Παντρεύτηκα μια γυναίκα που αγαπούσε μόνο τα λεφτά. Είμαστε όμως και εμείς οι μπαμπάδες που αγαπάμε τα παιδιά μας…

Παντρεύτηκα μια γυναίκα που δυστυχώς το μόνο που την ένοιαζε ήταν η τσέπη. Από πίσω η μάνα της τάραζε τα νερά… Δήθεν να διώξω τη μάνα μου και τον πατέρα μου από το σπίτι τους, να πάει η κόρη λες και δεν είχαμε άλλο σπίτι, ωστόσο ποτέ δεν πρόσφεραν στο παιδί τίποτα σε αντίθεση με τους δικούς μου. Παρεμπόδιζε από τότε να επικοινωνεί το παιδί με τους γονείς μου παρόλο που τους είχε και του έχουν μεγάλη αδυναμία. Να υπενθυμίσω εν ζωή είναι η μάνα μου και επέβλεπαν στο θάνατό της να κληρονομήσουν οι ίδιοι.

Να μην τα πολυλογώ έπειτα από τρεις απόπειρες χωρισμού από εκείνην η τρίτη ήταν βέβαια και η τελευταία. Πολύ άσχημη συμπεριφορά απέναντί τους, τον πατέρα μου είχα με σοβαρό πρόβλημα υγείας και είχε δηλώσει ότι είναι μεγάλος άρα ώρα του ήταν… Αυτοί νόμιζαν ότι τα περιουσιακά ήταν στα χέρια μου και πως θα έκαναν πλούτη με ξένες πλάτες αλλά δεν ήξεραν, δεν ρώτησαν… Πάει με την ώρα, πάει με τα λεπτά. Προσπάθησα να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, αλλά είχα σχέσεις που πότε ζήλευαν την επαφή μου με το παιδί την άριστη που έχω, ότι τις έβαζα πιο κάτω από το παιδί μου, πότε μου έλεγαν ότι για την κοινωνία τη μικρή που ζω δεν ταιριάζουμε μολονότι με έχουν υιοθετήσει. Αυτός ήταν και ο σκοπός τους, ότι είναι όλα στο όνομά μου. Εκείνη δεν ξαναέφτιαξε τη ζωή της και δεν με απασχολεί αλλά γιατί ασχολούνται μαζί μου και λένε αισχρολογίες εις βάρος μου. Μια γυναίκα που είναι ευτυχισμένη στο γάμο της δεν ασχολείται με τον πρώην άντρα της… Τη μητέρα της την έκλεισαν στο ψυχιατρείο καθώς χωρισμένη και εκείνη αλλά νόμοι δυστυχώς δεν υπάρχουν…

Το συμπέρασμα επειδή είναι πολλά αυτά που μου έχει κάνει: δεν αφήνει το παιδί να κάτσει παραπάνω ώρα με τον πατέρα του, ο οποιος κοιτάει το καλό του παιδιού του…

Μην έχετε τίποτα δεδομένο και προσοχή, αν δεν συζήσεις για αρκετά χρόνια με τον άλλο, μην κάνετε άσκοπες κινήσεις και βιαστικές γιατί όλα θέλουν το χρόνο τους. Μην κάθεστε από λύπη με τον άλλον γιατί θα φάτε τα μούτρα σας… Η γυναίκα που έχει μεγαλώσει με στερήσεις δυστυχώς αποβλέπει στη μετά γάμο ζωή και προσπαθεί να πάρει από τον πρώην σύζυγό της ότι έχει και δεν έχει με κίνητρο το παιδί… Αν δεν αλλάξει ο νόμος που σύντομα το εύχομαι μεγαλώνουν δυστυχισμένα παιδιά.

Υπάρχουμε και μπαμπάδες με μεγαλείο ψυχής που πάμε κρυφά να τα δουμε στο σχολείο, που δεν σηκώνει η μάνα του τα τηλέφωνα να μάθουμε που βρίσκεται και τι κάνει, που δεν επιτρέπει στον ίδιο του τον πατέρα να το διαβάσει, που δεν αφήνει το ίδιο το παιδί να πει στη μαμά του άφησέ με μισή ώρα παραπάνω με το μπαμπά, που δεν άφηνε τον πατέρα να κρατήσει το ίδιο του το παιδί όταν ήταν η ίδια στο νοσοκομείο για μια εβδομάδα (τον κράτησα φυσικά), παρόλες τις αντίξοες συνθήκες, αστυνομίες κλπ, που κρατάει ο ίδιος ημερολόγιο τις στιγμές και τα βασικά όταν έχει το παιδί, που ασχολείται, πάει σχολείο, μαθαίνει που πάει στις γιορτές του σχολείου στο καράτε, ταξίδια το καλοκαίρι, το χειμώνα, που διοργανώνει πάρτυ και πικ νικ..

Σεβαστείτε αυτούς τους μπαμπάδες. Μπορεί να είναι λίγοι, μπορεί να είναι πολλοί, δεν ξερω αλλά δεν είναι το οικονομικό κίνητρο στη ζωή μόνο. Υπάρχουν και τα άλλα, τα πιο βασικά, η αγάπη που δίνουν στα παιδιά τους, η αμοιβαία η αλληλοεκτίμηση, αυτούς τους πατεράδες να αγαπάτε και να μη τους κατηγορείτε συνέχεια.

Η ζωή είναι λίγη. Ο τροχός γυρνά και δεν σταματά…

Γρηγόρης