Ο ζωντανός ο χωρισμός πονάει πιο πολύ;

Πολλοί από τους χωρισμένους πελάτες μου είναι γυναίκες που οι σύζυγοι τους άφησαν για μια νεότερη γυναίκα ή μια καλύτερη ζωή. Αυτές οι γυναίκες υπέστησαν την απώλεια του συζύγου και του γάμου, αλλά η στάση της κοινωνίας σε μια γυναίκα που χάνει τα πάντα λόγω διαζυγίου είναι πολύ διαφορετική απ’ ότι σε μια γυναίκα που χάνει το σύζυγο λόγω θανάτου.

Ακριβώς όπως μια γυναίκα που χάνει έναν σύζυγο από θάνατο, οι πελάτισσες μου δεν είχαν κανένα έλεγχο για την απώλεια των συζύγων τους και τις ζωές που είχαν χτίσει ως ζευγάρι. Η κοινωνία αντιμετωπίζει με απόλυτο σεβασμό τις χήρες. Υπάρχουν περιπτώσεις που αμέσως μετά την κηδεία διεκδικούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του συζύγου τους και παρ’όλα αυτά χαίρουν της συμπάθειας και της συμπαράστασης των γύρω τους.

Από την άλλη πλευρά, η απώλεια ενός διαζευγμένου είναι υποτιμημένη από το νομικό σύστημα, την κοινωνία και από αυτούς που χρειάζονται περισσότερο, τους φίλους και την οικογένεια. Το θύμα ενός ανεπιθύμητου διαζυγίου δεν έχει την ίδια αντιμετώπιση με τις χήρες, επειδή ο πρώην σύζυγός του είναι ακόμα ζωντανός.

Το να ξέρεις πως ο σύζυγος είναι ακόμα ζωντανός, είναι ψυχοφθόρο όταν πρέπει να ζεις καθημερινά γνωρίζοντας ότι έχει επιλέξει να ζήσει αλλού. Όχι ότι δεν κατανοώ κάποια που χάνει έναν σύζυγο από θάνατο, αλλά τουλάχιστον αυτή ξέρει ότι ο σύζυγός της θα είχε μείνει μαζί της αν του είχε δοθεί η ευκαιρία.

Στην πραγματικότητα, μια γυναίκα χήρα και μια γυναίκα που χάνει το σύζυγό της μέσα από το διαζύγιο έχουν πολλά κοινά. Το μόνο πράγμα που δεν έχουν κοινό είναι το πώς αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως προς τη συμπόνια και το σεβασμό που λαμβάνουν. Το να χάνεις έναν σύζυγο από διαζύγιο είναι μια εμπειρία θανάτου που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται από τον περίγυρο με την ίδια αξιοπρέπεια. Συμβολίζει τον θάνατο του δεσμού σου με κάποιον που είχες επιλέξει για σύντροφο της ζωής σου. Είναι ο θάνατος του μέλλοντος σου, με τον άνθρωπο που αγαπάς. Είναι ο πιθανός θάνατος κάθε οικονομικής ασφάλειας που ένιωσες στο γάμο σας. Είναι ο θάνατος της συναισθηματικής ασφάλειας που νιώθει κανείς σε ένα γάμο.

Το διαζύγιο μπορεί να είναι τόσο τραυματικό όσο ο θάνατος του/της συζύγου. Η απώλεια είναι απώλεια. Αν βιώνεις ένα ανεπιθύμητο διαζύγιο, φέρσου ευγενικά στον εαυτό σου. Δεν έχεις αποτύχει στον γάμο σου. Πάσχεις από το θάνατο του γάμου σου. Εάν γνωρίζεις κάποια που ο σύζυγός της, την έχει αφήσει, φέρσου με αξιοπρέπεια. Δείξε της την ίδια συμπάθεια και το ενδιαφέρον που θα έδειχνες αν ο σύζυγός της είχε πεθάνει. Μην ξεχνάς ότι ζει με την αβεβαιότητα του διαζυγίου και τις άδικες απόψεις μιας κοινωνίας που αισθάνεται ότι αξίζει λιγότερο συναισθηματική και νομική υποστήριξη.

Το συζητούσα με μια φίλη μια μέρα, και η απάντησή της ήταν, “Χωρίζεις κάποιον που δεν μπορείς να ανεχτείς πια. Πώς αυτό θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με το θάνατο του συζύγου που αγαπάς; Αν ήμουν χήρα, θα ένιωθα μεγάλη προσβολή και στην συνέχεια θα πρόσβαλα και οποιονδήποτε από τους διαζευγμένους φίλους μου, θα είχε το θράσος να συγκρίνει τον αποτυχημένο γάμο του με την θλίψη μου!”

Και εκεί βρίσκεται η παγίδα. Στην πεποίθηση ότι το διαζύγιο, είναι σε όλες τις περιπτώσεις, επιλογή. Η άγνοια των περισσοτέρων που νομίζουν ότι το διαζύγιο είναι πάντα μια αμοιβαία απόφαση ενός ζευγαριού που κάθεται ήρεμα και αποφασίζει ότι είναι καιρός να τελειώσει το γάμο του.

Στις περισσότερες περιπτώσεις διαζυγίων η απόφαση είναι μονομερής, λαμβάνεται δηλαδή από τον έναν. Το γεγονός ότι ο/η σύζυγος που σε εγκατέλειψε είναι κάπου εκεί έξω ζωντανός/ή είναι μαχαίρι στην καρδιά εκείνου/ης που το μέλλον και τα όνειρά του/της, καταστράφηκαν από το διαζύγιο.

Όπως είπα και πριν, η απώλεια είναι απώλεια. Όταν ο σύζυγος φεύγει από το σπίτι, δεν είναι ένα γεγονός λιγότερο επώδυνο μόνο και μόνο επειδή δεν έχει πεθάνει και είναι ακόμα ζωντανός. Ειδικά όταν πρέπει να ζεις  με το γεγονός ότι βρίσκεται κάπου εκεί έξω και χαίρεται την νέα του αγάπη, χωρίς να δίνει δεκάρα σε εσένα που κρέμασες τα όνειρά σου επάνω του!

Cathy Meyer
Σύμβουλος διαζυγίου
Πηγή: http://divorcedmoms.com/