Οικογενειακά Δικαστήρια

Έναν Νοέμβρη, ο πρώην σύζυγος μου και πατέρας του παιδιού μου, στάθηκε ενώπιον δικαστή, και με δήλωσε ψυχασθενή.

Και έτσι, τόσο απλά, σε ένα μικρό γραφειάκι που είχε μέσα δύο γραφεία από καφέ φορμάικα και καθόλου θέρμανση, μία γυναίκα έχασε το παιδί της.

Δύο μήνες μετά, περιμένω την απόφαση. Οκτώ μήνες (λέμε τώρα) δίνει περιθώριο ο νόμος. Ελαφρά τη καρδία, οκτώ μήνες. Για να αποφασίσουν για την ψυχή ενός παιδιού Λες και αποφασίζουν για μία ακάλυπτη επιταγή. Στον ίδιο κορβανά όλα.

Αγαπητοί ιθύνοντες, είναι 26/6/2018 . Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, το παιδί μου δεν έχει σχολείο. Έχει εκδιωχθεί από το σχολείο που φοιτούσε καθώς ο «πατέρας» δεν πλήρωνε τα δίδακτρα. Δεν έχει εγγραφεί σε άλλο σχολείο. Διακινδυνεύει να μείνει εκτός υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα λόγω εκκρεμοδικίας. Νομικός δεν είμαι, ό,τι μου λένε λέω….

Αγαπητοί ιθύνοντες, είναι 26/6/2018. Η δικαστής έχει έναν φάκελο που αφορά ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ στα χέρια της εδώ και δύο μήνες. Στις 30/6/2018 θα τελειώσει το δικαστικό έτος. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν βγαίνουν αποφάσεις. Στις 10/9 ξεκινάνε το σχολείο. Αγαπητοί ιθύνοντες, το παιδί μου που θα πάει σχολείο; Αγαπητοί ιθύνοντες, το παιδί μου θα πάει σχολείο;

Αγαπητοί ιθύνοντες, τα παιδιά δεν είναι ακάλυπτες επιταγές. Δεν είναι σπασμένα αυτοκίνητα. Οι ψυχές τους δεν μπορούν να περιμένουν δύο χρόνια για να ηρεμήσουν.

Αγαπητοί ιθύνοντες, το παιδί μου από τις 15/6 που έχει κλείσει το σχολείο, τις ημέρες που δεν είναι μαζί μου, έχει καταγράψει έως και 16 ώρες σε υπολογιστή και παιχνιδομηχανή.

Αγαπητοί ιθύνοντες, καταστρέφετε. Είστε υπόλογοι και υπεύθυνοι για τις χιλιάδες ψυχές παιδιών που έχουν πέσει στις δαγκάνες του τέρατος που λέγεται ελληνική δικαιοσύνη.

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr και η αναδημοσίευση-αναπαραγωγή τους, ΔΕΝ επιτρέπεται χωρίς τη συγκατάθεσή του. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί του.