fbpx

Σοφία Ξανθοπούλου: Στην τάξη ήμουν το μόνο παιδι “χωρισμένων γονιών” το 1988. Και η μαμά έπρεπε να ξαναγυρίσει στη δουλειά.

| 9 Μαρτίου 2020
ADVERTISEMENT

Η μάνα μου δούλευε από πολύ μικρή. Σταμάτησε τη δουλειά όταν παντρεύτηκε. Είχε άλλα όνειρα εκείνη στο μυαλό της και άλλα ο πατέρας μου. Πήρε την απόφαση να “ατυχήσει” και διέκοψε έναν τοξικό γάμο. Αλα της. Ήθελε κότσια τοτε αυτό. Στην τάξη ήμουν το μόνο παιδι “χωρισμένων γονιών” το 1988.

Ήμουν 11 ετών και ο αδελφός μου 13. Η μαμά έπρεπε να ξαναγυρίσει στη δουλειά. Μεγάλη ανατροπή ειδικά για εμενα. Δεν ετοίμαζε πια το πρωινό η μαμά πριν φύγω για το σχολειο. Είχε ηδη φύγει για τη δουλειά. Μετά από λιγο καιρο βρηκε τη δουλειά απο την οποία πήρε χαρές, αγάπη, δημιουργικότητα και…σύνταξη!


ADVERTISEMENT

Λίγες μέρες πριν ορθοποδήσει επαγγελματικά, ήμασταν καθισμένοι αγκαλιά στο χαλί με το τζάκι αναμμένο. Θυμάμαι ακόμη τον ήχο απο τις σπίθες των ξύλων που έκαιγαν. Ειχε 100δραχμές στο πορτοφόλι της.
-“Παω να πάρω γαριδάκια και ποπ κορν. Να το διασκεδάσουμε! Αύριο ξημερώνει μια άλλη μερα” είπε με σιγουριά.

Ήρθε με τα σακουλάκια και το χαμόγελό της. Είχε μόλις ανέβει και ο παππούς μου να μας δει. Μας φίλησε αργότερα και έφυγε ήσυχα ήσυχα.
Πήγα να πιω νερό και είδα εναν φάκελο στον πάγκο.
Είχε μέσα 100.000 δραχμές.
Και τότε πάλι ξημέρωνε Κυριακή.


ADVERTISEMENT

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ