Τη μέρα που έφευγα δεν μου είπε «έλα να χωρίσουμε κι οι δύο για να είμαστε μαζί». Ίσως να μην ήμουν με τον άντρα μου τώρα…

Χαίρεται και από μένα,

Συγχαρητήρια για το site σας και για τα θέματα που πραγματεύεστε και φιλοξενείτε στη στήλη σας.

Με αφορμή το άρθρο του αναγνώστη Στέλιου https://singleparent.gr/empeiries/exomologiseis/eimai-pantremenos-kai-milaw-me-allh-sto-fb-otan-synanththoume-kai-to-kanoume-tha-chwrisw-th-gynaika-mou αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας κι εγώ τη δική μου ιστορία, μιας και δεν έχω πού αλλού να την εκμυστηρευτώ:

Ας πούμε με λένε Νατάσα, είμαι 31 ετών, παντρεμένη εδώ κ 4 χρόνια, χωρίς παιδί ακόμα. Τον άνδρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 19 και τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Γνωρίζοντας τον κάθε μέρα και πιο πολύ  ένιωθα ότι ο Θέος μου έστειλε τον άνδρα των ονείρων μου, όπως τον είχα στο μυαλό μου πριν καν τον γνωρίσω: πανέμορφος, εργατικός, προστατευτικός, τρυφερός, έξυπνος, ώριμος, πιστός, μου έδινε εξ αρχής την αίσθηση της ασφάλειας. Έχει τα ελαττώματα του αλλά ποιος είναι τέλειος ; Ήμασταν σε σχέση αρκετά χρόνια και μετά παντρευτήκαμε! Εγώ ήμουν πολύ ερωτευμένη και άφησα την πόλη διαμονής μου,τους γονείς και τους φίλους μου για να πάω στη δική του, αρκετά χιλιόμετρα μακριά, όπου είχε την επιχείρηση του. Επειδή έχω ένα καλό πτυχίο με μεταπτυχιακό μπόρεσα και βρήκα σχεδόν αμέσως δουλειά.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν, αμέσως μετά το γάμο μου, μου πρότειναν από τη δουλειά μου να πάω για τρία χρόνια σε μια άλλη χώρα. Εγώ ήμουν διστακτική και έκλινα στο να αρνηθώ την πρόταση αλλά ο άνδρας μου με παρακίνησε να την αποδεχτώ και λόγω των καλύτερων απολαβών αλλά και λόγω της βαρύτητας που θα είχε η εμπειρία αυτή στο βιογραφικό μου. Μεγάλο δέλεαρ. Τελικά αποδέχτηκα την πρόταση.

Κάθε αρχή και δύσκολη, όμως μέσα σε ένα 6μηνο κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου σε μια άλλη χώρα, να κάνω γνωριμίες και να αποδίδω τα μέγιστα όσον αφορά στις εργασιακές μου υποχρεώσεις.

Στο πλαίσιο των γνωριμιών με τους νέους συναδέλφους γνώρισα τον Κώστα. Θυμάμαι τη γνωριμία μας σαν χθες. Όταν μου έδωσε το χέρι του είδα μια λάμψη στα μάτια του και διαισθάνθηκα μια πολύ θετική αύρα. Παρατήρησα εξ αρχής ότι παρόλου που εξωτερικά δεν ήταν εμφανίσιμος, εντούτοις ήταν πολύ ενδιαφέρων τύπος με απίστευτο χιούμορ και πολύ θετικός άνθρωπος. Από την αρχή μου έστειλε αίτημα στο fb και ξεκινήσαμε να μιλάμε αδιάλειπτα. Τα μηνύματα του δεν ήταν πονηρά ούτε φαινόταν να επιδιώκει κάτι. Απλώς συζητούσαμε για διάφορα θέματα, περί ανέμων και υδάτων και για θέματα της δουλειάς. Παραταύτα, του ξεκαθάρισα ότι είμαι παντρεμένη και δε θα ήθελα να παρεξηγηθεί ποτέ η πρόθεση μου. Συμφώνησε και μου είπε ότι κι αυτός βρίσκεται σε σοβαρή σχέση και εξακολουθούσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα και στην εταιρεία. Εκεί πολλοί του έκαναν πόλεμο λόγω της ανέλιξης του αλλά έγω ήμουν δίπλα του, τον στήριζα και τον βοηθούσα ως μια καλή φίλη.

Από την καθημερινή μας επικοινωνία διαπιστώναμε συνεχώς πόσο ταιριάζουμε και πόσο ωραία περνάμε. Κανένας δε με έκανε να γελάσω τόσο όσο ο Κώστας! Στο μεταξύ ο άνδρας μου με επισκεπτόταν συχνά, το ίδιο και εγώ (βλεπόμασταν τουλάχιστον 1φορά το μήνα).

Με τον Κώστα η επικοινωνία σιγα-σιγά πήγε σε άλλο επίπεδο. Ξεκίνησαν απο την πλευρά του τα μηνύματα με ερωτικό υπονοούμενο στα οποία ανταποκρινόμουν. Εκκίνησε ένα ερωτικό φλερτ, με υπονοούμενα, σενάρια, πολλή φαντασία, μεγάλη ομοφωνία στις συζητήσεις και μια έκφραση ερωτικής έλξης από την πλευρά του. Εμένα μου άρεσε όλο αυτό, ένιωθα σαν έφηβη, αλλά του ξεκαθάρισα ότι ποτέ δε θα συμβεί ερωτική πράξη μεταξύ μας αφού εγώ είμαι παντρεμένη κι αυτός σε σχέση. Στις συναντήσεις μας στη δουλειά ήταν σαν να μη συμβαίνει κάτι μεταξύ μας, με σεβόταν,αλλά ανταλλάζαμε βλέμματα και μηνύματα. Όταν ήμασταν οι δυό μας στο γραφείο ή έξω για καφέ δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω μου, με θαύμαζε για όλα, μου έκανε κομπλιμέντα… αλλά εγώ είχα σηκώσει προστατευτικό τείχος γύρω μου και κρατούσα πάντα αποστάσεις. Εννοείται όμως τον συμβούλευα και ήμουν δίπλα του, οπως μια καλή φίλη και ήμουν γλυκιά μαζί του.

Τελικά έφτασε η μέρα που έπρεπε να φύγω για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Είχα δικαίωμα να ανανεώσω ακόμα ένα χρόνο το συμβόλαιο μου στην εταιρεία αυτή του εξωτερικού αλλά το απέφυγα γιατί κατάλαβα ότι η απόσταση δεν έκανε καλό στο γάμο μου αλλά κυρίως γιατί φοβόμουν τα αισθήματα που ανέπτυξα για τον Κώστα. Ποτέ δεν εγινε κάτι μεταξύ μας, ούτε καν φιλί. Το μόνο που έγινε ήταν 2-3μεγάλες αγκαλιές την ώρα του αποχαιρετισμού. Ήταν δύσκολος ο αποχαιρετισμός μας, κρατησε 2 ώρες. Έκλαιγε και μου έλεγε ότι δεν ήθελε να φύγω, ενώ δε με άφηνε απο την αγκαλιά του, με παρακαλούσε συνεχώς να αλλάξω γνώμη και να κάνω άλλο συμβόλαιο.

Όταν όμως του ζήτησα να μου πει έναν καλό λόγο για να μείνω τότε δεν είπε τίποτα. Δε μου είπε «θέλω να μείνεις για μένα γιατί σε θέλω στη ζωή μου», δε μου είπε «έλα να χωρίσουμε κ οι δύο και να είμαστε μαζί». Του έδωσα την ευκαιρία αλλά δεν την άρπαξε. Εγώ του είπα τι νιώθω, ότι τον νοιάζομαι, ότι θα μου λείψει, ότι είναι σημαντικός για μένα, ότι θα τον σκέφτομαι πάντα και θα είμαι πάντα δίπλα σου. Τον ευχαρίστησα για όλα τα όμορφα που περάσαμε. Αυτός δεν είπε τι νιώθει. Αυτό σημαίνει ότι ήμουν απλώς μια συμπληρωματική επιλογή της ζωής του, που γέμιζε τις ελλείψεις του. Είχε προβλήματα στη σχέση του αλλά δεν επέλεξε να προτείνει να χωρισουμε και οι δύο και να είμαστε μαζί. Το ξέρω όμως ότι το σκέφτηκε και ότι το ήθελε, το είδα στα μάτια του. Το βλέμα του ήταν ειλικρινές αλλά δείλιασε. Αν δε δείλιαζε δεν ξέρω ουτε εγώ τι απόφαση θα έπαιρνα.

Επέστρεψα στην Ελλάδα, στον άνδρα μου αλλά δεν περνά μέρα που να μην τον σκέφτομαι, ακόμα σκέφτομαι ότι αν είχα τότε την επιλογή μπορεί να επέλεγα μια ζωή μαζί του. Ταιριάζαμε σε όλα και περνούσαμε υπεροχα μαζί. Τώρα μιλάμε πού και πού αλλά καμιά σχέση με την επικοινωνία που είχαμε πριν. Δεν ξέρω αν ακόμα με σκέφτεται κι αν του λείπω αλλά με πειράζει που προχωρά τη ζωή του χωρίς εμένα. 

Με τον άνδρα μου προσπαθώ να είμαι όπως πριν αλλά δε μπορώ. Τον αγαπώ παρα πολύ, δε θέλω να πληγωθεί γι αυτό δεν του ανέφερα ποτέ τι νιώθω πλεον.

Για τον άνδρα μου νιώθω βαθιά, απέραντη αγάπη, τον νοιάζομαι, με ελκύει ως άνδρας αλλά μάλλον έσβησε η φλόγα του έρωτα και του πάθους. Η συγκατοικιση μάλλον φθείρει τελικά τον ενθουσιασμό και τον έρωτα. Με το σύζυγο μου νιώθω ασφάλεια και σταθερότητα! Με τον Κώστα νιώθω ότι αν το αφήναμε θα έβγαινε ένα ασυγκράτητο πάθος!

Για τον Κώστα νιώθω επίσης αγάπη αλλά μια αγάπη διαφορετική, ίσως τελικά τον ερωτεύτηκα κιόλας και την πάτησα εγώ εν τέλει αντί αυτός!

Κώστα, ξέρω πως δε μπορείς να διαβάσεις αυτό το άρθρο κατάθεσης ψυχής, όμως εύχομαι να σε έχει πάντα καλά ο Θεός. Να ξέρεις ότι σ´αγαπω και θα ήθελα να μπορούσα να είχα μια επιλογή να ζήσω μαζί σου, να είμαι στη ζωή σου η μόνη επιλογή, να είμαι μαζί σου, μια γελαστή έφηβη, όπως τότε! Αν δε δείλιαζες μπορεί να ήταν αλλιώς τα πράγματα . Όμως δεν έχουμε πλέον επιλογή. Ο καθένας ζει με τις επιλογές του! Να προσέχεις και να ξέρεις πως πάντα θα είμαι εδώ για σένα, ακόμα κι αν μας χωρίζουν θάλασσες. Μου λείπεις πολύ. Μου λείπει το χιούμορ σου, το φλερτ μας, αυτός ο υποβόσκων έρωτας.

Μακάρι να μπορούσα να πατήσω το κουμπί του replay!

Νατάσα