Τα παιδιά του συντρόφου μου αυθαδιάζουν και η μαμά τους είναι ανοργάνωτη. Θέλω να βοηθήσω αλλά δεν ξέρω αν πρέπει

Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί τρία χρόνια και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο συζούμε. Είναι χωρισμένος με δύο παιδάκια. Αιτία του διαζυγίου ήταν η πρώην γυναίκα του, η οποία τον απάτησε. Αμέσως μετά το διαζύγιο εκείνη παντρεύτηκε τον άντρα, με τον οποίο είχαν παράνομη σχέση και έχουν αποκτήσει ένα παιδάκι ακόμα.

Τα παιδιά του συντρόφου μου μένουν μαζί μας κάθε δεύτερη εβδομάδα οπότε ο χρόνος τους μοιράζεται εξίσου μεταξύ μας και της μητέρας τους. Όσο ιδανικό και αν ακούγεται καταλαβαίνω ότι για τα παιδιά είναι ιδιαίτερα δύσκολο αφού είναι μόλις 7 και 9 ετών. Όπως και να έχει είναι κουραστικό κάθε εβδομάδα να μαζεύεις τα πράγματά σου και να μετακινείσαι από σπίτι σε σπίτι. Δεν είναι ευχαριστημένα με την κατάσταση αυτή και το δείχνουν: βγάζουν μία άσχημη συμπεριφορά, αυθαδιάζουν σε κάθε ευκαιρία και δεν ακούν κανέναν.

Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να επικοινωνήσω με τη μαμά τους. Απαντά στο τηλέφωνο, δεν είναι ότι δεν τη βρίσκω αλλά πραγματική επικοινωνία δεν υπάρχει. Η γυναίκα είναι στον κόσμο της και από το ένα αυτί της μπαίνουν και από το άλλο της βγαίνουν. Είναι φουλ ανοργάνωτη και δεν έχει μάθει να βάζει προτεραιότητες. O διευθυντής πριν την καραντίνα, είχε καλέσει πολλές φορές όχι τη μαμά τους, αλλά τον μπαμπά τους στο σχολείο για να του μιλήσει για τη συμπεριφορά των παιδιών: αυθαδίαζαν στις δασκάλες τους, κορόιδευαν και τσακώνονταν με τα άλλα παιδιά. Ο σύντροφός μου κάνει ό, τι μπορεί αλλά αν δεν υπάρχει και βοήθεια από την άλλη μεριά τότε δώρον άδωρον.

Προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ αλλά δεν ξέρω μέχρι πού και πόσο με παίρνει να ανακατευτώ. Παλεύω με συζήτηση και ηρεμία να τους δώσω να καταλάβουν ποιο είναι το σωστό αλλά δεν με ακούνε. Ασχολούμαι μέχρι εκεί που με παίρνει να ασχοληθώ. Από κει και πέρα είναι δουλειά των γονιών τους να αναλάβουν. Λυπάμαι πολύ γι’ αυτή την κατάσταση αλλά τι άλλο μπορώ να κάνω; 

Αθηνά