Αθηνά: Παντρεύτηκα άλλον και όχι αυτόν που αγαπούσα. Μετανιώνω…

Είμαι παντρεμένη τα τελευταία 6 χρόνια και μαμά ενός 4χρονου παιδιού. Είχα μία πολύ δύσκολη παιδική ηλικία με πολλά οικογενειακά προβλήματα. Ωστόσο κατάφερα να γίνω μια δυνατή και ανεξάρτητη γυναίκα. Είχα πάντα αρκετή σιγουριά, καλή εμφάνιση και υψηλές επιδόσεις στο σχολείο. Στο πανεπιστήμιο ήμουν ο τύπος της κοπέλας που όλοι ήθελαν. Κατέληξα να βγαίνω με έναν άντρα, τον οποίο γνώριζα ότι η οικογένειά μου δεν θα δεχόταν με τίποτα.

Αγαπιόμασταν ωστόσο τρέλα γι’ αυτό και δεν έδωσα σημασία σε κανέναν.

5 ολόκληρα χρόνια προσπαθούσα να πείσω την οικογένειά μου, αλλά δεν δέχονταν ούτε να ακούσουν για εκείνον. Στο τέλος κέρδισαν. Χώρισα όσο και να τον αγαπούσα, επειδή δεν μπορούσα να χάσω τη μητέρα μου εξαιτίας του. Της είχα πολύ αδυναμία. Αυτό δεν με εμπόδισε από το να νιώθω μεγάλη οργή και να μισώ την κοινωνία και την οικογένειά μου για την υποκρισία τους.

Κατέληξα να παντρευτώ κάποιον που επίσης δεν ενέκρινε η οικογένειά μου, αλλά δεν τον αγαπούσα κιόλας. Πίστευα ότι ήταν ανεξάρτητος και δυναμικός, όπως εγώ γι’ αυτό και προχώρησα μαζί του. Πίστευα ότι ταιριάζαμε, αλλά λίγο μετά το γάμο κατάλαβα την πραγματικότητα. Ήταν και αυτός όπως οι περισσότεροι άντρες: υποχείριο της μητέρας του και δεν είχε κανένα σκοπό να της εναντιωθεί για το οτιδήποτε.

Η μητέρα του έκανε τα πάντα για να μου δυσκολέψει τη ζωή. Ασχολιόταν με μικροπράγματα και δεν δίσταζε να μου κηρύξει πόλεμο, ακόμα και μπροστά στον άντρα μου, ο οποίος ποτέ δεν πήρε το μέρος μου μπροστά της ακόμα και όταν ήξερε ότι είχα δίκιο. Ποτέ δεν με υποστήριξε. Πάντα έπαιρνε το μέρος της για να μη χάσει την εύνοια της.

Συνέβησαν πολλά που οδήγησαν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο και έφτασε σε σημείο να σηκώσει χέρι πάνω μου.

6 χρόνια έχουν περάσει από τότε και ακόμα νιώθω ξένη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Κάνω τα πάντα και δουλεύω και από πάνω. Όποια γνώμη και αν έχω, όποια απόφαση και αν πάρω δεν έχω κανένα δικαίωμα να την πω, ακόμα και σε πράγματα που αφορούν την ίδια μου την κόρη. Θέλω να πάρω διαζύγιο, αλλά δεν μπορώ γιατί η κόρη μου είναι πολύ κοντά με τον πατέρα της. Οι γονείς μου παρά την αρχική τους στάση με υποστηρίζουν με κάθε τρόπο, αλλά ακόμα και έτσι, όταν χρειάζομαι κάποιον δίπλα μου, δεν μπορώ να στηριχτώ πάνω τους.

Η μοναξιά μου με οδήγησε στην κατάθλιψη. Χρειάζομαι κάποιον που να με αγαπά άνευ όρων. Δεν αγαπώ κανέναν εκτός από την κόρη μου και δεν ξέρω αν θα ξαναβρώ ποτέ τη γαλήνη και την ηρεμία. Το μόνο που μου έμεινε είναι η ελπίδα. Δεν τον ενέκριναν που δεν τον ενέκριναν οι γονείς μου, ας παντρευόμουν τουλάχιστον αυτόν που ήθελα πραγματικά.

Αθήνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ