Θα ήταν τρελό αν τα ξαναέβρισκα με τον πρώην άντρα μου 5 χρόνια μετά το διαζύγιο;

Με τον άντρα μου ήμασταν παντρεμένοι δέκα χρόνια προτού χωρίσουμε πριν από περίπου μία πενταετία. Ο κορονοϊός ήταν η αφορμή να τα ξαναβρούμε και να ξεκινήσει μεταξύ μας μία σχέση πιο όμορφη απ’ αυτή που είχαμε πριν.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε κάναμε ξανά σεξ ως χωρισμένοι πια και ήταν τέλεια. Να σας πω ότι ήμασταν και οι δύο ελεύθεροι όταν έγινε αυτό. Κανείς από τους δυο μας δεν προχώρησε σε νέα σχέση ή σε νέο γάμο μετά το διαζύγιο.

Ένιωσα πολύ ωραία που μετά από τόσο καιρό ήρθαμε ξανά τόσο κοντά και που περνάμε τόσο καλά χωρίς να μας δένουν γάμοι, στέφανα, δεσμεύσεις και τέτοια…

Τώρα όμως αναρωτιέμαι. Ξαναζεσταμένο φαγητό τρώγεται; Είναι σωστό να ξαναγίνουμε ζευγάρι; Πώς θα φανεί στις οικογένειές μας, τους φίλους μας και στον περίγυρό μας αν τους ανακοινώσουμε ξανά και επισήμως ότι είμαστε μαζί; Δεν θα φανεί άμυαλο και επιπόλαιο; Φοβάμαι ότι όλοι θα σκεφτούν: «Τι τον έχουν βρει το γάμο; Παίξε γέλασε; Σήμερα είμαστε μαζί, αύριο χωρίζουμε και αύριο ξανά μαζί; Ευτυχώς που δεν έχουν παιδιά να τα μπερδέψουν τελείως».

Αυτά σκέφτομαι και κομπλάρω. Κι ο πρώην άντρας μου όμως το ίδιο έχω καταλάβει ότι σκέφτεται. Πετάει σποντίτσες που μου δίνουν να καταλάβω ότι και αυτός τους ίδιους ενδοιασμούς έχει αλλά προχτές μου είπε κάτι που με έκανε να καταλάβω ότι το θέλει και εκείνος όσο και εγώ να ξαναγίνουμε ζευγάρι: «Πιστεύω ότι ο γάμος μας απέτυχε επειδή παντρευτήκαμε νέοι και δεν προλάβαμε να ζήσουμε. Αν γνωριζόμασταν και παντρευόμασταν τώρα, θα ήταν μία τελείως διαφορετική ιστορία».

Πριν βιαστώ και το βγάλω ντουντούκα (πραγματικά τρέμω την αποδοκιμασία), πείτε μου εσείς τι πιστεύετε; Θα ήταν εντελώς τρελό να τα ξαναβρούμε; Βλέπω πολλά ζευγάρια να χωρίζουν και να τα ξαναβρίσκουν. Άλλα ευτυχούν, άλλα μετανιώνουν για το τεράστιο λάθος που έκαναν και τα ξαναβρήκανε. Δεν έχουμε παιδιά και αυτός ήταν πάντα βασικός λόγος που τσακωνόμασταν. Εγώ ήμουν αυτή που δεν ήθελα παιδιά, εκείνος αντίθετα ήταν πάντα πολύ πρόθυμος. Πλέον στα 43 μας έχουμε κατασταλάξει ότι είμαστε μία χαρά και μόνοι μας και πιστεύω πως ούτε και εκείνος πλέον ενδιαφέρεται να μεγαλώσει η οικογένειά μας, άρα ο βασικός λόγος τσακωμού μας εξαφανίζεται.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου είναι πως δεν έχω ιδέα πώς θα αντιδράσουν οι δικοί μας άνθρωποι. Ξέρω ότι θα σοκαριστούν και πιθανότατα θα προσπαθήσουν να μας αποτρέψουν αλλά έχει νόημα να σκέφτομαι τι θέλουν εκείνοι και όχι τι θέλω εγώ;

Σώστε με, χρειάζομαι οπωσδήποτε τη γνώμη σας.

Σοφία