Simply the best

Τα χρόνια πέρασαν κι έφτασε η στιγμή να προχωρήσουμε. Να πάμε στο επόμενο βήμα. Μέχρι τότε δεν είχαμε μιλήσει για γάμο, παιδιά οικογένεια. Πρώτη φορά σε είδα σκεπτικό μετά την κουβέντα με τον πατέρα μου. Πάντα μου έλεγες «ναι» χωρίς να το σκεφτείς. Έτσι και τότε! Δεν έφερες αντίρρηση, δέχτηκες να γίνει ο αρραβώνας. Εγώ παρ’ όλα αυτά δεν χαιρόμουν. Πρώτη φορά είδα τα μάτια σου να σκοτεινιάζουν. Αλλά όχι για πολύ, πήγαμε για ποτό και μου πρότεινες να αναλάβω εγώ όλες τις λεπτομέρειες! Μέχρι την ημέρα του αρραβώνα δεν ξαναμιλήσαμε γι’ αυτό!

Του Α.Π.
Για το thebluez.gr

Εκείνη την μέρα έφυγα από νωρίς. Κομμωτήρια, μανικιούρ, πεντικιούρ. Μετά θα πήγαινα στο σπίτι να σε περιμένω. Ήρθαν και οι θείες μου να μας βοηθήσουν. Ο πατέρας μου όλο χαρά έφερε την τούρτα. Είχε τα αρχικά μας επάνω και δύο περιστέρια με βέρες. Αλήθεια, τις βέρες τις πήρες; Είναι το μόνο που σου ζήτησα και μου είπες ότι το είχες φροντίσει. Σε πήρα τηλέφωνο. Απάντηση καμία. Συνέχισα τις ετοιμασίες, περιμένοντας να με πάρεις πίσω. Η ώρα πέρασε κι έφτασε η ώρα που θα ερχόσουν. Μετά από 10 λεπτά και πέντε αναπάντητες κλήσεις κατάλαβα ότι δεν θα έρθεις ποτέ. Θυμήθηκα και τον τρόπο που με κοίταζες αποχαιρετώντας με το πρωί. Με κοίταζες επίμονα και με έσφιξες στην αγκαλιά σου μυρίζοντας τα μαλλιά μου.

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.