι εγώ. Εγώ κι εσύ.

Όσο γρήγορα έμεινα έγκυος, τόσο γρήγορα απέβαλα.

Ανταριασμένη η θάλασσα.

«Μπόρα είναι, θα περάσει» είπες. Και με πήγες ταξίδι στο βουνό, όταν το μόνο που ήθελα ήταν να αγαπήσω ξανά την θάλασσα.

Σε εκείνο το ταξίδι τσακωθήκαμε. Άσχημα. Για πρώτη φορά. Δεν με κατηγόρησες για την αποβολή. Υπονόησες όμως πως αν είχα σταματήσει τη δουλειά, ίσως και να μην είχα αποβάλλει.

Μπήκαμε στον χορό της εξωσωματικής.
Μην κάνετε έτσι, δεν είναι κάτι φοβερό. Χορός είναι. Μπαίνεις στον κύκλο και χορεύεις. Δεν θέλει ντροπές, ούτε φοβίες. Σφίγγεις τα δόντια και προχωράς. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, έτσι δεν λένε; Είχα τον ιερότερο σκοπό μπροστά μου, τι κι αν το μέσο ήταν το κορμί μου;

Επτά προσπάθειες, αποτυχημένες.

Δέκα χρόνια σχέσης. Τα εννιά, παντρεμένοι. Και φεύγω. Τώρα.

Σε εγκαταλείπω; Όχι. Με αποδεσμεύω.

Πριν με μισήσεις. Λίγο πριν σε σιχαθώ.

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.