Στον γιο που με διάλεξε

…όταν κατά τύχη ήρθε το παιδί που τόσο πάντα ήθελα, είχα ήδη προγραμματίσει την έκτρωση. Δεν ήθελα το παιδί ΜΟΥ να γεννηθεί με στερητικά, αποτέλεσμα της χρήσης των γονιών του. Δεν πρόλαβα όμως, μιας κι εκείνος πάνω στα νεύρα του για την απόφασή μου, το σκότωσε στο ξύλο και παραλίγο κι εμένα.

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε.

Έξι χρόνια σκληρής απεξάρτησης σε στεγνό, δίχως υποκατάστατα πρόγραμμα, με ψυχοθεραπεία και εργασιοθεραπεία. Με ατελείωτη μοναξιά, φόβο, πόνο και θλίψη.
Τους τελευταίους είκοσι μήνες μόνο αφέθηκα να μαλακώσω, να αγαπήσω ξανά, να αγαπηθώ. Ήταν ο πατέρας σου που τόλμησε. Κι εσύ μαζί του. Τώρα αν με ρωτήσουν χαμογελώ και λέω ναι! Έχω! Όχι μονάχα σύντροφο μα και το γιo του. ΓΙΟ ΜΟΥ πια, όπως εσύ το είπες…

Εσύ με διάλεξες κι όχι σαν μάνα σου, μητέρα έχεις! Μα σαν δικό σου άνθρωπο. Σαν έμπιστη δική σου ΓΥΝΑΙΚΑ, που η γνώμη της μετράει. Που αν δεν μ’ αγκαλιάσεις σφιχτά, δεν φεύγεις απ’ το σπίτι μας. Και που σ’ εμένα θα φέρεις φίλους και κορίτσια σου να με γνωρίσουν! Eσύ με διάλεξες αντράκι μου όμορφο και δεν θα το ξεχάσω

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr και η αναδημοσίευση-αναπαραγωγή τους, ΔΕΝ επιτρέπεται χωρίς τη συγκατάθεσή του. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί του.