Πρώτη μέρα σε άδειο κρεβάτι…

Ονομάζομαι Κορίνα και χώρισα μετά από 14 χρόνια και δυο παιδιά. Με τον άντρα μου ήμασταν συμμαθητές από το Λύκειο και είχαμε περάσει τα πάντα μαζί. Τις σπουδές μας, τις εξετάσεις, τα μεταπτυχιακά, το στρατιωτικό του. Είχαμε μεγαλώσει μαζί. Παντρευτήκαμε μετά από 9 χρόνια σχέσης όταν τα είχαμε ανακαλύψει όλα ο ένας για τον άλλον και είχαμε βαλτώσει ενώ έπρεπε να χωρίσουμε Αγαπιόμασταν όμως και κανείς δεν το έπαιρνε απόφαση να το τελειώσουμε οπότε ανάμεσα στο «Παντρεύομαι» ή Χωρίζω» διαλέξαμε το «Παντρεύομαι».

Κάναμε δυο παιδιά σχεδόν αμέσως, με διαφορά 1.5 χρόνου. Αφοσιωθήκαμε στο νέο μας ρόλο και ξεχάσαμε τα δικά μας. Ή κάναμε πως τα ξεχάσαμε. 3 μήνες αφού γέννησα, ο άντρας μου ήρθε και μου είπε πως ήταν ερωτευμένος με άλλη. Έτσι απλά. Αλλά ειλικρινά. Ούτε να ψάχνω κινητά ούτε υπολογιστές ούτε να αναρωτιέμαι ούτε να υποτιμά τη νοημοσύνη μου. Ήρεμα και απλά. Και μπορεί εκείνη τη στιγμή να ήταν σαν να μου έδινες μπουνιά στο στομάχι, μπορεί να έκλαψα, να τον έβρισα αλλά σήμερα που βλέπω τα πράγματα από απόσταση αυτή του η στάση δικαιώνει την επιλογή μου να τον παντρευτώ. Με απάτησε ναι, αλλά δεν με βασάνισε. Γιατί αυτό που πονάει πολλές γυναίκες δεν είναι η απιστία αλλά το βασανιστήριο, το κρυφτό, η σκέψη ότι δεν κατάλαβες καλά ότι είσαι τρελλή. Είναι άλλο να σε απατάει ο άντρας σου και άλλο να σε υποτιμά!

Μάζεψε μόνος του τα πράγματά του και έφυγε. Μπορεί κατά βάθος να το θέλαμε και οι δύο και να ξέραμε πως ήταν η καλύτερη λύση για όλους αλλά οι πρώτες μέρες ήταν σοκαριστικές. Τα παιδιά ρωτούσαν συνέχεια, τους εξηγούσα, ξαναρωτούσαν. Όταν βράδιαζε καθόντουσαν στο παράθυρο και όποιο αυτοκίνητο περνούσε φώναζαν «Ο μπαμπάς, ο μπαμπάς!» και όταν έβλεπαν ότι δεν ερχόταν, έκλαιγαν και τον αναζητούσαν. Έφτασα σε σημείο να σκεφτώ να τα βρούμε συμβατικά για να μην κλαίνε τα παιδιά. Το πιο σοκαριστικό όμως, ήταν η πρώτη μέρα σε άδειο κρεβάτι. Η πρώτη μέρα χωρίς τηλέφωνο, χωρίς ούτε μια κουβέντα για τα τυπικά, η πρώτη μέρα με μισοάδειες ντουλάπες. Ξυπνούσαμε και κοιμόμασταν μαζί 14 χρόνια. Τηλεφωνιόμασταν κάθε μέρα τουλάχιστον 2 φορές για 14 χρόνια. Μύριζα την ανάσα του, τα μαλλιά του στο μαξιλάρι και τον ρωτούσα κάθε πρωί αν θέλει να του βάλω καφέ και τι να φτιάξω σήμερα, για 14 χρόνια. Ήθελα να ουρλιάξω, να του πω να γυρίσει, με έπιασε πανικός και δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα. Σήμερα όμως καταλαβαίνω πως ό,τι έγινε ήταν μόνο για καλό.

Δεν θα σας πω πόσο καλά περνάω που χώρισα. Καμία σχέση, δεν περνάω καλύτερα αλλά δεν περνάω και χειρότερα. Ζω μια μοναξιά που όμως είναι πιο συνειδητή και δεν πονάει όσο η προηγούμενη. Τώρα ξέρω ότι ζω τη μοναξιά γιατί είμαι μόνη μου και όχι γιατί κάποιος άλλος με απορρίπτει. Ειδικά στο θέμα των παιδιών δυσκολεύτηκα πάρα πολύ γιατί έπρεπε να τους εξηγώ συνεχώς και να επιμένω σταθερά σε όσα τους έλεγα και εδώ και ένα χρόνο δεν έχουν συνηθίσει. Πολλές φορές με ρωτάνε «Μαμά πότε θα είστε ξανα μαζί με τον μπαμπά;». Ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι γίνεται.

Δεν είναι πιο καλά μετά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι χειρότερα. Μπορεί να έρχονται στοίβα οι λογαριασμοί, να μην έχεις να τους πληρώσεις, να σου καθυστερεί ή να μη δίνει καθόλου διατροφή και να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα μη σου κόψουν το ρεύμα, να κάνεις το κορόιδο στη δουλειά και να ικανοποιείς τον παραλογισμό του κάθε βιτσιόζου για να μη σε διώξουν και πεινάσουν τα παιδιά σου αλλά δεν συγκρίνεται η ψυχική ηρεμία που έχεις όταν ανοίγεις τη πόρτα του νέου σπιτιού και τα αφήνεις όλα απ’ έξω χωρίς να πρέπει να υπομένεις και τον παραλογισμό ενός «κακού» συντρόφου. Τελικά, η πρώτη μέρα σε άδειο κρεβάτι είναι αναγκαία για να το γεμίσεις κάποτε με κάποιον που θα αξίζει!

Κορίνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.